Εγγραφείτε στο Newsletter και κερδίστε 10% έκπτωση για την πρώτη σας παραγγελία! 

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη* Δεν πρέπει να παραιτηθούμε!… Η υπερχρέωση της ευρωζώνης και το ad hoc Ευρωπαϊκό Forum

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη* Δεν πρέπει να παραιτηθούμε!… Η υπερχρέωση της ευρωζώνης και το ad hoc Ευρωπαϊκό Forum

irakleioksexorizeiΟυδείς μπορεί να αμφισβητήσει τα στοιχεία της Eurostat, αναφορικώς με το δημόσιο χρέος στην ευρωζώνη. Η Ελλάδα ασφαλώς είναι μια υπερχρεωμένη χώρα εντός του ευρωσυστήματος. Άξιο παρατήρησης όμως είναι ότι το δημόσιο χρέος των κρατών-μελών της ευρωζώνης κατά το έτος 2014 ανερχόταν στο 92% στο ΑΕΠ, όταν το 2007 ανερχόταν στο 65%, το 2009 στο 78%, το 2011 στο 86% και το 2013 στο 91%. Δηλαδή παρατηρείται διαρκής άνοδος του δημόσιου χρέους συνολικώς στην ευρωζώνη.
Αξιοσημείωτο είναι δε ότι ενώ κατά μέσο όρο οι Μητροπολιτικές χώρες  της ευρωζώνης έχουν δημόσιο χρέος ισοδύναμο του ΑΕΠ, εν τούτοις υπάρχουν και οι χώρες κυρίως της Περιφέρειας ή άλλως του Νότου που έχουν (σχεδόν) υπερδιπλάσιο δημόσιο χρέος έναντι του ΑΕΠ.
Η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Διαγραφής του Χρέους
Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, είχε ρητώς διακηρύξει ότι θα κατέβαλε προσπάθεια προκειμένου να συγκροτηθεί μια «Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Διαγραφής του Χρέους».
Ανεξαρτήτως όμως του ότι (παρά την προεκλογική διακήρυξη) δεν επιδιώχθηκε μια τέτοια διαδικασία στο πλαίσιο κυβερνητικής πολιτικής, το ζήτημα αυτό δεν πρέπει να αγνοηθεί στην παρούσα φάση, ούτε σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής, αλλά ούτε και σε επίπεδο παρεμβάσεων στα ευρωπαϊκά κόμματα. Και τούτο γιατί το ζήτημα αυτό ε
ίναι πάντοτε επίκαιρο και αφορά αδήριτη ανάγκη να αντιμετωπισθεί, εφόσον διαρκώς το δημόσιο χρέος επιδεινώνει τις οικονομίες των κρατών-μελών της ευρωζώνης. Έτσι το δημόσιο χρέος κινδυνεύει εξ αντικειμένου να διχάσει τις λειτουργίες του ευρωσυστήματος με απρόβλεπτες καταστάσεις και εξελίξεις!…
Προς την κατεύθυνση αυτή, δηλαδή της συγκρότησης κινήματος που θα διεκδικεί τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Forum προκειμένου να αντιμετωπισθεί συνολικώς το δημόσιο χρέος, μπορούν να λάβουν χώρα αμέσως οι αναγκαίες δράσεις. Επιβάλλεται δε να πρωτοστατήσουν οι υπερχρεωμένες χώρες, καθόσον δημόσιο χρέος που αφορά στο 200% του ΑΕΠ δεν αποτελεί χρέος διατηρήσιμο και βιώσιμο. Αφορά χρέος μη διαχειρίσιμο και συνιστά εκρηκτικό μηχανισμό στα θεμέλια του όλου συστήματος.
Υπ’ όψιν δε ότι για τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού αυτού Forum λειτουργούν τόσο οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, όσο και οι κανόνες τους Ευρωπαϊκού Ενωσιακού δικαίου. Τούτου δοθέντος χρήσιμα είναι να λεχθούν τα εξής:

  • ως προς το Διεθνές Δίκαιο

Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας απέκτησε για πρώτη φορά νομική προσωπικότητα και έχει καταστεί υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου. Στηρίζεται δε σε δύο ισοδύναμες νομικά Συνθήκες: α) στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και β) στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ).
Eurozone1 Ως εκ τούτου την Ευρωπαϊκή Ένωση δεσμεύουν οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Προς την κατεύθυνση δε αυτή νομολογεί και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου. Επίσης κοινός τόπος είναι στην επιστήμη και στη νομολογία, ότι θεμελιώδης αρχή των συνταγματικών παραδόσεων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο. Συνεπής δε προς την αρχή αυτή είναι και η παρ. 2 του άρθρου 2 του Ελληνικού Συντάγματος.
Περαιτέρω, το Διεθνές Δίκαιο δεσμεύει τα Ενωσιακά Όργανα και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση συμβάλλεται στο διεθνές πεδίο. Ως εκ τούτου τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και τα κράτη-μέλη δεσμεύονται με τη Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών.
Με βάση δε τη Σύμβαση της Βιέννης, οι διακρατικές συμφωνίες ερμηνεύονται με «καλή πίστη» και ρυθμίζονται με βάση «την επιγενόμενη αδυναμία εκτέλεσης» καθώς και τη «θεμελιώδη μεταβολή των περιστάσεων». Θεσπίζονται δε πρόνοιες ώστε να αντιμετωπίζονται οι καταστάσεις όταν «μεταβάλλεται ριζικώς η έκταση των υποχρεώσεων που απομένει να εκπληρωθούν».
Οι προαναφερόμενοι κανόνες αφορούν επαρκείς βάσεις για διαπραγμάτευση του χρέους και μάλιστα σε Ευρωπαϊκό Forum, πολλώ δε μάλλον όταν τα κράτη-μέλη που επιδιώκουν την εφαρμογή των προνοιών της Σύμβασης της Βιέννης, αντιμετωπίζουν στις κοινωνίες τους ανθρωπιστική κρίση.

  • ως προς το Ευρωπαϊκό Ενωσιακό Δίκαιο

Ως προς το αυτοτελές μέρος που αφορά στο Ευρωπαϊκό Ενωσιακό Δίκαιο επισημειώνονται τα εξής:
Η Ευρωπαϊκή Ένωση «προάγει την ειρήνη, τις αξίες της και την ευημερία των λαών της», «παρέχει ασφάλεια και δικαιοσύνη στους πολίτες», «προάγει την οικονομική και κοινωνική συνοχή», «την κοινωνική πρόοδο» και την «αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών». Επίσης με βάση τις Συνθήκες «αναγνωρίζεται η κοινωνία των πολιτών» και θεσπίζονται τόσο η υποχρέωση για την «πλήρη απασχόληση και την κοινωνική πρόοδο» όσο και η «καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού».
Ταυτοχρόνως η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει: α) «τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων» και β) «την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών».
Αξιοσημείωτο είναι ότι με βάση τις αυστηρές δεσμεύσεις της ενωσιακής έννομης τάξης έχει καθορισθεί και η νομιμότητα του ορίου του δημόσιου χρέους, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει το 60% στο ΑΕΠ.
Τα προαναφερόμενα δεν αφορούν μόνο τις προϋποθέσεις για μια επανεκτίμηση της όλης κατάστασης του δημόσιου χρέους και της περιτομής αυτού (κατά την κρατούσα ορολογία αφορά «haircut» κούρεμα). Τα προαναφερόμενα συνιστούν και επαρκείς βάσεις για καταλογισμό ευθυνών στα Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  • η ανάγκη του ad hoc Ευρωπαϊκού Forum

Επειδή η παρούσα συγκυρία θέτει αμείλικτα ερωτήματα: πώς ο άνεργος θα συμβάλει στην αποπληρωμή του χρέους, πώς ο άεργος επιχειρηματίας θα συμβάλει στην ανάκαμψη και πώς ο οριακά ευρισκόμενος ασφαλιστικός φορέας θα καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες του ανήμπορου, πρόδηλο είναι ότι απαιτείται επανεκτίμηση της όλης κατάστασης!
Το ότι η προσπάθεια για τη συγκρότηση μιας Πανευρωπαϊκής Διάσκεψης για τη Διαγραφή του Χρέους μέχρι σήμερα δεν επιδιώχθηκε, επουδενί σημαίνει ότι πολιτικά και νομικά είναι αβάσιμη, ενώ είναι ανεπίτρεπτο να εγκαταλειφθεί. Η υπερχρέωση της Ευρωζώνης επιβάλλει την αδήριτη ανάγκη για τη συγκρότηση ενός ad hoc Ευρωπαϊκού Forum που θα επανεξετάσει την όλη κατάσταση  για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Προς την κατεύθυνση αυτή δεν πρέπει να παραιτηθούμε ως κοινωνία και ως Λαός και ασφαλώς ως οργανωμένο κράτος που θέλει να ανήκει, αλλά και να υπερασπίζεται τον ευρωπαϊκό πολιτισμό!…
————————————–
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια Στρασβούργου και Λουξεμβούργου (ECHR και GG-EU).

502 360 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ
Start Typing
Privacy Preferences

When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in the form of cookies. Here you can change your Privacy preferences. It is worth noting that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we are able to offer.

For performance and security reasons we use Cloudflare
required
Our website uses cookies, mainly from 3rd party services. Define your Privacy Preferences and/or agree to our use of cookies.