Του Σάββα Καλεντερίδη
Διαβάσαμε με προσοχή τα όσα είπε στην ομιλία του ο Πρόεδρος της Κύπρου κ. Νίκος Αναστασιάδης, στο δείπνο που παρέθεσε προς τιμή του στην ιστορική έπαυλη Lancaster House του κεντρικού Λονδίνου ο Υφυπουργός Ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου Μάικλ Φάλον. Να σημειώσουμε ότι στο δείπνο, εκτός των υπουργών κ.κ. Κασουλίδη και Λακκοτρύπη, συμμετείχαν και επιχειρηματίες της Βρετανίας που δραστηριοποιούνται κυρίως στον τομέα των υδρογονανθράκων.
Μεταξύ άλλων ο κ. Αναστασιάδης αναφέρθηκε και στο ζήτημα των υδρογονανθράκων και της διαδικασίας εξόρυξης και εκμετάλλευσής τους, που απαιτούν τεράστιες επενδύσεις, τις οποίες είναι σε θέση να κάνουν μόνο ενεργειακοί γίγαντες, από μεγάλες χώρες.
Σύμφωνα με τα λεχθέντα, το όραμα της Κύπρου είναι η αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων να μετατραπεί σε εργαλείο συνεννόησης και συνεργασίας με τις γειτονικές χώρες αλλά και με εκείνες που θα εμπλακούν στην αξιοποίηση, η οποία θα λειτουργήσει και ως ένας καταλύτης για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή.
Το πιο κρίσιμο ίσως σημείο της ομιλίας του ήταν εκείνο που τόνιζε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να υλοποιήσει τα μέτρα, που απαιτούνται, ώστε η Κύπρος να καταστεί ενεργειακό κέντρο προς όφελος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εξαιρετικά μεγάλης σημασίας ήταν επίσης το γεγονός ότι σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, συμφωνήθηκε να συνεχιστεί η στενή συνεργασία Κυπριακής Δημοκρατίας και Ηνωμένου Βασιλείου και στα θέματα ενέργειας, ιδιαίτερα, στην εκπαίδευση και κατάρτιση, για αξιοποίηση των φυσικών πόρων της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου. Η έμπρακτη αναγνώριση της ΑΟΖ της Κύπρου από το Λονδίνο, είναι ένα ζήτημα που εμπεδώνει ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα της Λευκωσίας σε μια εκτεταμένη περιοχή και αποδυναμώνει τους ισχυρισμούς της Άγκυρας, ότι «αφού δεν υπάρχει κράτος με το όνομα Κύπρος, άρα δεν υπάρχει και κυπριακή ΑΟΖ»!
Αφού κι εμείς με τη σειρά μας υπογραμμίσουμε την αυξανόμενη σημασία της ΑΟΖ στη λειτουργία των κρατών και τη διασφάλιση των συμφερόντων τους, δεδομένου ότι ήδη έχουμε εισέλθει σε άτυπη προεκλογική περίοδο, λόγω των επικείμενων ευρωεκλογών, θα σταθούμε στο όραμα του κ. Νίκου Αναστασιάδη να καταστεί η Κύπρος ενεργειακό κέντρο προς όφελος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και θα σταθούμε στο ζήτημα αυτό επειδή, δυστυχώς, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για τις εκλογές συζητείται οτιδήποτε άλλο από το πελώριο ζήτημα της τύχης και της πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι το μεγαλύτερο και πιο φιλόδοξο εγχείρημα της ανθρωπότητας για συνεννόηση των λαών και των εθνών, σε μια περιοχή που η ασυνεννοησία και οι ανταγωνισμοί προκάλεσαν πολέμους με εκατομμύρια θύματα.
Για να είναι δυνατή η υλοποίηση του οράματος Αναστασιάδη, πρέπει να ισχύουν απαρεγκλίτως δυο όροι: ο ένας είναι να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη και την Ε.Ε. και ο άλλος, να συμφωνήσει το Ισραήλ σε μια από κοινού στρατηγική για τη μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
Κατά την άποψή μας, η επιλογή να γίνει μέλος η Ελλάδα της ΕΟΚ, ήταν καθαρά πολιτική και γεωπολιτική και όχι οικονομική, όπως την εξέλαβαν άρχοντες και κομματικοί εγκάθετοι, που διασπάθισαν τα κονδύλια της Ε.Ε. με απολύτως «προοδευτικό τρόπο», αφού προηγουμένως εξαπάτησαν τους ψηφοφόρους με συνθήματα του τύπου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο».
Τώρα που οι νεολαϊκιστές με τα νέα συνθήματά τους του τύπου «το ευρώ δεν είναι φετίχ» θέτουν σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, η γεωπολιτική αναγκαιότητα της παραμονής στην Ε.Ε. γίνεται περισσότερο επιβεβλημένη από ποτέ, επειδή η συμμετοχή καθιστά την Κύπρο και την Ελλάδα νησίδες σταθερότητας, σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον που στην κυριολεξία «βράζει» (Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτος, Παλαιστίνη, Λίβανος, Συρία, Κουρδιστάν, Τουρκία). Επιπλέον, χωρίς συμμετοχή της Ελλάδα στην Ε.Ε., το όραμα της Κύπρου είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί.
Ο άλλος όρος που πρέπει να τηρείται απαρεγκλίτως, είναι η συμφωνία του Ισραήλ να συνεργαστεί με Κύπρο και Ελλάδα για τη μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
Ενώ σε πολιτικό επίπεδο έχουν γίνει κάποια βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, έρχεται ο ιδιωτικός τομέας να θέσει σε κίνδυνο τις όποιες κινήσεις και συμφωνίες έχουν γίνει μέχρι τώρα.
Πληροφορούμεθα ότι επιχειρηματικοί κολοσσοί από Τουρκία και Ισραήλ, κινούνται δυναμικά για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις και να καταστήσουν υποχρεωτικό για τις κυβερνήσεις του Τελ Αβίβ και της Άγκυρας ο αγωγός φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα Ταμάρ και Λεβιάθαν να ακολουθήσει το δρομολόγιο Ισραήλ-Λίβανος-Συρία-Τουρκία και εκείθεν Ευρώπη.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ο αγωγός Ισραήλ-Κύπρος-Κρήτη-Ηπειρωτική Ελλάδα-Ευρώπη, πάει «περίπατο».
Τίθεται εις γνώσιν των ιθυνόντων…
Δημοσιεύθηκε στην “κυριακάτικη δημοκρατία“
