Στις 16 Ιανουαρίου 522 λέξεις εμφανίστηκαν στο επίσημο ιστολόγιο της Google (βλ.http://googleblog.blogspot.gr/2014/01/introducing-our-smart-contact-lens.html) και το Διαδίκτυο «πήρε φωτιά»: Ολα τα ΜΜΕ έγραψαν για τα σχέδια της πασίγνωστης εταιρείας να αναπτύξει «έξυπνους φακούς επαφής οι οποίοι θα μετρούν στα δάκρυα των διαβητικών τα επίπεδα γλυκόζης ανά δευτερόλεπτο και θα ειδοποιούν τους ίδιους και τον γιατρό τους άμεσα». Αλλά πώς γίνεται αυτό, γιατί γίνεται αυτό και τι άλλο μπορεί να γίνει έπειτα από αυτό είναι θέματα που δεν απασχόλησαν τους περισσότερους. Ομως… θα έπρεπε, γιατί μάλλον πρόκειται για εξέλιξη πολυσήμαντη, σε πολλαπλά επίπεδα.

Τα μάτια μας είναι ως γνωστόν πολύτιμα, καθώς σε αυτά φωλιάζει η βασίλισσα των αισθήσεων – η όραση. Αυτά είναι που πρώτα χαιρετούν το φως σαν γεννηθούμε και αυτά το αποχαιρετούν πρώτα στο τέλος του βίου μας. Τα ξέραμε όλα αυτά ανέκαθεν, αλλά η έλευση του «οπτικού πολιτισμού» και της «οικονομίας της πληροφορίας» των ημερών μας ανέβασε σε νέα ύψη την αξία των ματιών μας. Η ταχύτητα με την οποία εναλλάσσονται οι εικόνες-πληροφορίες γύρω μας έχει κάνει τον πλανήτη των ανθρώπων ακόμη πιο άξενο σε όποιον στερείται καλής όρασης (πόσω μάλλον… απλώς όρασης).

Εκτός όμως από πύλη εισόδου των κβάντων του ηλιακού φωτός και των εικονοστοιχείων της οπτικής πληροφορίας, τα μάτια μας είναι και ο καθρέφτης του έσω κόσμου μας, της κατάστασης του οργανισμού μας. Θα το έχετε διαπιστώσει σίγουρα όσοι πήγατε στον οφθαλμίατρο και, την ώρα που περιμένατε να σας πει αν πρέπει να βάλετε γυαλιά, σας είπε «καλό είναι να δείτε κι έναν καρδιολόγο»… Και δεν είναι μόνο η ίριδα των ματιών μας που «χαρτογραφεί» την υγεία των βασικών μας οργάνων: τα δάκρυά μας εμπεριέχουν στη «γεύση τους» μικρά μυστικά μας, όπως τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μας. Τουτέστιν, αν είμαστε διαβητικοί και μπορούσαμε να τα γευτούμε τη στιγμή που λιγουρευόμαστε ένα γλυκό του κουταλιού, θα ξέραμε «αν μας παίρνει», χωρίς να υποστούμε το γνωστό οδυνηρό τσίμπημα του μετρητή γλυκόζης. Ακριβώς αυτό το μυστικό των δακρύων εκμεταλλεύθηκαν δύο ερευνητές του Πανεπιστημίου Washington, στο Σιάτλ των ΗΠΑ, ο Μπαράκ Παρβίζ και ο Μπράιαν Οτις, για να φτιάξουν φακούς επαφής που καταργούν το καθημερινό πολλαπλό τσίμπημα των διαβητικών.

Τη σχετική έρευνα ξεκίνησε το 2011 ο ειδικός των νανοαισθητήρων Παρβίζ, με την τεχνική βοήθεια και χρηματοδότηση της Microsoft, στο πολύ ευρύτερο πλαίσιο διερεύνησης των φακών επαφής ως μέσο χειρισμού ψηφιακών συσκευών εν γένει. Αλλά δεν ήταν ο πρώτος που συνδύασε τα δάκρυα με τη γλυκόζη, ούτε ο πρώτος που σκέφθηκε να βάλει ηλεκτρονικά κυκλώματα σε φακό επαφής. Ο πρωτεργάτης των δακρύων ήταν ο Ρώσος Βλαντίμιρ Αλεξέγεφ και η ομάδα του στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, το 2004, ενώ από τον Μάρτιο του 2009 η ελβετική Sensimed AG είχε παρουσιάσει τους τηλεμετρικούς φακούς της, Sensimed Triggerfish, που μετρούσαν συνεχώς την εξέλιξη του γλαυκώματος στα μάτια ασθενών και ενημέρωναν ασύρματα τους οφθαλμιάτρους (βλ. http://www.sensimed.ch/en/products/sensimed-triggerfishr.html). Με τη Sensimed συνεργάστηκε η Google, η οποία – από το 2008 – αποδύθηκε στην προσπάθεια ανάπτυξης μιας παγκόσμιας βάσης ιατρικών δεδομένων ονόματι Google Health. To 2012 το εγχείρημα Google Health εγκαταλείφθηκε ως πρόωρο, αλλά η αναζήτηση τρόπων συλλογής τέτοιων δεδομένων δεν έσβησε από το σκεπτικό της εταιρείας. Ετσι, όταν έμαθε για τα ουσιαστικά βήματα του Παρβίζ, ανέλαβε εκείνη την περαιτέρω χρηματοδότησή του. Στην ερευνητική ομάδα εντάχθηκε και ο ειδικός στη «μινιατουροποίηση κυκλωμάτων» Μπράιαν Οτις, με αποτέλεσμα να φθάσουν γοργά πλέον στην υλοποίηση των έξυπνων φακών επαφής ελέγχου του διαβήτη που ανακοίνωσε πρόσφατα η Google.