Ομιλία για την 1 Απριλίου στον Δήμο Βριλησσίων στις 26.4.2015
Παναγιώτης Ήφαιστος, www.ifestosedu.gr –
E. Παλληκαρίδης
Ο τελευταίος απαγχονισθείς αγωνιστής της Ελευθερίας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου Ευαγόρας Παλληκαρίδης γράφει στο εμπνευσμένο ποίημά του όταν στην αρχή της εφηβείας έφυγε για τα βουνά για να γίνει αντάρτης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου:
«Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς,
τη μάνα, τον πατέρα
μες τα λαγκάδια πέρα
και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά
θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ‘ρθει το καλοκαίρι
τη Λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ,
θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω θάν’ απάτη,
δεν θάν’ αληθινό.
Μες το παλάτι θα γυρνώ
ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο
να κάθεται σ’ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω,
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου,
μονάχα αυτό ζητώ.
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
Ας πάρει μιαν ανηφοριά
ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπαάτια
που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.”
Στέκομαι στην φράση:
θα μπω σ’ ένα παλάτι, [της ελευθερίας]
το ξέρω θάν’ απάτη,
δεν θάν’ αληθινό.
Είναι λοιπόν η αξίωση Ελευθερίας απάτη;
Ασφαλώς και όχι.
Ε. Παλληκαρίδης
Ο έφηβος Ευαγόρας Παλληκαρίδης ήξερε τι είναι το ταξίδι των ανθρώπων, των κρατών και του κόσμου, αποφάσισε να ταξιδέψει και πέθανε υμνώντας την ελευθερία.
Οι βαθύτατα φιλοσοφημένες θέσεις του Ευαγόρα Παλληκαρίδη ποιητικά διατυπωμένες όπως και αντίστοιχες του Καβάφη ανήκουν στην μεγάληΟμηρική παράδοση που θεμελίωσε την πολιτική σκέψη για τις εγγενείς ιδιότητες της Οδύσσειας των ανθρώπων, των κρατών και του κόσμου.
Αυτή η πολιτική παράδοση βρίσκεται, ακριβώς, στον αντίποδα των εσχατολογικών ιδεολογικών δογμάτων της σύγχρονης εποχής.
Η αξίωση και η επιδίωξη της Ελευθερίας είναι ένα άθλημα και μια Οδύσσεια.
Είναι μεγάλης σημασίας όταν αναζητούμε την Ιθάκη της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της ευημερίας και της ασφάλειας, οι άνθρωποι να είναι σωστά προσανατολισμένοι και να παλεύουν για σωστές προϋποθέσεις εντός αυτού του προσανατολισμού.
Αρκούν τα απέραντου βάθους λόγια του μεγάλου Αλεξανδρινού Ποιητή, συνάμα και μεγάλου πολιτικού φιλοσόφου:
“Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου.”
Ιθάκη είναι η πατρίδα και ο κόσμος κάθε ανθρώπου.
Η ελευθερία κάθε έθνους είναι θέσφατο και έσχατη λογική.
Σταθερή και αδιασάλευτη έσχατη λογική και κοσμοθεωρητικός προσανατολισμός των μελών κάθε βιώσιμου έθνους είναι η Ελευθερία.
Πίστη, νομιμοφροσύνη και η ετοιμότητα των μελών ενός έθνους για αυτοθυσία για την Ελευθερία της πατρίδας είναι οι προϋποθέσεις.
Εμπόδια είναι Κύκλωπες της διεθνούς πολιτικής που απειλούν την ελευθερία.
Εμπόδιο στο ταξίδι είναι όμως και πολλές Σειρήνες που προκαλούν πολιτικοπνευματικές εκτροπές.
Μια τέτοια εκτροπή είναι όταν αντί πίστης και νομιμοφροσύνης στην πατρίδακαι αντί ακλόνητης προσκόλλησης στην Εθνική Ανεξαρτησία μερικοί συχνάμιλούν για άλλους φανταστικούς και ανύπαρκτους κόσμους αναιρετικούς της δικής τους πατρίδας.
Κανένα έθνος και κανένα κράτος δεν είναι ελεύθερο εάν η συντριπτική πλειονότητα των μελών δεν θεωρεί την δική της πατρίδα ως Ιθάκη, την εθνική της ανεξαρτησία ως κοσμοθεωρία και την ασφάλεια του οικείου κόσμου ως θέσφατο και ως έσχατη λογική.
Την πατρίδα και την Ελευθερία τηςτην αντιμάχονται όσοι έξωθεν την εποφθαλμιούν και όσοι έσωθεν διαφθείρονται ή δειλιάζουν να την υπερασπιστούν.
Πριν και μετά την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας οι ταλαντώσεις του εκκρεμούς της φιλοπατρίας ποτέ δεν σταματούν μεταξύ των δύο πόλων της αιώνιας ρήσης του Ρήγα όταν έγραψε «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Οι ταλαντώσεις του τόξου πάνω σε αυτό το εκκρεμές έχει πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς αλλά μπορούμε να μιλάμε για προσανατολισμό προς τον πόλο της Ελευθερίας μόνο όταν κυριαρχεί η κοσμοθεωρία μορφών όπως ο Αυξεντίου, ο Παλληκαρίδης, ο Μακρυγιάννης, ο Αθανάσιος Διάκος και ο Λεωνίδας.
Ένα εθνοκράτος είναι βιώσιμο μόνο όταν μια τέτοια κοσμοθεωρία εμπνέει την πολιτειακή του ζωή.
Όσο και αν εσχατολογικά δόγματα και φαντασιοπληξίες δημιουργούν αυταπάτες για ανύπαρκτους πλανητικούς τόπους παραμένει γεγονός ότι το ταξίδι των ανθρώπων, των εθνών και των κρατών είναι μια Οδύσσεια όπου για να μην έχουμε ναυάγια απαιτείται σωστός προσανατολισμός και στέρεες πολιτικοπνευματικές προϋποθέσεις.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι σταθερός προσανατολισμός προς την Ιθάκη της φιλοπατρίας, η δημιουργία των προϋποθέσεων για καλοτάξιδη πλεύση και η αδιάλειπτη ετοιμότητα για αυτοθυσία ανάλογα και αντίστοιχα με την περίπτωση και τις εκάστοτε περιστάσεις.
Για να γίνουν αυτά κατανοητά απαιτείται να ειπωθούν μερικά ακόμη σχετικά πράγματα.
Στον σύγχρονο κόσμο η Ελευθερία νοούμενη ως Εθνική Ανεξαρτησία είναι η κοινή κοσμοθεωρία όλων των εθνών, βασικά η μόνη κοινή κοσμοθεωρία όλων των εθνών.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ έχει τρεις χειροπιαστές όψεις:
Την Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία και την κορύφωση του πολιτισμένου πολιτειακού βίου με την κατάκτηση της Πολιτικής Ελευθερίας.
Ελευθερία, με φιλοσοφικούς όρους, είναι η απερίσπαστη απόλαυση της ετερότητας των ατομικών και συλλογικών οντοτήτων.
Ετερότητα είναι ηδυνατότητα μιας ατομικής ή συλλογικής οντότηταςνα υπάρχει ως διακριτή ανθρώπινη ύπαρξη, μοναδική, ανόμοια, ανεπανάληπτη, αυτεξούσια και ελεύθερη.
Το αυτεξούσιο και η πολιτική ελευθερία είναι εξαιρετικά σημαντικά πράγματα όταν οι πολίτες ενός εθνοκράτους συγκροτούν την ατομική και συλλογική τους υπόσταση.
Η αξίωση ελευθερίας, είναι, ουσιαστικά, η αξίωση μιας κοινωνίας να απολαμβάνει την ανθρωπολογική της ετερότητα όπως κτίστηκε χωροχρονικά και όπως διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται ανά πάσα στιγμή υπό συνθήκες πολιτικής κυριαρχίας.
Τουτέστιν, αξίωση αυτοθέσμισης, αυτοδιάθεσης, ισοτιμίας με τις άλλες κοινωνίες, εν ολίγοις, αξίωση μιας κοινωνικής οντότητας να είναι εθνικά ανεξάρτητη.
Τον 19ο και 20ό αιώνα είχαμε δεκάδες εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες κατά των αποικιακών δυνάμεων των οποίων αυτή ήταν ακριβώς η αξίωση.
Η αξίωση Ελευθερίας και ο αγώνας Ελευθερίας μιας κοινωνικής οντότητας, επιπλέον, είναι καταστατικής σημασίας.
Μια κοινωνική οντότητα για να διεξάγει αγώνα ελευθερίας θέλοντας μ’ αυτό να αποκοπεί από τον προγενέστερο κόσμο και να καταστεί πολιτικά κυρίαρχη, σημαίνει ότι είναι ήδη κοσμοθεωρητικά συγκροτημένη.
Για να μπορέσει μια κοινωνική οντότητα να διεξάγει ένα αγώνα ελευθερίας σημαίνει ότι διαθέτει συλλογική κοσμοθεωρία που της δίνει δύναμη να παλέψει κατά υπέρτερων δυνάμεων.
Η έναρξη ενός αγώνα εθνικής ανεξαρτησίας αναδεικνύει και καταμαρτυρεί το γεγονός, πρώτον, ότι ένα έθνος υπάρχει, δεύτερον, ότι η κοινωνία του είναι βιώσιμη συλλογική οντότητα επαρκώς εύρωστη για να παλέψει κατά του ισχυρότερου προγενέστερου κόσμου και τρίτον, ότι είναι προικισμένο αφετηριακά με καταστατικά κοσμοθεωρητικά θέσφατα τα οποία θα αποτελέσουν την αφετηρία και τον στρατηγικό προσανατολισμό.
Αντίθετα με τις δοξασίες των κατασκευαστικών ιδεολογικών δογμάτων το κοσμοθεωρητικά συγκροτημένο έθνος προηγείται του κράτους.
Τα μέλη του έθνους αξιώνουν δικό τους κράτος και πολιτική κυριαρχία για να μπορούν ακριβώς να συγκροτούν το δικό τους ανεξάρτητο Πολιτικό γεγονός σύμφωνα με τις δικές τους προϋποθέσεις.
Αυτό επειδή η Εθνική Ανεξαρτησία, δηλαδή η συλλογική ελευθερία, προσφέρει την δυνατότητα για εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία και άσκηση όπως είπαμε αυτοδιάθεσης όσον αφορά τον εσωτερικό τρόπο ζωής και την εν γένει πολιτειακή συγκρότηση που διασφαλίζει εσωτερική ευημερία και συλλογική ελευθερία.
Με άξονα την αξίωση εθνικής ανεξαρτησίας τα έσχατα Πολιτειακά θέσφατα όσο και οι κοσμοθεωρίες που προσφέρουν κοινό στρατηγικό προσανατολισμό των μελών ενός έθνους εγείρονται και εδραιώνονται στην φάση του αγώνα ελευθερίας.
Κοντολογίς, για κάθε βιώσιμο εθνοκράτος τα θέσφατα που αξίωσαν οι επαναστάτες στην αρχική φάση του αγώνα ελευθερίας εδραιώνουν ένα σταθερό κοσμοθεωρητικό προσανατολισμό, μια κρατική θεωρία και τις προϋποθέσεις μιας εθνικής στρατηγικής επιβίωσης.
Γι’ αυτό και απαιτείται να δούμε τους αγώνες των Ελλήνων του σημερινού νεοελληνικού κράτους το 1821 και των Ελλήνων της Κύπρου του έπους του 1955-59 ως καταστατικές αξιώσεις Ελευθερίας.
Αξιώσεις καταστατικού χαρακτήρα που δείχνουν τον κοσμοθεωρητικό προσανατολισμό και που προσφέρουν μια καθημερινή πηγή φιλοπατρίας των αποφάσεων της εθνικής στρατηγικής.
Επιβάλλεται να τονίσουμε ότι υπό το πιο πάνω πρίσμα ως αξίωση απόλαυσης της ετερότητας και εσωτερικής αυτοδιάθεσης η εθνική ανεξαρτησία είναι τυπολογικά και μορφικά πανομοιότυπη για όλα τα έθνη όλων των εποχών.
Φυλακισμένα Μνήματα
Στην κλασική εποχή όταν αποκορυφώθηκε ο πολιτικός πολιτισμός το «ιδεώδες της ανεξαρτησίας» όπως ονόμαζαν την εθνική ανεξαρτησία ήταν προϋπόθεση για να μπορούν τα μέλη μιας Πολιτείας να επιδίδονται στο άθλημα της Δημοκρατίας και της επιδίωξης της πολιτικής ελευθερίας.
Η κάθε κοινωνία σύμφωνα με την ανθρωπολογική ετερότητά της υπό συνθήκες συλλογικής ελευθερίας επιδιδόταν στο άθλημα της συγκρότησης του εσωτερικού τρόπου ζωής στην βάση της διαβαθμισμένης κλίμακας ατομική ελευθερία, κοινωνική ελευθερία και πολιτική ελευθερία.
Μέχρι και την πτώση της Βασιλεύουσας Πόλης δύο δηλαδή αιώνες πριν εισέλθουμε στο σύγχρονο κρατοκεντρικό σύστημα το 1648 όταν συμφωνήθηκε η Συνθήκη της Βεστφαλίας, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό των ανθρώπων ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένα πλανητικό σύστημα το οποίο θα ήταν ανθρωπολογικά εξομοιωμένο και ως προς τούτο πολιτικά εξισωμένο.
Υπάρχει δηλαδή μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός μετακρατοκεντρικούκοσμοσυστήματος όπως αυτά που διαδέχθηκαν την κλασική εποχή με τα σύγχρονα ανθρωπολογικά εξομοιωτικά και πολιτικά εξισωτικά διεθνιστκάμετακρατικά συστήματα που προϋποθέτουν την κατάργηση ή καταστολή της πολιτικής κυριαρχίας κάθε συστατικού έθνους.
Συναφώς, όπως γνωρίζουμε, τα αυτοκρατορικά κοσμοσυστήματα που διαδέχθηκαν την κλασική εποχή και διήρκεσαν επί δύο χιλιετίες ανάπτυσσαν κεντρικές δομές διοίκησης πλην οι πόλεις και τα κοινά ανάλογα με την περίπτωση και την ιστορική συγκυρία διέθεταν αυτονομία και δυνατότητες αυτοθέσμισής τους.
Η Βυζαντινή Οικουμένη η κοσμοσυστημική δημοκρατία κορυφώθηκε και όπως γνωρίζουμε διέθετε την Σύγκλητο των Πόλεων στην Βασιλεύουσα Πόλη.
Και επειδή είναι σωστό να καταρρίπτονται προγραμματικά κάποιες σύγχρονες πολιτικοπνευματικές παρακρούσεις στις οποίες οφείλονται και πολλά δεινά των συγχρόνων Ελλήνων, η δυνατότητα δήθεν κατασκευής ιδεολογικά-διεθνιστικά κατασκευασμένου, εξισωμένου και εξομοιωμένου κόσμου είναι σύλληψη των μετά-Μεσαιωνικών χρόνων όταν η υποκείμενη ανθρωπολογία των κακόμοιρων δουλοπαροίκων δεν επέτρεπε την συγκρότηση και συγκρότηση ενός δημοκρατικού κράτους όπως προσπάθησαν να σκεφτούν και να εφαρμόσουν πολλοί αντί-Θεοκρατικοί διανοούμενοι του 17ου και 18ου αιώνα.
Οι λόγοι για τους οποίους τα μέλη ενός έθνους εγείρουν μια αξίωση ελευθερίας όπως αυτή των αγωνιστών του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου, όπως και κάθε άλλου, είναι πολλοί και σχετίζονται με την κοινωνική διαφοροποίηση του πλανήτη και την απαίτηση των εθνών να διαθέτουν πολιτική κυριαρχία.
Εθνών τα οποία εξ αντικειμένου είναι διαφορετικών αισθητών, πνευματικών και κοσμοθεωρητικών ιδιοτήτων συγκροτώντας έτσι ένα κοινωνικοπολιτικά διαφοροποιημένο πλανήτη.
Ποτέ δεν υπήρξε μια παγκόσμια κοινωνία και ποτέ δεν μπορεί να εφαρμοστεί το ίδιο πολιτικό σύστημα πάνω σε διαφορετικές κοινωνίες εκτός και εάν είναι δεσποτικό.
Όσον δε αφορά τις απόψεις περί πλανητικής πολιτικής οργάνωσης παρά το γεγονός της πνευματικής, κοσμοθεωρητικής και αισθητής διαφοροποίησης του πλανήτη, σημειώνεται ότι ποτέ δεν υπήρξε προσπάθεια πολιτικής οργάνωσης χωρίς να εισρέουν ταυτόχρονα μέσα στην πολιτειακή σφαίρα τόσο τα πνευματικά όσο και τα υλικά κριτήρια και παράγοντες.
Πλέον, λίγοι θα τολμούσαν να αμφισβητήσουν σοβαρά την τελευταία θέσηόταν πλέον στις δύο μεγάλες σύγχρονες περιπτώσεις υλιστικών εγχειρημάτων ανθρωπολογικής εξομοίωσης και πολιτικής εξίσωσης όπου αφαιρέθηκαν δήθεν τα πνευματικά κριτήρια από την πολιτική για να οργανωθούν μόνο σε υλική βάση, δηλαδή στις περιπτώσεις της Σοβιετικής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αποτυχία ήταν φρικτή, παταγώδης και καθημερινά καταμαρτυρούμενη.
Ο άνθρωπος τόσο ως ατομική οντότητα όσο και ως κοινωνική οντότητα είναι αξεδιάλυτη υπόσταση πνευματικών και αισθητών.
Τόσο ο άνθρωπος ως άτομο όσο και ως συλλογικότητα αξιώνει να απολαμβάνει τηνανθρωπολογική ετερότητά του, και αυτό είναι που ορίζεται ως Ελευθερία.
Προκαθορισμοί βάση δόγματος ως προς το τι θα πρέπει να είναι ο άνθρωπος ως άτομο και ως συλλογικότητα είναι πολιτικοπνευματική παράκρουση και το αίτιο πολλών δεινών.
Οι άνθρωποι από τότε που εισήλθαν στην φάση του πολιτικού πολιτισμού πριν χιλιάδες χρόνια αρχίζοντας το ταξίδι μιας πολιτικής Οδύσσειας χωρίς τέλος, αυτό που κάνουν είναι να συγκροτούν κοινωνικές οντότητες για λόγους που ούτε καν γνωρίζουμε, να παλεύουν για Ελευθερία νοούμενη ως πολιτική κυριαρχία και ως εθνική ανεξαρτησία και να διεξάγουν τον συλλογικό τους βίο σύμφωνα με την κοινωνική ετερότητά τους.
Αυτή η ετερότητα δεν είναι στατική αλλά διαρκώς συγκροτείται και διαμορφώνεται με ιδιαίτερο και ιδιόμορφο τρόπο από τα ίδια τα μέλη ενός έθνους με το να διεξάγουν τον οικείο συλλογικό κατ’ αλήθειαν βίο και με το να επιδίδονται στο αδιάκοπο άθλημα της συγκρότησης κοινού τρόπου ζωής, κοινών ηθικών επιταγών και κοινών πολιτειακών δομών πολιτικής τους αυτοθέσμισης και αυτοσυγκρότηση.
Επειδή η δυναμική διαλεκτική σχέση της έννοιας Ελευθερία με την Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία και πολιτική ελευθερία, ασφάλεια και ευημερία σχετίζεται με τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των συγχρόνων Ελλήνων, τα σχέδια για κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά την εισβολή του 1974 και η συντρέχουσα οικονομική κρίση σε Ελλάδα και Κύπρο που καταστέλλει την πολιτική τους κυριαρχία, καθιστούν αναγκαίο να πούμε δύο ακόμη λόγια σε αναφορά με την κλασική εποχή, όταν δηλαδή κορυφώθηκε ο πολιτικός πολιτισμός.
Η δέσμευση των Ελλήνων στην Ανεξαρτησία των Πόλεων ήταν θρυλικήκαι ο τότε διεθνισμός («πανελλαδισμός») εθεωρείτο ύβρις που αντιμετώπιζαν με αποστροφή και η απέχθεια κατά των ηγεμονικών αξιώσεων μνημειώδης (Watson).
Οι τότε διεθνείς θεσμοί όπως η Δελφική Αμφικτιονία ήταν πολύ πιο αναπτυγμένοι από τους σημερινούς αλλά τους έβλεπαν ως αυστηρά διακρατικούς που δεν επηρέαζαν την ανεξαρτησία και την εσωτερική αυτονομία (Ehrenberg). Δεν ήταν δηλαδή επιτρεπτό να γίνεται επέμβαση στα εσωτερικά μιας Πολιτείας.
Η απώλεια της ανεξαρτησίας μέσω έξωθεν κυριαρχίας ή κατάκτησης την κλασική εποχή εθεωρείτο υπέρτατη καταστροφή (Zagorin).
Ρήγας Φεραίος
Η ισορροπία δυνάμεων εθεωρείτο θέσφατο σταθερότητας και διασφάλισης της ανεξαρτησίας και της εσωτερικής αυτονομίας, εξ ου και η ανισορροπία και ο φόβος από την αύξηση της Αθηναϊκής ισχύος οδήγησε στον Πελοποννησιακό πόλεμο (Θουκυδίδης) ενώ προγενέστερα η κάθοδος των Μήδων ήταν το αίτιο μιας εξισορροπητικής συμμαχίας των Ελληνικών Πόλεων.
Αυτές οι προϋποθέσεις της Κλασικής εποχής που αποτελούν και κορυφαία στιγμή του Πολιτικού πολιτισμού είναι εξαιρετικά σημαντικές στην συγκαιρινή μεταψυχροπολεμική συγκυρία.
Δεν πρέπει πλέον να υπάρχουν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για το ποια είναι η Ιθάκη και ποιος ο προσανατολισμός όταν ακόμη και πολιτικά τυφλοί μπορούν να δουν την αφαίρεση των προσωπείων των υπερεθνικών ιδεολογημάτων και το γεγονός ότι μια στυγνή υλικά σκεπτόμενη τεχνόσφαιρα προστάζει κοινωνίες ολόκληρες, ως και τα μέλη τους να είναι μηχανές και όχι ανθρώπινα όντα με υπόσταση.
Στις μέρες μας οι αντιστροφές και οι οπισθοδρομήσεις του πολιτικού πολιτισμού είναι εξόφθαλμα ορατές και η κοσμοθεωρητική και πολιτικοπνευματική ανασυγκρότηση κάτι περισσότερο από αναγκαία
Για να ξεδιαλύνουμε και αποσυνδέσουμε κάθε συζήτηση ως προς το τι σημαίνει εθνική ανεξαρτησία υπάρχει μάλλον εύκολος τρόπος που μας απαλλάσσει από κούφιες συζητήσεις, προπαγάνδες και αμφιταλαντεύσεις.
Εάν αφήσουμε την κλασική εποχή όπου ίσχυαν πανομοιότυπα πλην πιο στερεωμένα πράγματα, παρατηρούμε ότι μετά το τέλος των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων που δημιούργησαν δύο εκατοντάδες εθνικά ανεξάρτητα κράτη όλοι μαζί υπέγραψαν, επικύρωσαν πανηγυρικά, νομικά, πολιτικά και κοσμοθεωρητικά τον χαρακτήρα και την φυσιογνωμία του διεθνούς συστήματος όπως περιγράφεται στο Κεφάλαιο Ι του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
Είναι οι υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου περί διακρατικής ισοτιμίας, μη επέμβασης και εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας, δηλαδή εθνικής ανεξαρτησίας.
Είπαμε «αρχές», που προσδιορίζουν την διεθνή τάξη και για την εφαρμογή των οποίων ισχύει η αυτοβοήθεια.
Αρχές που αφορούν την συμπεφωνημένη διεθνή τάξη οι πρόνοιες της οποίας όμως δεν είναι πάντα σεβαστές.
Στις διεθνείς σχέσεις, όπως έγραψε ο περιγραφικά αλάνθαστος Θουκυδίδης, «δίκαιο υπάρχει όπου υπάρχει ίση δύναμη, δηλαδή ισορροπία δυνάμεων, και όταν αυτό δεν συμβαίνει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται».
Γι’ αυτό ακόμη και όταν κερδηθεί η εθνική ανεξαρτησία ο αγώνας για να παραμείνει ένα έθνος ασφαλές πρέπει να παλεύει για τα συμφέροντά του και την ελευθερία του.
Ο Αυξεντίου με τον μολώνλαβέ και τον ηρωικό θάνατό του και ο Παλληκαρίδης με τα ποιήματααλλά και με τον απαγχονισμό του ενσαρκώνουν την εκείνη την κοσμοθεωρία που θεωρεί την ελευθερία έσχατη λογική.
Επέδειξαν αυτοθυσία για την συλλογική ελευθερία των κυπρίων, δηλαδή την εθνική ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση.
Συμφέρον και καθήκον των νεοελλήνων όπως και όλων των ανθρώπων σε οποιοδήποτε έθνος και εάν ανήκουν είναι να προασπίζονται ανένδοτα και αδιαπραγμάτευτα Εθνική τους Ανεξαρτησία, την Ελευθερία τους και την Δημοκρατία τους
Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των κυπρίων το 1955-59 είναι ο ίδιος όπως με κάθε άλλο αγώνα ελευθερίας της ιστορικής διαχρονίας.
Είναι επίσης, μετά το αντί-φασιστικό και αντί-ναζιστικό έπος του 40, ο τελευταίος αγώνας ελευθερίας των συγχρόνων Ελλήνων.
Πέρασε πάνω από μισό αιώνα και πολλοί ξέχασαν ότι για να είναι ελεύθεροι κάποιοι έπεσαν ηρωικά κρατώντας σημαίες που έγραφαν ελευθερία.
Γ. Αυξεντίου
Ο Αυξεντίου με το Μολών Λαβέ επαλήθευσε ότι χωρίς Θερμοπύλες και εάν χρειαστεί επίδειξη αυτοθυσίας ελευθερία δεν υπάρχει.
Στις μέρες μας ενώ τίποτα δεν αποκλείει να κληθούμε να επιδείξουμε αυτοθυσία για την υπεράσπιση των συνόρων, δεν είναι λιγότερο σημαντικό το γεγονός ότι ηγεμονικά, κερδοσκοπικά και τοκογλυφικά συμφέροντα καταστέλλουν την εθνική ανεξαρτησία των νεοελλήνων.
Δεν είναι το παρόντος να μιλήσουμε περί του πρακτέου όσον αφορά την συντρέχουσα κρίση της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά είναι λογικό και ορθολογιστικό να υπογραμμιστεί πως η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι διαπραγματεύσιμη και πως μια βιώσιμη κοινωνία είναι πανέτοιμη για κάθε θυσία προκειμένου να μην αναιρεθεί η ελευθερία της.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης με τον άφθαστο ποιητικό του ταλέντο ενσάρκωσε τον ενιαίο χαρακτήρα της ελληνικότητας, της ελευθερίας και του έρωτα με την βαθύτερη υπαρξιακή και διαχρονική έννοια των όρων.
Η θυσία του Αυξεντίου, του Παλληκαρίδη και των άλλων αγωνιστών του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου, συμβολίζουν τις προϋποθέσεις των στάσεων και των συμπεριφορών των πολιτών χωρίς τις οποίες μια εθνοκρατική υπόσταση δεν είναι βιώσιμη.
Πότισαν την ιστορία μας με το πνευματικό βάλσαμο μιας κοσμοθεωρίας προσανατολισμένη προς την Ελευθερία και την Δημοκρατία.
Από εμάς εξαρτάται εάν θα πάρουμε αυτή την σκυτάλη και θα την παραδώσουμε στους απογόνους μας μαζί και λεύτερη πατρίδα.
Υστερόγραφο.
- Η σχέση ελευθερίας και ετερότητας εντάσσεται στην Αριστοτελική πολιτική παράδοση.
- Η σημασία της εθνικής ανεξαρτησίαςαντλεί από την μελέτη της κλασικής εποχής («ιδεώδες της ανεξαρτησίας») όταν κορυφώθηκε ο πολιτικός πολιτισμός.
- Η σχέση ενός εθνοκρατοκεντρικού συστήματος και ενός μετακρατοκεντρικούκοσμοσυστήματος αναπτύσσεται στην κοσμοσυστημική γνωσιολογία του Γιώργου Κοντογιώργη.
- Όσον αφορά τις ιδιότητες και τις προϋποθέσεις της κοινωνικής ετερότητας σε συνάρτηση με τις πολιτικές παραδόσεις ενός έθνουςείναι ένα μεγάλο ζήτημα το οποίο έχει αναλυθεί εκτενώς και εξειδικευμένα από τον Θόδωρο Ζιάκα.
- Η γενικότερη οπτική της διεθνούς πολιτικής του υποφαινόμενου είναι Θουκυδίδεια, ιδιαίτερα ως προς την ερμηνεία του σύγχρονου διακρατικού συστήματος και ως προς την συγκριτική εξέταση του συγκαιρινού εθνοκρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος με προγενέστερες καταστάσεις.
- Για το τελευταίο ζήτημα βλ. Το Θουκυδίδειο «Παράδειγμα» της επιστημονικής μελέτης της διεθνούς πολιτικής και οι «επιστημονικές επαναστάσεις» http://wp.me/p3OlPy-Lb.
Στο Κοσμοθεωρία των Εθνών, συγκρότηση και συγκράτηση των κρατών, της Ευρώπης και του κόσμου (https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos), μεταξύ άλλων, εξετάζεται η μετάβαση από την Βυζαντινή Οικουμένη στην μετά-Μεσαιωνική εποχή, η ανάδειξη του σύγχρονου κράτους, οι ιδιότητες του μετά-Μεσαιωνικού γίγνεσθαι και η κυριαρχία του ιδεολογικού φαινομένου μέχρι βασικά και το 1990.
- Η σχέση έθνους, κράτους, πολιτικών παραδόσεων, εθνικής ανεξαρτησίας, δημοκρατίας και πολιτικής ελευθερίας είναι άξονες της ανάλυσης αυτού του βιβλίου.
- Ιθάκη – http://www.youtube.com/watch?v=FhRSFbrS6Q0 (τραγουδά ο Αλέξανδρος Χατζής)
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
- ἢ τὰν ἢ ἐπὶτᾶς – ΜολώνΛαβέ.
Το κυριότερο και ουσιαστικό κριτήριο στάθμισης της βιωσιμότητας ενός έθνοκράτους είναι η ετοιμότητα των πολιτών του να επιδείξουν αυτοθυσία για την Ελευθερία της κοινωνίας τους. Εδώ, η μάχη ενός οικουμενικού και διαχρονικού γιγαντιαίου ήρωα της ελευθερίας με τα στρατεύματα της αδίστακτης αποικιοκρατικής δύναμης. Ένα από τα πλέον συγκλονιστικά ντοκουμέντα για την σύγχρονη Ελληνική ιστορία. Αφιερώνεται σε όσους χρήσιμους ηλίθιους σπρώχνουν τον κυπριακό ελληνισμό στην αγκαλιά του νεο-Οθωμανικού θηρίου.
https://www.youtube.com/watch?v=47bO9YQNUFY
Γ. Αυξεντίου: Θα μάθετε και πως πεθαίνουν οι Έλληνες…: όλο το Βίντεο μπορείτε να το δείτε εδώ http://www.youtube.com/watch?v=cGs_JTuNN30 Το αίμα των παλληκαριών του 1955-1959 δεν χύθηκε άδικα…Έξω οι Βρετανοί απ…
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos