Ένα μείζον ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας είναι ο τρόπος που εντάσσονται στις αποφάσεις το διεθνές δίκαιο που αφορά την διεθνή τάξη. Δεν συνεκτιμούνται δεόντως οι πολιτικές όψεις των διεθνών θεσμών και υτου διεθνούς δικαίου και οι διαφορές ενδοκρατικής και διακρατικής τάξης [Πολιτικές και στρατηγικές όψεις του διεθνούς συστήματος και οι προϋποθέσεις αξιόπιστης εθνικής στρατηγικής https://wp.me/p3OqMa-1Dw και Διεθνές Δίκαιο και τουρκικός αναθεωρητισμός Πολιτικές όψεις του διεθνούς συστήματος, των διεθνών θεσμών και του Διεθνούς Δικαίου. https://www.huffingtonpost.gr/entry/diethnes-dikaio-kai-toerkikos-anatheoretismos_gr_5e19b325c5b6640ec3d4e656?utm_hp_ref=gr-homepage]. Ο νομικισμός πρυτανεύει, αυτό διευκολύνει την εκάστοτε πολιτική ηγεσία να υιοθετήσει μια εξεζητημένη διπλωματία όπως έχουμε σε όλα τα βιώσιμα κράτη και τελικά ο ανορθολογισμός κυριαρχεί στην εξωτερική πολιτική. Αυτά και πολλά άλλα οφείλονται, εν πολλοίς, στα ελλείμματα του Ελλαδικού κράτους που αδυνατεί να αναπτύξει μια αξιόπιστη εθνική στρατηγική. Εισερχόμενοι στον 21 αιώνα οτιδήποτε συμβαίνει στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο και στην Κύπρο το καταμαρτυρεί. Η Κύπρος είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Τις τελευταίες δεκαετίες οι αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ τις οποίες στην συνέχεια όλοι υπόλοιποι επαναλαμβάνουν ανιαρά, άχρωμα και άοσμα αρχίζουν ως εξής: «Το Συμβούλιο Ασφαλείας καλωσορίζει την έναρξη των συνομιλιών …». … Αφήνουμε κατά μέρος επιμέρους ζητήματα, δηλαδή τον εξαρτημένο ρόλο του ΓΓ του ΟΗΕ ο οποίος όπως στην περίπτωση του Κόφι Αναν εάν τα ενδιαφερόμενα το επιτρέψουν μετατρέπεται σε φερέφωνο μεταμφιεσμένων ηγεμονικών σχεδίων που παραβιάζουν τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ ή τον ρόλο των ειδικών αντιπροσώπων. Εδώ σε μια κρίσιμη συγκυρία θα προσπαθήσουμε να θίξουμε για ακόμη μια φορά και όποιο σύντομα μπορούμε το γεγονός η Ελλάδα και η Κύπρος δείχνουν να εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια να διεκδικήσουν τα ζωτικά τους συμφέροντα ακόμη και όταν αυτά είναι απολύτως βάσιμα σύμφωνα με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Για την Ευρωπαϊκή Νομιμότητα βλ. «“Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη λύση και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο” … » η οποία αποτελεί την μόνη βάση βιώσιμης λύσης του κυπριακού ζητήματος.
Εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων όπως αδιάλειπτα ισχύει τις τελευταίες δεκαετίες είμαστε άβουλοι και έρμαια αποφάσεων τρίτων. Οι νεοέλληνες τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα εξ αντικειμένου και ολοφάνερα στερούνται κρατικής αντιπροσώπευσης που θα στηρίξει τα συμφέροντα επιβίωσής τους. Αυτό αποτελεί μια θανατηφόρα κατάσταση στην άκρως ανταγωνιστική διεθνή πολιτική όπου το κράτος είναι ο θεσμός συλλογικής ελευθερίας όλων των κοινωνιών και η ακεραιότητά του ζήτημα επιβίωσης της κοινωνίας. Τις τελευταίες δεκαετίες οι δικές μας στάσεις στο κυπριακό ζήτημα οδήγησαν το Συμβούλιο Ασφαλείας να συμπεριλαμβάνει στις ανακοινώσεις του διατυπώσεις που αφορούν την εσωτερική τάξη πραγμάτων ενός κράτους μέλους. Γενικόλογες βέβαια, αστείες και αδιέξοδες και σίγουρα αντίθετες στις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου όπως είναι διατυπωμένες στο Κεφάλαιο Ι του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Κάθε αξιόπιστο κράτος έχει νομικό, πολιτικό, θεσμικό και κάθε άλλο δικαίωμα να τις πετάξει στα άχρηστα και να ζητήσει από τους διεθνείς θεσμούς να υιοθετήσουν τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας που αφορούν την διεθνή τάξη και τις παρανομίες που την διατάραξαν και συνεχίζουν να την διαταράσσουν.
Ακριβώς, κανείς θα πρέπει να διακρίνει μεταξύ των θεσφάτων της διεθνούς τάξης που αποτελούν τους άξονες του σύγχρονου διεθνούς συστήματος και των γενικόλογων διατυπώσεων που συμβουλεύουν τα εμπλεκόμενα μέρη σε μια διένεξη για ειρηνική επίλυση. 
Η ειρηνική επίλυση μπορεί, ακριβώς, να διολισθήσει σε παραβίαση των θεσφάτων κα εσχάτων της διεθνούς τάξης εάν ο πάσχων αντί ανένδοτα και ακολουθώντας μια στρατηγική αποκατάστασης της διεθνούς νομιμότητας κατηφορίσει σε κατευναστικές στάσεις και συμπεριφορές που αναγνωρίζουν τα τετελεσμένα του κράτους που επιτίθεται αναθεωρητικά. Τελική συμφωνία με νέα Σύμβαση απλά αλλάζει την διεθνή τάξη εις βάρος του απρόσεκτου κράτους που στην περίπτωση αυτή σημαίνει την βαθύτατων προεκτάσεων κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την γεωπολιτική και στρατηγική αναβάθμιση της Τουρκίας και την στρατηγική παγίδευση του Ελλαδικού κράτους. Τα αποτελέσματα της δικής μας στάσης καταμαρτυρούν ότι ο δικός μας πολιτικός ανορθολογισμός και η δική μας ελλειμματική κατανόηση των πολιτικών όψεων των διεθνών θεσμών διαφθείρει τις αποφάσεις των αποφάσεων και αναπροσαρμόζει τις στάσεις των τρίτων εις βάρος μας.
Στην περίπτωση του Κυπριακού η δική μας υποχωρητικότητα θρέφει την Τουρκική επιθετικότητα και οδηγεί τα άλλα κράτη να αποδεχθούν την αλλαγή της διεθνούς τάξης ως φυσική εξέλιξη. Έπεται η αναπροσαρμογή των συμφερόντων, των σκοπών και της στρατηγικής σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Σε περιοχές όπως η Ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή, μάλιστα, όπου οι στρατηγικές εξελίξεις είναι καταιγιστικές, σημαίνει ότι ο απρόσεκτος, ο αδύναμος και ο ανορθολογικός οδηγείται τάχιστα στην κλίνη το Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων. Αυτό κάνουν τα τρίτα κράτη και ιδιαίτερα οι ηγεμονικές δυνάμεις όταν το ενδιαφερόμενο κράτος δημιουργεί παραστάσεις ότι είναι αναλώσιμο στον βωμό των στρατηγικών παιγνίων.
Αυτό που εδώ και δεκαετίες επιδιώκει η Τουρκία είναι, σε πρώτη φάση, να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της βίας και σε δεύτερη, να καταλάβει όλη την Κύπρο. Αυτούς του σκοπούς οι Τούρκοι δεν τους κρύβουν. Διαδοχικοί κύπριοι πρόεδροι απλά έλεγαν «όχι» χωρίς εν τούτοις να υιοθετούν μια ενεργή στρατηγική. Το δόγμα της μητρόπολης Ελλάδας ήταν «η Κύπρος είναι μακριά, αποφασίζει και εμείς στηρίζουμε ότι αποφασίζει». Μεταφράζω: Εάν αποφασίσει να αυτοκτονήσει πολιτικά εμείς θα το στηρίξουμε. Η κατολίσθηση αρχίζει, βασικά, από τον πρόεδρο Βασιλείου (να θυμηθούμε το απίστευτο «έξω πάμε καλά» τέλος του 1980, από τον τότε Ελλαδίτη Πρόεδρο κάτι που δείχνει πόσο αποστασιοποιημένη είναι η Αθήνα επί ενός ζητήματος μείζονος εθνικού συμφέροντος και εθνικής ασφάλειας). Η αποδοχή των ιδεών Γκάλλι (φτωχός συγγενής του σχεδίου Αναν και αυτών που έκτοτε η Ελληνική πλευρά δέχεται να αποτελεί βάση διαπραγματεύσεων με την ονομασία Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία – ΔΔΟ είναι μεγάλο λάθος που κατατρέχει την Ελληνική πλευρά η οποία ενώ μπορεί να επανατοποθετηθεί και έχει κάθε δικαίωμα για αυτό δεν το κάνει.
Απλά να υπενθυμίσουμε κατά τα άλλα γνωστά γεγονότα, ότι δηλαδή ενάντια σε εγχώρια κινούμενους διεθνικούς δρώντες παραγωγούς προτάσεων πολιτικής υποστηρίχθηκε και εν μέρει υιοθετήθηκε ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος και η ένταξη στην ΕΕ. Βλ. αναλύσεις στα δοκίμια «Ελληνική Εθνική Στρατηγική, έννοια, σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής… http://wp.me/p3OlPy-Ff» και «In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. Ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και ο Γιάννος Κρανιδιώτης http://wp.me/p3OlPy-I2». Σε αμφότερα τα δοκίμια δίνεται μια συνολική περιγραφή του πως ενώ δόθηκαν δείγματα γραφής μιας στοιχειώδους έστω εθνικής στρατηγικής στην συνέχεια διολισθήσαμε στο φασιστικό, ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό και κατεδαφιστικό σχέδιο Αναν που κατέλυε την κυρίαρχη Κυπριακή Δημοκρατία ενώ σήμερα οι κατέχοντες θέσεις ευθύνης κάνουν ανεύθυνες δηλώσεις περί ΔΔΟ με αποτέλεσμα να τις αναπαράγουν ως δικές τους θέσεις οι τρίτοι (πολύ πρόσφατα στις ΗΠ|Α μετά ανάλογες δηλώσεις στην Λευκωσία μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και του προέδρου της ΚΔ).
Η έμμεση ή άμεση κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα είναι η αρχή του τέλους της Ελληνικής παρουσίας και η επί μακρόν στρατηγική παγίδευση της Ελλάδας. Επειδή όλοι πλέον προσαρμόζονται στην λογική των δικών μας υποχωρήσεων και την δική μας αποδοχή των τετελεσμένων η πιθανή διάσωσή μας, έστω και την τελευταία στιγμή, συναρτάται με την κατανόηση των πολιτικών όψεων των διεθνών θεσμών και της ΕΕ. Ακόμη πιο σημαντικό, άβουλες και μπερδεμένες δηλώσεις περί ΔΔΟ ως αντίδραση σε Τουρκικές θέσεις περί δύο κρατών (είναι αξιοθρήνητο το έλλειμμα γνώσης του γεγονότος ότι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος) τροχοδρομεί καταναγκαστικές καταστάσεις που οδηγούν σε αυτοκτονία, δηλαδή αποδοχή κατάργησης της ΚΔ, αποδοχής των παράνομων τετελεσμένων και έλεγχο από την Τουρκία όχι μόνο των νυν κατεχομένων αλλά και της υπόλοιπης μη κατεχόμενης Κύπρου.
Μονολεκτικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι τρίτοι δεν έχουν οποιοδήποτε λόγο να είναι βασιλικότεροι του Βασιλέως. Καθημερινά καταμαρτυρείται εξόφθαλμα ο εξαρτημένος χαρακτήρας των διεθνών οργανισμών και το γεγονός ότι δεν διαθέτουν τρόπους να κρίνουν με πολιτικά ορθολογιστικά κριτήρια τα διεθνή ζητήματα. Εάν σταθούμε στα ζητήματα που αφορούν εμάς, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί, για παράδειγμα, ότι υπάρχει δυνατότητα λύσης του κυπριακού σε ρατσιστική βάση, με εσωτερικές εθνικές διαιρέσεις που θα ορίζουν ομοφωνία στην λήψη των αποφάσεων και πρόνοιες που θα ενσαρκώνουν μια πολιτειακή σχιζοφρένεια άνευ προηγουμένου πηγή διενέξεων, πολέμου και επεμβάσεων ξένων.
Εν τούτοις, αν και όλοι το ξέρουν εμείς ως άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν το αναφέρουμε ενώ στις συνομιλίες διολισθαίνουμε διαρκώς στις ακλόνητες μετά το 1974 τουρκικές θέσεις. Η Άγκυρα, με το πιστόλι στον κρόταφό μας (δεκάδες χιλιάδες παράνομα στρατεύματα) επιδιώκουν νομική επικύρωση (εάν εμείς το δεχθούμε) των τετελεσμένων της βίας. Έτσι, οι τρίτοι συμπεριλαμβανομένων των διεθνών θεσμών, λογικότατα μιλούν γενικόλογα και αδιάφορα συνάμα όπως είπαμε αναπροσαρμόζοντας τους σκοπούς και την στρατηγική τους. Εδώ, θα πούμε μερικά πράγματα τα ο οποία, κατά τα άλλα, θεωρούνται αυτονόητα αλλά στην Ελλάδα και Κύπρο όχι.
Πρώτον, ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ ορίζει ρητά ότι ο ρόλος του περιορίζεται στην διεθνή τάξη και όχι σε ζητήματα που αφορούν το εσωτερικό των ανεξαρτήτων μελών του. Τα μέλη του ΟΗΕ είναι απολύτως νομιμοποιημένα –και ως προς τούτο έχουν νομικό δικαίωμα– να ζητήσουν από όλους να τηρηθεί η διεθνής νομιμότητα και να μην επέμβουν στα εσωτερικά τους ζητήματα. Να απαιτήσουν και να καταστήσουν κόκκινη γραμμή, κοντολογίς, την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης.
Στο άρθρο 2 του Κεφαλαίου Ι του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, για παράδειγμα, ορίζεται με ακρίβεια ότι η διακρατική ισοτιμία, η μη επέμβαση και η εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία είναι οι υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου. Πιο συγκεκριμένα:
Κεφάλαιο Ι, Άρθρο 2 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ
Άρθρο 2.1. Αρχή της κυρίαρχης ισότητας
Άρθρο 2.2. Ειρηνική Επίλυση των διαφορών
Άρθρο 2.3. Αποχή από χρήση βίας κατά εδαφικής ακεραιότητας και πολιτικής ανεξαρτησίας άλλων κρατών.
Άρθρο 2. 7. «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα δίνει το δικαίωμα στα Η.Ε. να επεμβαίνουν επί ζητημάτων που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική διαδικασία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με την τους όρους αυτού του Χάρτη. Η Αρχή αυτή δεν πρέπει να εμποδίζει την εφαρμογή των εξαναγκαστικών μέτρων που προβλέπονται στο Κεφάλαιο 7».
Συνεχίζουμε λοιπόν με το Κεφάλαιο 7.
Κεφάλαιο 7 – Κίνδυνοι για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια: «Ενέργειες σε περίπτωση απειλής εναντίον της Ειρήνης, Διαταράξεως της Ειρήνης και Επιθετικών Πράξεων»
Άρθρο 39. «Το Συμβούλιο Ασφαλείας θα αποφαίνεται αν υπάρχει απειλή για την ειρήνη, διατάραξη της ειρήνης ή επιθετική ενέργεια και θα κάνει συστάσεις ή θα αποφασίζει ποια μέτρα θα λαμβάνονται σύμφωνα με τα Άρθρα 41 και 42 για να αποκατασταθεί η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια».
[Τα άρθρα 41 και 42 περιγράφουν κλιμακωτές αποφάσεις και ενέργειες που αρχίζουν από οικονομικά μέτρα μέχρι και άσκηση βίας πάντοτε όμως υπό το πρίσμα συγκεκριμένων διαδικασιών που –αφού προηγηθεί διαμεσολάβηση κτλ– θα βρίσκονται υπό την διαρκή επίβλεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Επιτροπής του Στρατιωτικού Επιτελείου …»]
Δεύτερον, ερωτάται: Ποιος απειλεί και ποιος απείλησε την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια στην Κύπρο; Μήπως οι Κύπριοι; Μπορεί οι κύπριοι να χαρακτηριστούν δικαίως απρόσεκτοι όσον αφορά την ασφάλειά τους αλλά μόνο κενοί μυαλού ή αρρωστημένοι εγκέφαλοι θα μπορούσαν να διαστρεβλώσουν τα πράγματα σε αυτό τον βαθμό. Μεταξύ άλλων:
- Οι Βρετανοί αποικιοκράτες, αντί αυτοδιάθεσης και στην βάση της στρατηγικής διαίρει και βασίλευε όχι μόνο διατήρησαν βάσεις αλλά επιπλέον επέβαλαν το καθεστώς Ζυρίχης. Διαιρετικό, διχαστικό και πηγή διενέξεων μέχρι και σήμερα. Κλασική περίπτωση στρατηγικής «διαίρει και βασίλευε». Βέβαια, η Ζυρίχη είναι συνταγματική παιδική χαρά εάν κανείς την συγκρίνει με το σχέδιο Αναν το οποίο να θυμίσω όπως ο ίδιος ομολόγησε το έγραψε ο Άγγλος πρέσβης Λόρδος Χάνευ.
- Οι Αμερικανοί το 1963-64 συνωμοτούσαν με Αθήνα και Άγκυρα για πραξικόπημα στην Κύπρο, εισβολή τουρκικών στρατευμάτων στην Καρπασία και εξ αντικειμένου (έτσι επιτυγχάνουν τις βρομοδουλειές τους, κοιτάξτε γύρω μας νότια, ανατολικά, βόρεια και δυτικά) έναρξη εχθροπραξιών που θα οδηγούσε στην σημερινή ή και χειρότερη κατάσταση. Δεν είναι του παρόντος αλλά δική μου εκτίμηση είναι ότι στα θέματα τουλάχιστον εξωτερικής πολιτικής ο τότε Πρωθυπουργός ΓΠ θα καταταχθεί στους μεγαλύτερους ερασιτέχνες της νεότερης Ελλάδας. Δεν οδηγηθήκαμε τυχαία στην χούντα του 1967.
- Τα μέλη της χούντας της Αθήνας υπήρξαν, όπως οι ίδιοι οι Αμερικανοί ομολόγησαν αργότερα, μια εγκάθετη ομάδα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Υπήρχαν όπως ξέρουμε σήμερα και άλλες ομάδες που θα έκαναν πραξικόπημα εάν δεν το έκαναν οι Συνταγματάρχες.
- Ο Σοβιετικοί, επίσης, γνωρίζουμε σήμερα ότι μόνη έγνοια είχαν την δημιουργία προβλημάτων στην νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
- Η χούντα της Αθήνας (δηλαδή των Αμερικανών) εκτέλεσε το πραξικόπημα στην Κύπρο (το γεγονός ότι τον Ιωαννίδη τον συμβούλευσε να διαπράξει αυτό το έγκλημα ο σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα δεν έχει καμιά σημασία παρά μόνο τις ξενόδουλες αντιλήψεις όσων Ελλήνων κατά καιρούς δέχονται άκριτα και αδιαμαρτύρητα τις εντολές των ξένων – και ως προς τούτο όπως γνωρίζουμε δεν είναι η μόνο τα μέλη της Χούντας του 1967).
- Όχι μόνο κανείς δεν σταμάτησε το ξενόδουλο χουντικό πραξικόπημα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά γνωρίζουμε σήμερα τεκμηριωμένα ότι ως συνήθως άρχισαν τα contingency plans διαίρεσης, κατάληψης και ελέγχου της Κύπρου (σχετικές τεκμηριωμένες αναλύσεις του Μιχάλη Ιγνατίου, Μάριου Ευρυβιάδη και πολλών άλλων).
- Η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός και εισέβαλε. Ακόμη και εάν δεν υπήρχαν τουρκοκύπριοι θα το έκαναν, εξηγεί ο νυν τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Στρατηγικό βάθος». Ο απροσχημάτιστος σκοπός της Άγκυρας είναι ο στρατηγικός έλεγχος της Κύπρου.
Για να γίνει πιο καλά κατανοητή η σημασία των πιο πάνω μπορούμε να φωτίσουμε μερικές ακόμη αυτονόητες πτυχές τις οποίες, όμως, εάν δεν τις γνωρίζει το ενδιαφερόμενο κράτος τα άλλα κράτη δεν έχουν κάποιο λόγο, όπως είπαμε, να είναι βασιλικότεροι του Βασιλέως. Αντίθετα, εάν ο ενδιαφερόμενος και θιγόμενος παραλείπει να αξιώσει το συμφέρον του τον θεωρούν αναλώσιμο και το εκμεταλλεύονται αναπροσαρμόζοντας, επαναλαμβάνουμε, σκοπούς και στρατηγικές. [Παρενθετικά λέμε ότι τα ίδια διαδραματίζονται στο Αιγαίο αλλά δεν είναι του παρόντος για να επεκταθούμε]
- Υπήρξαν αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας το 1974 για την εισβολή που επιβεβαιώθηκαν το 1983 όταν ανακηρύχθηκε το ψευδοκράτος που κανείς δεν αναγνώρισε αλλά εμείς συνομιλούμε για να το αναγνωρίσουμε πιθανότατα νομιμοποιώντας στο τέλος της θανατηφόρας πορείας μας τα παράνομα τετελεσμένα με την υπογραφή μας .
- Προσεκτική ανάγνωση των Υψηλών Αρχών της διεθνούς νομιμότητας όπως τις παραθέσαμε πιο πάνω, καθιστούν σαφές ότι το μείζον όσον αφορά το κυπριακό είναι η αποκατάσταση της διεθνούς τάξης και όχι η επιβολή κάποιου νέου καθεστώτος στο εσωτερικό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό το αποφασίζουν οι ίδιοι οι Κύπριοι και θα ήταν αυτοκτονικό για τους ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους να δεχθούν να στήσουν ένα μη βιώσιμο κράτος. Θα είναι για αμφότερους μαρτύριο και αργός θάνατος. Βέβαια, υπάρχουν και οι έποικοι που αλλάζουν τους συσχετισμούς και η παραμονή των οποίων είναι αδιανόητη πλην των ελάχιστων εξαιρέσεων που προβλέπουν οι σχετικές συμβάσεις (βλ. Zayas στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/20AnanAprDec04.htm )
- Η εσωτερική πολιτική δομή είναι λοιπόν ξεκάθαρα υπόθεση των πολιτών της ΚΔ και η κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών με δημοκρατικές μεθόδους προβλέπεται επακριβώς από την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα. [Για ένα πλήρη ορισμό αυτής της νομιμότητας που προσφέρει το μόνο πλαίσιο βιώσιμης λύσης βλ. “Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη λύση και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο”,…το οποίο μνημονεύσαμε στην αρχή: Έκθεση την οποία θεωρούμε μείζονος σημασίας και αξιοπερίεργο γιατί δεν έγινε διαπραγματευτική σημαία].
- Εάν αυτά τα πολιτικά δικαιώματα δεν τηρούνται και κυρίως εάν αυτό οδηγεί σε διατάραξη της διεθνούς τάξης τότε όντως τίθεται ζήτημα ρόλου του Συμβουλίου Ασφαλείας και πάντοτε για να αποκατασταθεί η διεθνής τάξη και τίποτα άλλο. Εάν δεν κινδυνεύει η διεθνής τάξη, εν τούτοις, όπως συμβαίνει καθημερινά, δεν θεμελιώνεται δικαίωμα επέμβασης στο εσωτερικό ενός κράτους επί ζητημάτων εσωτερικής τάξης και δικαιοσύνης. Ναι ή όχι; Από πότε εδραιώθηκε κάποιος «διεθνής νόμος» που ορίζει τα πολιτικά καθεστώτα στο εσωτερικό των κρατών; Μόνο , άσχετοι, ιδιοτελείς και αφελείς μπορούν να πουν κάτι τέτοιο. Εάν με υποκειμενικά κριτήρια ή ψύλλου πήδημα είχαμε επεμβάσεις στο εσωτερικό των κρατών στην βάση της μιας ή άλλης δικαιολογίας ο πλανήτης θα είχε μετατραπεί σε πεδίο καθημερινών σφαγιασμών. Όπου έγινε, εξάλλου, με προσχηματικές ηγεμονικές ενέργειες, αυτό καταμαρτυρείται. Μερικά δείγματα αυτού έχουμε στην ζώνη από την Βόρειο Αφρική μέχρι το Αφγανιστάν και τώρα βορείως της Ελλάδας. Η Συρία είναι «απλά» μια κορύφωση και η Λιβύη ακόμη μια.
- Η Κύπρος δεν εμπίπτει σε καμιά νοητή κατηγορία κρατών που δικαιολογούσε ενεργοποίηση του ανωτέρω άρθρου 7 του Καταστατικού Χάρτη κατά της πολιτικής κυριαρχίας των κυπρίων.
- Νοητό ήταν μόνο, εάν υπήρχαν οι πολιτικές προϋποθέσεις να ενεργοποιηθεί το Συμβούλιο Ασφαλείας, όχι όμως για να προσδιορίσει το καθεστώς της εσωτερικής τάξης αλλά για να εκδιώξει τους εισβολείς του 1974. Τίποτα άλλο και κυρίως τίποτα που αφορά την εσωτερική καθεστωτική δομή.
- Αναμφίβολα, συχνά οι αφελείς προπαγανδίζουν αυτό που ωφελεί τους ιδιοτελείς και αυτό ισχύει στην περίπτωση του κυπριακού. Εμείς οι ίδιοι αυτοκτονικά επικαλούμαστε την ΔΔΟ και δεχόμαστε να την αναφέρουν στις διαβουλεύσεις τους. Ρόλο ή αρμοδιότητα ή νομικό ή πολιτικό δικαίωμα, εν τούτοις για να ορίσει το εσωτερικό καθεστώς των ανεξαρτήτων κρατών, επαναλαμβάνουμε και υπογραμμίζουμε, κανείς δεν έχει. Πολύ περισσότερο στην Κύπρο που η τάξη διαταράχθηκε από έξωθεν εισβολές κάθε είδους και όχι από τους Κύπριους ή την κυπριακή κυβέρνηση. Η ιλαροτραγική μας κατάσταση και ο κίνδυνος να επέλθει το μοιραίο οφείλεται στην δική μας στάση. Κανένας λόγος δεν συντρέχει για αναγνώριση των τετελεσμένων και επιδείνωση της κατάστασης στην Κύπρο.
- Με το πιστόλι στον κρόταφο των κυπρίων μετά την εισβολή του 1974 οι κύπριοι δέχθηκαν να γίνουν αναφορές σε θολούς όρους περί δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ). Περιέργως και χωρίς να είναι πλήρως γνωστό γιατί έγινε, η Ελληνική πλευρά διολίσθησε στον περίεργο όρο «δικοινοτική-διζωνική» που πουθενά δεν υπάρχει στον κόσμο. Τονίζουμε όμως ότι όπως σε κάθε διαπραγμάτευση πρόκειται για πολιτικές συζητήσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όπου αντί να τεθεί επί τάπητος το μείζον ζήτημα της αποκατάστασης της διεθνούς τάξης διολισθήσαμε αυτοκτονικά σε ανύπαρκτες και μη βιώσιμες ρυθμίσεις της εσωτερικής τάξης.
- Προστίθεται ότι καθ’ όλη την φάση αυτών των πολιτικών διαπραγματεύσεων ενώ η Ελληνική πλευρά ζητούσε ένα ενιαίο κράτος οι τούρκοι επανέρχονταν ξανά και ξανά με διχοτομικές θέσεις και συνομοσπονδία που νομιμοποιούσε τα παράνομα τετελεσμένα της βίας, κατέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και έθετε όλη την Κύπρο υπό τον έλεγχο του νεοτουρκικού κράτους. Οι συζητήσεις επίσης αντί να αποκλείσουν εξ αρχής ένα τέτοιο ενδεχόμενο αφήναμε την τουρκική πλευρά να λέει μέχρι και σήμερα ότι θα διατηρήσει στρατεύματα στο νησί, θα άφηνε τους εποίκους και ότι η Τουρκία θα είναι … εγγυητής. Σχιζοφρένεια: Ο θύτης … εγγυείται το θύμα.
- Μετά από κάθε διακοπή των συνομιλιών και ενώ οι Τούρκοι έμεναν αμετακίνητοι στις θέσεις τους για συνομοσπονδία και έλεγχο της Κύπρου οι Έλληνες κατευναστικά εάν όχι βλακωδώς δέχονταν να αρχίσει η συζήτηση στην …. μέση της τελευταίας συζήτησης.
- Έτσι, αντί εμείς να αποσύρουμε όλες τις υποχωρήσεις και να ζητήσουμε ανένδοτα την εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας συρόμασταν σταδιακά προς τις τουρκικές θέσεις όπου και βρισκόμαστε σήμερα. Αργοπορήσαμε αλλά ως προς αυτό ποτέ δεν είναι αργά. Σε όλες τις διακρατικές διαπραγματεύσεις δεν υπάρχει «κεκτημένο διαπραγματεύσεων». Μόνο πολιτικοί μαζοχιστές και από άποψη διεθνούς δικαίου άσχετοι θα μπορούσαν να το πουν και βέβαια ο θύτης που επιδιώκει να νομιμοποιήσει τα παράνομα τετελεσμένα της βίας.
- Τα βιώσιμα κράτη αλλιώς στέκονται: Όταν δεν καταλήγουν σε συμφωνία σύμφωνα με την διεθνή νομιμότητα –και εδώ οι σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974 και 1983 είναι ξεκάθαρες– όλα αποσύρονται από το τραπέζι και αρχίζουν από το μηδέν, την αξίωση δηλαδή αποκατάστασης της διεθνούς τάξης. Τουτέστιν, της κρατικής κυριαρχίας της ΚΔ.
- Ο αδύναμος, αμυνόμενος και υπερασπιζόμενος την διεθνή νομιμότητα έχει κάθε συμφέρον να το κάνει. Κάθε άλλη αντίληψη για διαπραγματεύσεις όχι μόνο δεν έχει σχέση με τις πραγματικότητες της διεθνούς πολιτικής αλλά επιπλέον διακατέχεται από άκρατο και επικίνδυνο νομικισμό. Αυτά τα λένε άνθρωποι παντελώς άσχετοι με την διεθνή πολιτική και τον χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων στις διακρατικές σχέσεις όπου προσέρχονται ηθικά αυτάρκη και πολιτικά κυρίαρχα κράτη.
- Ακόμη και Συνθήκες ή Συμβάσεις, είπε ο Γούντροου Γουίλσον, δεν είμαι υποχρεωμένος να τηρήσω εάν βλάπτουν το συμφέρον της κοινωνίας μου. Εδώ εμείς μιλάμε για συζητήσεις με το πιστόλι στον κρόταφο και εκβιασμούς για την νομιμοποίηση των τετελεσμένων της βίας για τα οποία επιπλέον υπάρχει –και αυτό είναι σπάνιο– απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης.
- Η πιο πάνω στάση μας όχι μόνο είναι αυτοκτονική αλλά και αδιέξοδη συμπαρασύροντας ταυτόχρονα το Συμβούλιο Ασφαλείας σε πολιτικά ανορθολογικές θέσεις.
- Τονίζουμε και υπογραμμίζουμε: Το Συμβούλιο Ασφαλείας δεδομένου ότι είναι αρμόδιο μόνο για την διεθνή τάξη και τίποτα άλλο επαφίεται σε εμάς νομιμοποιημένα, νόμιμα και ορθολογιστικά αιτιολογημένα να αποσύρουμε τις πολιτικές υποχωρήσεις περί ΔΔΟ και να πληροφορήσουμε τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας ότι ισχύει μόνο ο ρόλος του για την διεθνή τάξη. Επίσης, εάν κάτι πρέπει να καταγράφεται ως κεκτημένο των διαπραγματεύσεων θα πρέπει να είναι αξίωσή μας για εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.
- Εάν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι δεν το κάνουν να μην περιμένουμε να το κάνει κανείς άλλος. Αντίθετα, με αυτή την διολίσθηση του Συμβουλίου Ασφαλείας σε καταστάσεις παντελώς πολιτικά ανορθολογικές λόγω δικής μας υποχωρητικότητας τα ηγεμονικά κράτη, όπως ήδη υπαινιχθήκαμε, θα θεωρούν την Κύπρο ολοένα και περισσότερο ασθενή πάνω στο τραπέζι του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων των ηγεμονικών δυνάμεων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ούτε η πρώτη φορά θα είναι ούτε η τελευταία!!
Καταληκτικά, το διεθνές σύστημα είναι κρατοκεντρικό. Επειδή η ηθική είναι προϊόν πολιτικής προσδιορίζεται εντός κάθε πολιτικά κυρίαρχου κράτους. Στις διακρατικές σχέσεις ισχύει μόνο η διεθνής τάξη όπως ορίζεται από τις Συνθήκες και το διεθνές δίκαιο. Το καθεστώς του διεθνούς συστήματος είναι η κρατική κυριαρχία και όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια των ιδιοτελών που απευθύνονται σε αφελείς.
Ο ΟΗΕ αποσκοπεί στην στήριξη της κυριαρχίας-ανεξαρτησίας και τίποτα άλλο. Εάν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο θα είχε οριστεί μια παγκόσμια κυβέρνηση των κυβερνήσεων ή μια παγκόσμια κυβέρνηση. Το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει αρμοδιότητα αποκατάστασης της διαταραχθείσης τάξης και όχι προσδιορισμού κριτηρίων ενδοκρατικής ή διακρατικής δικαιοσύνης. [βλ. ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων – http://wp.me/p3OlPy-1bH – http://wp.me/p3OqMa-13c]
Είναι κάτι περισσότερο από επιτακτικό να επανατοποθετήσουμε έτσι το Κυπριακό στην σωστή βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας καλώντας ταυτόχρονα το Συμβούλιο Ασφαλείας να διαδραματίσει τον ρόλο του θεματοφύλακα της διεθνούς τάξης. Τίποτα άλλο. Οι δε εκάστοτε αντιπρόσωποι και ο ΓΓ του ΟΗΕ να συμμορφώνονται αυστηρά με τον Καταστατικό Χάρτη και τις Υψηλές του Αρχές. Όσον δεν αφορά το εσωτερικό καθεστώς είναι υπόθεση των κυπρίων και κανενός άλλου το δε όριο είναι ο ουρανός για ρυθμίσεις ελέγχων και εξισορροπήσεων που δεν θα εδράζονται σε ρατσιστική και εθνική βάση. Τέλος, όσον αφορά την ΕΕ, η πράξη προσχώρησης της ΚΔ το 2004 ρητά ορίζει ότι de jures συμπεριλαμβάνεται και το παράνομα κατεχόμενο βόρειο Τμήμα της ΚΔ. Με απλά και κατανοητά λόγια αυτό σημαίνει ότι το “Acquis Communautaire” (νομικό κεκτημένο της διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης βαθύτατων πολιτικοοικονομικών προεκτάσεων) ισχύει και στο νυν παράνομα κατεχόμενο βόρειο τμήμα της ΚΔ. Επειδή αυτό αναφέρεται στην πράξη προσχώρησης της ΚΔ στην ΕΕ το “Acquis Communautaire” αποτελεί νόμο όλων των μελών: Απλά εμείς εδώ και ενάμιση δεκαετία μετά την πλήρη ένταξη της ΚΔ δεν ζητούμε η ΕΕ να δηλώνει ότι θέση της για την λύση του κυπριακού ζητήματος είναι η εφαρμογή του νομικού κεκτημένου που αντιμετωπίζει όλα τα ζητήματα που τίθενται εκατέρωθεν. Γιατί; Μήπως επειδή όσοι υποστήριζαν η ΚΔ … δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποβάλει αίτηση ένταξης επηρεάζουν τις αποφάσεις;
Συναφείς παρεμβάσεις
Ελληνική Εθνική Στρατηγική: Η τριπλή στρατηγική. Έννοια σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου http://wp.me/p3OlPy-Ff
In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. “Ειρηνική” επίλυση των ελληνοτουρκικών “διαφορών” http://wp.me/p3OlPy-I2
Πλαίσιο Αρχών για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Διεθνές Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων http://wp.me/p3OlPy-lc
«Διαπραγματευτικό κεκτημένο», η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα, το ΣΑ και ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ. https://wp.me/p3OlPy-25R
Κυπριακό: Η μεγάλη παγίδα https://wp.me/p3OlPy-25O
Αλλαγή στρατηγικής για το Κυπριακό: Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην βάση της διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας και το «Διαπραγματευτικό κεκτημένο» https://wp.me/p3OlPy-266
ΈΠΟΙΚΟΙ – ΈΓΚΛΗΜΑ ΠΟΛΈΜΟΥ. by Alfred de Zayas, Geneva, THE ANNAN PLAN AND THE IMPLANTATION OF TURKISH SETTLERS IN NORTHERN CYPRUS, Έποικοι – Εγκλήματα πολέμου – Καταστατικός Χάρτης ΟΗΕ, Διεθνές Δίκαιο http://wp.me/p3OlPy-1lx
THE CYPRUS ISSUE: SLIDING ON A KNIFE-EDGE”, European Parliament, conference 31.1.2017 (it includes the report on “International and European law” in four languages) http://wp.me/p3OqMa-1kT
ΚΥΠΡΙΑΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΊΕΣ: ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΠΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ, 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016 http://wp.me/p3OlPy-1ow – http://wp.me/p3OqMa-1hK
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr – info@ifestos.edu.gr www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Twitter https://twitter.com/ifestosedu
Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/
Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδύλης Παναγιώτης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
