Ο Ελληνοαμερικανός ακαδημαϊκός μιλά στον «Φ» για Κυπριακό, αμερικανικές εκλογές και ελληνική κρίση.

Του Πανίκου Παναγιώτου, Νέα Υόρκη
Η διζωνική βασίζεται σε διακρίσεις
– Όπως γνωρίζετε, υπάρχει και η άποψη ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή, παρά συμβιβασμό και συνεταιρισμό…– Οι επιλογές είναι περιορισμένες αυτή τη στιγμή διότι επαναλαμβάνω ότι δεν υπάρχει συντονισμένη πολιτική. Πάντα περιμένουμε κάποια άλλη χώρα ή τα Ηνωμένα Έθνη να βάλουν στο τραπέζι μια εναλλακτική λύση. Εμείς έπρεπε να είμαστε εκείνοι που έπρεπε να προτείνουμε μία νέα συνταγματική τάξη για την Κύπρο, η οποία θα είναι σύμφωνη με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι να συζητάμε λύσεις οι οποίες αντιβαίνουν τελείως το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Λόγου χάρη, η λεγόμενη διζωνική, δικοινοτική παραβιάζει τους βασικούς κανόνες της ΕΕ, διότι βασίζεται σε διακρίσεις με εθνότητα, γλώσσα και θρησκεία. Το άρθρο 14 του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που είναι ο βασικός νόμος της ΕΕ, απαγορεύει αυτές τις διακρίσεις. Και εδώ, αυτή τη στιγμή, προσπαθούν να καλύψουν αυτές τις αντιφάσεις με τις λεγόμενες αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο. Αυτά δεν θα λειτουργήσουν.– Πιστεύετε ότι είναι εφικτό να υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί της Κυπριακής Δημοκρατίας στο θέμα των υδρογονανθράκων χωρίς επίλυση του Κυπριακού;– Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να προχωρήσει εφόσον έχει τις κατάλληλες συμμαχίες με τις μεγάλες χώρες που έχουν επιρροή στην περιοχή. Κι αυτό σημαίνει τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα. Όπως επίσης βοηθούν και οι τριμερείς συνεργασίες που έχει αναπτύξει η Λευκωσία.
Νεοσουλτάνος ο Ερτογάν
– Μερικοί υποστήριζαν κάποτε ότι ο Ερντογάν θα λύσει το Κυπριακό. Τώρα, υποστηρίζουν ότι χωρίς τον Ερντογάν, η Τουρκία θα αλλάξει και ότι μπορεί να υπάρξει διαφορετική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ποια είναι η άποψή σας;
– Εάν παρακολουθήσετε την τουρκική πολιτική, υπάρχει μια σταθερότητα στις θέσεις της. Λόγου χάρη, όταν η Τουρκία άρχισε να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο από το 1973, ο Ερντογάν δεν ήταν πρόεδρος της Τουρκίας, ούτε καν ήταν σημαντική πολιτική προσωπικότητα. Υπάρχει λοιπόν μια συνέχεια και συνέπεια στην τουρκική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ο Ερντογάν βλέπει βεβαίως τον εαυτό του ως ένα νέο σουλτάνο και τη χώρα του σαν μια νέα υπερδύναμη στη Μέση Ανατολή, αλλά βασίζει την πολιτική του σ’ αυτή τη συνέχεια και τη συνέπεια της τουρκικής πολιτικής. Και παράλληλα αυξάνει και την απειλή του ακραίου ισλαμικού στοιχείου. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί το Προσφυγικό
-Όσον αφορά την Ελλάδα, βλέπετε «φως στην άκρη του τούνελ»;
– Αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον απ’ αυτά που βλέπουμε και με βάση τη διαπραγμάτευση με το περίφημο κουαρτέτο, τα σημεία δεν είναι θετικά για την Ελλάδα. Και εφόσον δεν λυθεί και το θέμα του ελληνικού χρέους, δεν είναι θετικές εξελίξεις. Η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα, το θέμα της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται σε ένα τέλμα και κανείς δεν το έχει αντιμετωπίσει. Και δυστυχώς, δεν φταίνε γι’ αυτά μόνο οι ξένοι. Φταίει και η ελληνική Κυβέρνηση, η οποία δεν έχει οικονομική πολιτική.
– Το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα περικλείει εθνικούς κινδύνους;
– Βεβαίως, διότι δεν έχουμε μόνο αυτό το πρόβλημα, που δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό, δεν έχουμε μόνο το πρόβλημα της τρομοκρατίας, αλλά έχουμε μπροστά μας μια ωμή πραγματικότητα. Η Ελλάδα βρίσκεται ξανά σε μία τελείως αδύναμη διαπραγματευτική θέση. Κι αυτό το πρόβλημα ξεκινά και πάλι από την πολιτική της Τουρκίας, για την οποία έχουν εγκριθεί δισεκατομμύρια ευρώ από την Ευρώπη για να σταματήσει το προσφυγικό κύμα που έχει κατακλύσει την Ελλάδα και χρησιμοποιεί το προσφυγικό πρόβλημα για ένα νέο τρόπο αναθεώρησης του στάτους κβο στο Αιγαίο και στα νησιά. Εδώ, υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι.
Πηγή: See more at: http://www.philenews.comfea