Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΕ ΤΑ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΕΝΑ ΟΧΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΣΗ

Ακολουθεί ένα σχόλιο με αφορμή μια έκθεση που Γαλλικού Ινστιτούτου, του Institut Montaigne. Αφορμή ήταν βέβαια, καθότι τον τελευταίο καιρό έχουμε πολλά εναύσματα που δικαιολογούν κάποιο σχόλιο. Έχουμε  βασικά καταιγισμό θέσεων, δηλώσεων, γνωμών, προπαγάνδας και ασυναρτησιών που σωρευμένα φτάνουν μέχρι την κορυφή του Έβερεστ. Το ζητούμενο μιας ανάλυσης είναι μέσα σε αυτή την δίνη να αναζητήσει αίτια, να περιγράψει αξονικά ζητήματα και να δώσει μερικές ερμηνείες για τον τρόπο με τον οποίο προσανατολίζονται τα πράγματα.
Πάντως, η Ευρωπαϊκή πολιτική έχει πολλές ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες για τις οποίες εάν κανείς δεν είναι υποψιασμένος παρασύρεται μέσα σε δίνη θεμελιωδών συγχύσεων. Ο ενδιαφερόμενος οφείλει να είναι παρατηρητικός όσον αφορά τις ειδοποιούς διαφορές και τα εξειδικευμένα ζητήματα που θέτει κάθε περίσταση, κάθε ομιλία, κάθε απόφαση και κάθε διατύπωση γνώμης. Κυρίως, επειδή ο χρόνος είναι πολύτιμος, αξίζει να ασχολείται με κάτι μόνο όταν λέει κάτι σημαντικό και σπουδαίο. Σε τελευταία ανάλυση στο ευρωπαϊκό μέτωπο είμαστε μπροστά σε μια νέα αφετηρία και πολλά έπονται. Τα σημαντικά και σπουδαία καλό είναι να μην επισκιάζονται. Πολιτικός, στρατηγικός και πολιτικοοικονομικός ορθολογισμός, εν τέλει, απαιτούν σωστές περιγραφές των τάσεων, σωστές ερμηνείες και αποφυγή μελλοντολογίας ή προσκόλλησης σε ιδεολογήματα, θεωρήματα και ασήμαντα γεγονότα.
Πρωτίστως, όταν καταφθάνει μια είδηση και μια έκθεση, όταν διαβάζουμε ένα «κοινό» ανακοινωθέν ή όταν γίνεται μια δήλωση, απαιτείται να εξετάζεται αμέσως κατά πόσο αφορούν την ουσία και γήινα πράγματα ή κατά πόσο νεφελοβατούν ή και αερολογούν. Συχνά σε συσκέψεις, σε άσκοπα συνέδρια και με ακατάσχετες φλυαρίες αργόσχολων και παρασίτων των κονδυλίων, αυτό γίνεται. Γιατί; Επειδή ενώ επί μισό αιώνα υπήρχε ένα Αμερικανικό στρατηγικό θερμοκήπιο μέσα στο οποίο οι  Ευρωπαίοι είχαν την πολυτέλεια να επιδίδονται στην αερολογία και ταυτόχρονα να αναπτύσσουν την αναμφίβολα χρήσιμη οικονομική συνεργασία, η ορατή πλέον μετατόπιση του κέντρου βάρους των Αμερικανικών στρατηγικών επιλογών δεν αφήνει περιθώρια πολιτικής θεολογίας και μεταφυσικών / φαντασιόπληκτων γνωμών και  θέσεων.
Ο εκτροχιασμός του εγχειρήματος το 1992 με την δημιουργία της κοινωνικοπολιτικά και πολιτικοοικονομικά τερατώδους ΟΝΕ το 1992 λογικά έπρεπε να κάνει πολλούς με καθαρή θέαση να καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Μολαταύτα το γεγονός αυτό αντί να φέρει περισυλλογή και μεταρρύθμιση έφερε απογείωση.
Αναμενόμενη απογείωση και της Ελλάδας όπου η εθελοτυφλία φτάνει τα όρια της παράκρουσης και των αυτοκτονικών συνδρόμων. Μερικοί, για παράδειγμα, προειδοποιούσαν πλην ως φωνή βοώντος μέσα στην έρημο, πως πολλά δεν πάνε καλά και πως η απροετοίμαστη, άκαιρη και άσκοπη ένταξη στην ΟΝΕ «για μια ισχυρή Ελλάδα» αποτελούσε εθελούσιο άλμα στο λάκκο των λεόντων ή όπως συχνά γράφαμε έγκαιρα την δεκαετία του 1990 «είσοδο σε μια φυλακή χωρίς δυνατότητα απόδρασης» (ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις http://wp.me/p3OlPy-CS ).
Στο παρελθόν βέβαια, κάποιοι το ψάξαμε περισσότερο όχι λόγω σοφίας αλλά επειδή γνωρίζαμε το Αλφαβητάριο. Έτσι γνωρίζαμε ότι η ΟΝΕ ήταν ένας σπασμωδικός και απελπισμένος εκβιασμός της Γαλλίας επί της Γερμανίας ενόψει ενοποίησης για να δέσει τον Γερμανικό γίγαντα με … «νομισματικές κλωστές» (φράση που ακούστηκε συχνά τότε στο Γαλλικό δημοψήφισμα για το Μάαστριχτ).
Ο εκτροχιασμός συνεχίστηκε εκ του γεγονότος ότι αναπόδραστα η ΟΝΕ εξελίχθηκε σε όχημα ανάδειξης της Γερμανικής οικονομικής ισχύος χωρίς βέβαια η ίδια η Γερμανία να ξέρει τι πρέπει να κάνει με την ισχύ της για μια σειρά λόγους που αφορούν το «Γερμανικό ζήτημα» και που αναλύονται αλλού (Δυστυχώς πλην προς μεγάλη μας επιστημονική ευχαρίστηση αυτές οι αναλύσεις γίνονται ολοένα  και πιο επίκαιρες).
Αυτά μεταξύ άλλων σκεφτήκαμε όταν διαβάσαμε μια έκθεση του Γαλλικού Ινστιτούτου, του Institut Montaigne: «Η έκθεση, συντάχθηκε έπειτα από μήνες έρευνας και διαβουλεύσεων [ερώτημα Π. Ήφ. Πόσα στοίχισε αυτό στους φορολογούμενους;] με ηγετικές προσωπικότητες των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, της πολιτικής και του τραπεζικού συστήματος … [ερώτημα Π. Ήφ. Που είναι η κοινωνία και οι πολίτες;]» . Επίσης λένε: «Πάνω απ’ όλα τονίζει τη σημασία [πως πρέπει] η ευρωζώνη να προχωρήσει την ολοκλήρωσή της, ενώ ζητεί να δημιουργηθεί μια «εκτελεστική» εξουσία με τη μορφή ενός υπουργού Οικονομικών και ενός πρωθυπουργού, οι οποίοι θα λογοδοτούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η πρώτη προτεραιότητα είναι η ευρωζώνη. Πρέπει να ενισχύσουμε το οικοδόμημα και να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία που ξεκίνησε με τη δημιουργία του ενιαίου νομίσματος»,
Για να είμαστε ακριβείς, υπάρχουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες τέτοια κρατικοδίαιτα και ευρωδίαιτα ινστιτούτα και σίγουρα δεκάδες χιλιάδες διανοούμενοι που είχαν ειδικευτεί στην «χαμηλή πολιτική» και των οποίων ενώ κάνουν πολύ καλή δουλειά (όσο θα υπάρχει ΕΕ) για τα ζητήματα που θέτει η οικονομική και εμπορική ολοκλήρωση δεν ασχολούνται και συνήθως δεν γνωρίζουν τις βαθύτερες διαμορφωτικές δυνάμεις. Όταν δεν μιλούν γι’ αυτά τα ζητήματα έχουμε εκχείλιση ασυναρτησιών ή γνωμών ή προπαγάνδας Λογικό και ανθρώπινο είναι, αν και ενίοτε αυτό σημαίνει φυγοπονία και ιδιοτέλεια. «Να  λέμε αυτό που δεν ξέρουμε”, “να τεμπελιάζουμε όσον αφορά την ανάγκη βαθύτερης έρευνας και κατανόησης” και “να ειδικευόμαστε σε δολοφονίες χαρακτήρων κατά όσων λένε κάτι περισσότερο από εμάς». Ευκαιρίας δοθείσης, δε, να εκτοπίζονται ενοχλητικά εκπαιδευτικά πλαίσια μέσα στα οποία θα μπορούσαν οι Ευρωπαίοι φοιτητές, πολίτες και το πολιτικό προσωπικό να καταφεύγουν για βάσιμη γνώση.
Αυτά είναι, πρέπει να υπογραμμίσουμε, ευρύτερα Ευρωπαϊκά και όχι μόνο Ελληνικά φαινόμενα. Απορρέουν από το γεγονός πως όπως είπαμε το Αμερικανικό στρατηγικό θερμοκήπιο δημιούργησε ένα μεγάλο δευτερεύον σύστημα ενασχολήσεων αφήνοντας την ανάλυση και κατανόηση των ευρωστρατηγικών στους Αμερικανούς ή το πολύ 1-2!!! Ευρωπαίους ερευνητές και συγγραφείς. Στο δε πολιτικό πεδίο το έλλειμμα που δημιουργήθηκε είναι τεράστιο κάνοντας πολλούς ηγέτες να φαντάζουν σπιθαμιαίες μικρογραφίες ηγετών με υπόσταση όπως ο Ντε Γκολ, ο Άντενάουερ, ο Σμίτ και μερικών ακόμη των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.
Ακολουθούν δύο μόνο σύντομες συναφείς επισημάνσεις.
Πρώτον, όταν σε μια έκθεση ινστιτούτου όπως το Institut Montaigne διαβάζουμε πως συντάχθηκε μετά από συνομιλίες «με ηγετικές προσωπικότητες των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, της πολιτικής και του τραπεζικού συστήματος» θυμίζει τις παρωχημένες διεθνιστικές συζητήσεις περί την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ιδιόμορφα διεθνιστικές, βέβαια, εξ ου και ο Κονδύλης δεικτικά έγραψε ότι πρόκειται περί «χυδαίου μαρξισμού με αντεστραμμένα πρόσημα». Πιο συγκεκριμένα, τρία ρεύματα συμπλέκονταν μέσα σε μια δίνη:

1. Το λιγότερο σημαντικό ρεύμα ενός παρωχημένου αρχαϊκού διεθνιστικού φιλελευθερισμού που κήρυττε την υπερεθνικότητα στο όνομα μιας οικονομικά εδρασμένης υπερεθνικότητας που θα υπερφαλάγγιζε ή θα καθιστούσε ανενεργές τις εθνικές ταυτότητες και συμφέροντα. Το ρεύμα αυτό έχει πολλά ρυάκια πχ την άποψη ότι κάνοντας ένα (καλό) θεσμό (ασφαλώς όχι κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένο αλλά άνωθεν προσδιορισμένο από κάποια «σοφά» ελίτ) θα επιτυγχανόταν η κατασκευή ανθρώπων σύμφωνα με μια ωφελιμιστική αντίληψη της ζωής και πολιτισμικά και εθνικά αδιάφορων.
2. Το πιο υποψιασμένο ρεύμα τεχνοκρατών, τοκογλύφων, κερδοσκόπων και άλλων ανεξέλεγκτων διεθνικών ή θεσμικών δρώντων οι οποίοι λογικότατα εδράζονταν πάνω σε ιδιωτεία, ιδιοτέλεια, άγνωστες διασυνδέσεις και σε θέσεις περί οικονομικής αποτελεσματικότητας και ωφελιμισμού που θα ζήλευε και ο Δαρβίνος (τα τελευταία χρόνια απλά αυτή η τάση «ξεμύτισε» καθότι ο προαναφερθείς εκτροχιασμός λόγω ΟΝΕ τους κατέστησε υπερκρατικό σύστημα εξουσίας).
3. Οι μεταμεσαιωνικές ολιγαρχίες οι οποίες ήλπιζαν με το πατερναλιστικό σύστημα που δημιουργήθηκε να συνεχίσουν να αυτοσυντηρούνται στις εξουσιαστικές καρέκλες με μια εκατομέμμεση πλέον αντιπροσώπευση που βάφτιζαν … δημοκρατία. Την βλέπουμε καθημερινά, βέβαια, και η τεκμηρίωση του γεγονότος ότι το δημοκρατικό έλλειμμα γιγαντώνεται, είναι πασιφανές.

Πρέπει εδώ να πούμε ότι αυτά και μερικά ακόμη ρεύματα συμπλέκονταν πλην όπως έχουμε συχνά εξηγήσει το 1966 ο πολιτικοοικονομικά και στρατηγικά ορθολογιστής Ντε Γκολ επέβαλε τον Συμβιβασμό του Λουξεμβούργου που οδήγησε σε μια πρωτίστως διακυβερνητική Ευρώπη που με δεδομένη και την Αμερικανική στρατηγική κάλυψη μπορούσε να ισορροπήσει. Αυτή την εύθραστη ισορροπία είναι που ανέτρεψε η ΟΝΕ.
Δεύτερον, η τελευταία παρατήρηση μας οδηγεί σε μια ακόμη επισήμανση αλλά και κάποιες απορίες: Μήπως κάποιοι είναι πνευματικά και πολιτικά τυφλοί; Μήπως, για να θυμηθούμε τον Γερούν Ντ….. πολλοί (κυρίως Βόρειοι που κινούνταν επί μακρόν χέρι-χέρι με τοκογλύφους, κερδοσκόπους και ηγεμονικές ολιγαρχίες) μεθυσμένοι με τα «ποτά, τα ξενύκτια και τα όργια», ξεμωράθηκαν; Μήπως κάποιοι Δαρβινάκια πήραν θάρρος και νόμισαν ότι είναι πραγματικοί Δαρβίνοι που μπορούν στο όνομα «ωφελιμοκρατίας» να καθυποτάξουν τα (όπως τα βλέπουν) υποκείμενα κοινωνικά  «ανθρωπάκια»;  Αυτά τα ερωτήματα και αυτές οι απορίες ανακύπτουν και από την ειδησεογραφία καθημερινά. Και πολλά άλλα όπως ολοένα και πιο  συχνές απογειωμένες και επικίνδυνες γνώμες περί Τραπεζικών ενώσεων, Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, πρωθυπουργούς της Ευρώπης και τα λοιπά.
Εύλογα, αναγκαία και μη εξαιρετέα είναι τα εξής ερωτήματα:

1. Δεν βλέπουν όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι πως όσο και να έχουν καθυποταχθεί με «μέτρα οικονομικής αποτελεσματικότητας» κάτω από τα πόδια των εξουσιαστικών τους δομών υπάρχουν άνθρωποι πλέον με υπόσταση και όχι δουλοπάροικοι των πρώτων μετά-Μεσαιωνικών αιώνων;
2. Δεν βλέπουν τα κοινωνικοπολιτικά συστήματα τα οποία όσο και να έχουν αποδυναμωθεί πολιτικά οι πολίτες παραμονεύουν να τα θέσουν υπό τον έλεγχό τους;
3. Δεν βλέπουν την εθνοκρατοκεντρική διαίρεση της Ευρώπης –η οποία εντάθηκε λόγω οικονομικής συνεργασίας επειδή ενίσχυσε τις εθνοκρατικές οντότητες– η οποία διαφοροποιεί πνευματικά και πολιτικά τα κράτη.
4. Δεν βλέπουν την παντελή!!! απουσία μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας και ενός πανευρωπαϊκού συστήματος παραγωγής ευρωπαϊκής πολιτικής ηθικής που θα νομιμοποιούσε ένα πανευρωπαϊκό σύστημα διανεμητικής δικαιοσύνης!
5. Δεν γνωρίζουν, όσο και αν τος έπληξε η ωφελιμοκρατία του Δαρβίνου ότι ένα πολιτικοοικονομικό και στρατηγικό σύστημα μπορεί να υπάρξει μόνο εάν νομιμοποιείται από διανεμητική δικαιοσύνη πάνω στην οποία εδράζονται οι πολιτικοοικονομικές ιεραρχίες και οι κοινωνικές ισορροπίες!
6. Δεν βλέπουν –για πολλούς βυθισμένους μέσα σε οικονομικίστικες Δαρβνινιστικές θέσεις γνωρίζω ότι κάνουν μαύρα μεσάνυχτα γι’ αυτό– ότι το κυριότερο αίτιο στρατηγικής αστάθειας και πολέμου είναι η άνιση ανάπτυξη; Αυτό χρειάζεται βάσιμη περιγραφή και ερμηνεία του πολέμου, των στρατηγικών των μεγάλων δυνάμεων και στην Ευρώπη των ευρωστρατηγικών ζητημάτων.
7. Δεν βλέπουν ακριβώς ότι οι προ-πολιτικές τους θέσεις μπορεί ενίοτε να εφαρμόζονται και πως τελικά επειδή είναι έωλες κατεδαφίζονται προκαλώντας καταστροφές και συμφορές! Ίσως βέβαια και να μην τους νοιάζει.

Για να συνοψίσουμε όλα τα πιο πάνω, μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι: Κλείνουμε τα μάτια μπροστά στις πολλές κοινωνίες, αγνοούμε την εθνοκρατοκεντρική διαφοροποίηση, δεν μας ενδιαφέρει η απουσία θεσπισμένης πολιτικής ηθικής κοινωνικοπολιτικά σμιλευμένης, δεν μας ενδιαφέρει η απουσία ευρωπαϊκού συστήματος διανεμητικής δικαιοσύνης, δεν είμαστε ευαίσθητοι στην ανάγκη δημοκρατικής φοράς κίνησης και τοποθετούμε πάνω σε αυτό το ετερογενές και ανομοιογενές ανθρωπολογικό πεδίο τραπεζικές ενώσεις, κοινά νομίσματα, τεχνόσφαιρες, Δαρβίνους κάθε είδους, πρωθυπουργούς μαριονέτες και οτιδήποτε άλλο παρόμοιο που για να υπάρξει απαιτείται μαστίγιο ή και δολοφονία των απροσάρμοστων στην ντε Σαντική ωφελιμοκρατία και στα περί αποτελεσματικότητας φιρμάνια  του κάθε τυχάρπαστου Δαρβινίσκου. Μωραίνει λοιπόν ο Κύριος ον βούλεται απολέσαι. Μόνο που τα πράγματα καθίστανται ολοένα και πιο επικίνδυνα όσον αφορά την σταθερότητα στο ευρωπαϊκό υποσύστημα.
Και μια μόνο λέξη για την Ελλάδα: Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και εάν τα ίδια πολιτικοπνεματικοεπιστημονικά στουρνάρια που την εξώθησαν στην καταστροφή συνεχίσουν έχουν θέσεις, ρόλο και δικαιοδοσία στις αποφάσεις, το μέλλον είναι δυσοίωνο.   
Υστερόγραφο: Για το απόσπασμα της Έκθεσης του Institut Montaigne βλ. ειδησεογραφία «Τώρα ή ποτέ η ευκαιρία της Ευρώπης να προχωρήσει, αναφέρει το Institut Montaigne» στην διεύθυνση http://mignatiou.com/2017/03/tora-i-pote-i-efkeria-tis-evropis-na-prochorisi-anaferi-to-institut-montaigne/
Συναφείς σύντομες αναρτήσεις
«ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΛΛΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ»: ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ – ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ; http://wp.me/p3OlPy-1tR – http://wp.me/p3OqMa-1m6
Π. Ήφαιστος, ΟΙ ΘΑΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ ΤΟΥ «ΓΥΑΛΙΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ» ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΑΞΥΠΝΗΤΟ. ΣΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1sg
ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ (μεταμοντέρνος) στην ΕΕ. Αφορμή για επισημάνσεις περί νέων Σοδόμων και Γομόρρων ή περί της ανάγκης αλλαγής Παραδείγματος. http://wp.me/p3OqMa-1iz
 Π. Ήφαιστος, εθνοκράτος versus ωφελιμιστικός διεθνισμός και το θολό ιδεολογικό Βασίλειο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης http://wp.me/p3OlPy-1kW
ΝΤΕ ΓΚΟΛ, ΤΣΟΡΤΣΙΛ, ΘΑΤΣΕΡ: Πίσω στα θεμελιώδη. Με εισαγωγή Π. Ήφαιστος http://wp.me/p3OlPy-1ju
Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΙ «ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ» VERSUS ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ή ΤΟ BREXIT ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1jj http://wp.me/p3OqMa-1ck
Π. Ήφαιστος, ΒΡΕΤΑΝΙΑ – ΕΕ: ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΜΙΑΣ ΕΕ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1992 ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΠΛΑΚΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1jg
ΕΔΩ BREXIT ΕΚΕΙ BREXIT ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ BREXIT; ΤΟ BREXIT ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ: ΒΡΕΤΑΝΙΑ – https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/permalink/976607629150513/
ΕΕ: ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΜΙΑΣ ΕΕ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1992 ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΠΛΑΚΕΣhttp://wp.me/p3OlPy-1jg
Π. Ήφαιστος, EE: ΤΟ “ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΟ” ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ http://wp.me/p3OlPy-1gC – http://wp.me/p3OqMa-19E
Η ΑΒΑΣΤΑΚΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΤΕΧΝΟΣΦΑΙΡΑΣ http://wp.me/p3OlPy-134 
Ευρωπαϊκή ένωση: Πρότυπο ενός εθνοκρατοκεντρικού κόσμου ή μιας υπερκρατικής δεσποτείας;* http://wp.me/p3OlPy-Nl 
Περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη; Απάντηση: Όση πρέπει σύμφωνα με την εθνοκρατοκεντρική της φύση http://wp.me/p3OlPy-PI 
ΤΟ ΘΟΛΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-CO 
ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις http://wp.me/p3OlPy-CS 
Η Ευρώπη σε Σταυροδρόμι: Οι προϋποθέσεις μιας Εθνοκρατοκεντρικής ΕΕ http://wp.me/p3OlPy-uy 
Θα επιβιώσει ή δεν θα επιβιώσει η ΕΕ; http://wp.me/p3OlPy-sz 
ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2009-12 ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΕ http://wp.me/p3OlPy-sn 

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr / www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Διεθνής πολιτική 21^ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos