Π. Ήφαιστος, Ο ΟΗΕ, οι αποφάσεις του ΣΑ και προσεγγίσεις ριζικής επανατοποθέτησης του Κυπριακού ζητήματος* http://wp.me/p3OlPy-1DF

Το κείμενο που ακολουθεί θίγει συγκεκριμένα ζητήματα των πολιτικών και νομικών όψεων των διεθνών θεσμών και πιο συγκεκριμένα του ΟΗΕ. Στην συνέχεια υπογραμμίζει κεντρικές πτυχές κάθε Πολιτειακής οργάνωσης για να καταδειχτεί ότι η αποδοχή εκ μέρους της Ελληνικής πλευράς μιας κρατικής δομής που διαιρεί το κράτος και την κοινωνία, δεν μπορεί να αποτελέσει βάση βιώσιμης λύσης του Κυπριακού ζητήματος. Οι επισημάνσεις αφορούν την επιχειρηματολογία που συνηγορεί με μια ριζική επανατοποθέτηση του κυπριακού ζητήματος. Η ανάλυση δεν υπεισέρχεται σε ζητήματα στρατηγικής. Στο τέλος, εν τούτοις, παρατίθενται σύνδεσμοι σε παρεμβάσεις που αφορούν την εθνική στρατηγική. Εκτενέστερες αναλύσεις βρίσκονται σε δημοσιευμένα κείμενα.
Αρχίζουμε με μια σύντομη σκιαγράφηση κύριων σταθμών της κυπριακής ιστορίας των τελευταίων δεκαετιών. Η ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορεί να τύχη πολύ σύντομης και αντικειμενικής περιγραφής εάν δούμε τους κρίκους-σταθμούς της διαχρονικής αλυσίδας:

• Αξίωση αυτοδιάθεσης όπως όλα τα έθνη του πλανήτη.
• εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας.
• Νέο-αποικιακή πρακτική διαίρει και βασίλευε με την δημιουργία ενός προγραμματικά διαιρεμένου μη κράτους.
• Συνομωσίες διαίρεσής του, διχοτόμησης και διάλυσής του από το 1960 μέχρι το 1974.
• Πραξικόπημα από την Αμερικανόδουλη Αθηναϊκή χούντα.
• Τουρκική εισβολή με συνεργασία Βρετανίας, Τουρκίας, Ηνωμένων Πολιτειών.
• Το ανυπόστατο Ελλαδικό δόγμα η Κύπρος είναι μακριά και «εάν αποφασίσει να αυτοκτονήσει η Ελλάδα θα της συμπαρασταθεί».
• Διαπραγματεύσεις του ποδαριού και από θέση αδυναμίας πάνω στο τραπέζι των οποίων διάφοροι πετούσαν όρους άγνωστους στην πολιτειακή συγκρότηση οποιουδήποτε κράτους αλλά δεν αξιώναμε όπως είχαμε κάθε δικαίωμα να φύγουν από το τραπέζι και ο διάλογος να είναι για αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας.
• Αγώνας κάποιων για την δημιουργία ενός Ενιαίου Αμυντικού Χώρου ούτως ώστε η Ελληνική πλευρά να διαπραγματεύεται με όρους ισορροπίας δυνάμεων
• Αγώνας κάποιων για ένταξη στην ΕΕ για να υπερφαλαγγιστούν οι περίεργοι αυτοί όροι και να γίνουν διαπραγματεύσεις στην βάση της διεθνούς τάξης, των υψηλών αρχών του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.
  • Το 2002-4 αντί να γράψουμε εμείς ένα σχέδιο διεξόδου συμβατό με την διεθνή και ευρωπαϊκή ενότητα και να απαιτήσουμε από τον ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Αναν να το υποβάλει ως έχει υποχρέωση αν θέλει να έχει ρόλο, αφήσαμε τον Λόρδο Χάνευ να το γράψει σε συνεργασία με τους Τούρκους και με πολλούς Κύπριους και Ελλαδίτες οπαδούς της όποιας λύσης έστω και αν αυτή εντάσσει την Κύπρο τελικά και τελεσίδικα στα πεδία της Τουρκικής κυριαρχίας.
    • Ο Λόρδος έδωσε αυτό το εκτρωματικό σχέδιο στον Αναν και το μετάφερε σε εμάς.
  • Μετά την Θεοποίηση του Ερντογάν είχαμε την θεοποίηση του Ακιντζί και συμπεριφορές απίστευτης φαιδρότητας του τύπου «ρε Ακιντζί δείξε καλή θέληση» (μιμητισμός της διπλωματίας του ζεϊμπέκικου).
  • Ακολούθησαν οι Οδοιπορίες προς τα Σούσα της Ελβετίας φορέων ενοχικών ανανικών συνδρόμων και μηδενικής γνώσης ως προς το τι συνίσταται ένα βιώσιμο κράτος.
  • Στήνονται το ένα μετά το άλλο θέατρα του παραλόγου όπου οι νεοέλληνες σέρνονται ως άβουλοί Ιθαγενείς σε τροχιά κατάργησης πρώτα του Κυπριακού και μετά του Ελλαδικού κράτους.
    • Το πιθανότερο σενάριο για αμφότερα αρχίζοντας από την Κύπρο είναι αργός θάνατος του κράτους και μεθοδευμένο διασκορπισμό των πόρων του, της κοινωνίας του και του γεωπολιτικού του χώρου.
    • Ως συνήθως μόνο μια άνευ ορίων Τουρκική πλεονεξία μπορεί να διασώσει προσωρινά τους ναυαγισμένους νεοέλληνες.

Αυτή η περιγραφή και η τραγική κατάληξη στην Ελβετία όπου στήθηκε μια Κλίνη του Προκρούστη κατακρεούργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας καθιστά νομίζω επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε να σκιαγραφηθούν οι προϋποθέσεις ριζικής επανατοποθέτησης του Κυπριακού ζητήματος και φωτισμός κάποιων πτυχών ως προς το τι συνεπάγεται η πολιτειακή συγκρότηση ενός κράτους.
ΡΙΖΙΚΗ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ
 ΕΑΝ στην Ελβετία δεν αποφασιστεί η κατάργηση της ΚΔ ή εάν δεν γίνουν αποδεκτές ύπουλες συμφωνίες που θέτουν σε τροχιά αργού και βασανιστικού θανάτου, υπάρχει ακόμη χρόνος αντιστροφής και ριζικής επανατοποθέτησης του Κυπριακού.
Συνοπτικά, θα αναφερθούμε σε κάποια κεντρικά ζητήματα.

3. Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ –γιατί αυτό σημαίνει η κατάργηση της ΚΔ ή η δρομολόγηση ενός αργού θανάτου της– δεν αποτελεί λύση αλλά συνταγή βασάνων και θανάτωσης της Κυπριακής κοινωνίας.
4. Εάν τις επόμενες μέρες αρνηθούμε να αυτοκτονήσουμε κρατικά τα λεγόμενα ΠΕΡΙ «ΕΠΙΡΡΙΨΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ» είναι ανεύθυνα, αβάσιμα και ανυπόστατα λόγια.
   1. Οι πολιτικοί αντιπρόσωποι ενός κράτους σε κάθε επαφή και σε κάθε διαπραγμάτευση οφείλουν να αντιτάσσουν πολιτικά, νομικά και ορθολογιστικά επιχειρήματα που στηρίζουν την κρατική υπόσταση και το κρατικό συμφέρον.
   2. Κάθε διαπραγμάτευση στην διεθνή πολιτική συμπεριλαμβανομένων των διεθνών θεσμών επιτυγχάνει όταν οι πολιτικοί αντιπρόσωποι συνδυάζουν εύστοχα και ορθολογιστικά τα νομικά, πολιτικά και στρατηγικά επιχειρήματα.
      1. Για παράδειγμα:
         1. Εάν τα θύματα μιας βάρβαρης και παράνομης άσκησης βίας το 1974 αρνηθούν να αυτοκτονήσουν κρατικά, θα κατηγορηθούν για αυτό;
         2. Η ΚΔ είναι κυρίαρχο κράτος, το μόνο αναγνωρισμένο και η κυριαρχία του κατοχυρώνεται νομικά τόσο από τις υψηλές αρχές του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ όσο και από τις αποφάσεις του ΣΑ.
         3. Αντιτάσσεται με δυνατά και αποφασιστικά το γεγονός ότι τα κράτη δεν καταργούνται και ότι είναι εγκληματικό να εκβιάζεται μια κοινωνία όπως έγινε με το σχέδιο Αναν το 2004.
            1. Είναι αδύνατο, σημειώνεται, να καταργηθεί ένα κράτος εκτός και εάν οι πολίτες τους το αποφασίσουν και αυτό είναι που επιχειρείται να γίνει στην Κύπρο. Αυτό όλοι το ξέρουν εκτός ίσως από τους Κύπριους
5. Στους πρωτοετείς φοιτητές διεθνών σχέσεων πάντα λέω να διαβάζουν προσεκτικά κάθε φράση, κάθε απόχρωση, το πώς εξελίσσονται οι διατυπώσεις και το πώς συνδέονται, για να κατανοήσουν ότι ο Χάρτης του ΟΗΕ διατυπώνει, πρωτίστως πολιτικά επιχειρήματα που συνεκτιμούν δεόντως τον πραγματικό χαρακτήρα του καθεστώτος της κρατικής κυριαρχίας και όχι κάποιο φανταστικό καθεστώς μέσα σε νομικίστικά μυαλά.
6. Για να καταλάβουν πρωτίστως ότι στην διεθνή πολιτική ισχύει τα Θουκυδίδεια αξιώματα και κυρίως όσον αφορά την σχέση ισχύος, δικαίου και ελευθερίας.
7. Απαλλαγμένοι πάντα λοιπόν από κάθε νομικίστικη αντίληψη απαιτείται να διαβάζουμε προσεκτικά τον Χάρτη του ΟΗΕ και να στεκόμαστε στις υπέρτερες διατάξεις του που είναι οι υψηλές αρχές του καθεστώτος κυριαρχίας που δημιουργήθηκε από όλα τα κράτη το 1945.
8. Απαιτείται επίσης αφενός να μην δίνουμε λανθασμένες και αυτοκτονικές ερμηνείες των διατάξεων του Χάρτη και των αποφάσεων του ΣΑ και αφετέρου να αντικρούουμε κάθε θέση η οποία από θύμα επιχειρεί να μας εμφανίσει ως θύτη.
   2. Έτσι διαβάζουμε στο Κεφάλαιο Ι Άρθρο 2.3: Τα κράτη-μέλη οφείλουν να απέχουν «από χρήση βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας και πολιτικής ανεξαρτησίας άλλων κρατών.
   3. Ακόμη πιο σημαντικό: Άρθρο 2. 7. «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα δίνει το δικαίωμα στα Η.Ε. να επεμβαίνουν επί ζητημάτων που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική διαδικασία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με τους όρους αυτού του Χάρτη».

Στεκόμαστε στο Κεφάλαιο Ι, Άρθρο 2. 7 για να δούμε πως αυτά μπορούν να σχετίζονται με την ΔΔΟ και τυχόν αξίωσή μας να εγκαταλειφθεί ούτως ώστε το ζήτημα να μπει σε σωστή, πολιτικά βάσιμη, ορθολογιστική και νόμιμη βάση.
Μετά την ρητή πρόνοια ότι «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα δίνει το δικαίωμα στα Η.Ε. να επεμβαίνουν επί ζητημάτων που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική διαδικασία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με την τους όρους αυτού του Χάρτη», προχωρεί στην διάταξη: «Η Αρχή αυτή δεν πρέπει να εμποδίζει την εφαρμογή των εξαναγκαστικών μέτρων που προβλέπονται στο Κεφάλαιο 7»
Επειδή εδώ τονίζουμε και υπογραμμίζουμε ότι μιλάμε για υψηλές αρχές του καθεστώτος της κυριαρχίας και για πολιτικές όψεις και όχι για επιχειρήματα με νομικίστικη αντίληψη της διεθνούς πολιτικής, καλό είναι να δούμε προσεκτικά το Κεφάλαιο 7 και πιο συγκεκριμένα να απαντήσουμε το ερώτημα για ΠΟΙΟΣ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ.

• Κεφάλαιο 7 – Οι κίνδυνοι για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια είναι: «Ενέργειες σε περίπτωση απειλής εναντίον της Ειρήνης, Διαταράξεως της Ειρήνης και Επιθετικών Πράξεων».
  • Αφορά λοιπόν επιθετικές ενέργειες και όχι το πώς το θύμα θα συγκροτηθεί πολιτειακά εσωτερικά, κάτι το οποίο όπως αναφέραμε ο χάρτης αποκλείει ρητά και κατηγορηματικά.
    • Ερωτάται λοιπόν: Εμπίπτει στο κεφάλαιο 7 του Χάρτη περί «κινδύνων για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια» εάν τα θύματα αρνηθούν με την ΔΔΟ να επικυρώσουν τα τετελεσμένα της βίας;
    • Ποιος παραβιάζει τα θέσφατα της διεθνούς νομιμότητας αυτός που αντικρούει την παρανομία ή αυτός που εκλογικεύει ως αναγκαία την θανάτωση ενός κράτους που δέχθηκε επίθεση και καταλήφθηκε έδαφός του;
  • Προχωράμε πιο κάτω για να δούμε και άλλες αποχρώσεις και το πώς συνδέονται σημαντικές διατάξεις που αφορούν την συλλογική ασφάλεια: Στο άρθρο 39 διαβάζουμε: «Το Συμβούλιο Ασφαλείας θα αποφαίνεται αν υπάρχει απειλή για την ειρήνη, διατάραξη της ειρήνης ή επιθετική ενέργεια και θα κάνει συστάσεις ή θα αποφασίζει ποια μέτρα θα λαμβάνονται σύμφωνα με τα Άρθρα 41 και 42 για να αποκατασταθεί η διεθνής ασφάλεια».
  • Επομένως μιλά για την διεθνή τάξη που διαταράχθηκε και εδώ δεν διαταράχθηκε για εσωτερικούς λόγους αλλά λόγω παράνομων εξωτερικών εχθρικών ενεργειών.
  • Εάν για εσωτερικούς λόγους διαταράχθηκε η σταθερότητα μετά το 1960 τα αίτια είναι το αποικιοκρατικό διαίρει και βασίλευε που επέβαλε διαιρετικά βέτο με αποτέλεσμα το αδιέξοδο και τις διενέξεις.
  • Στην Κύπρο, κατά συνέπεια, δεν θα πρέπει να βαθύνουν και ενταθούν οι διαιρέσεις σε εθνική βάση που επέβαλε η αποικιακή δύναμη αλλά να θεραπευτούν με κατάργησή τους.
    • Εάν εμείς δεχθούμε ότι μπορεί το ΣΑ πέραν των αποφάσεων του για την διεθνή τάξη να ενσωματώσει την ΔΔΟ ως αναγκαστική δήθεν ρήτρα των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας, είναι σαν να δεχόμαστε ότι είναι εμείς τα θύματα που θέτουμε σε κίνδυνο την διεθνή ειρήνη και όχι οι παράνομοι εισβολείς και αυτοί που το 1983 ανακήρυξαν το ψευδοκράτος με αποτέλεσμα την γνωστή απόφαση του ΣΑ ότι δεν αναγνωρίζεται.
    • Σε κάθε περίπτωση, στην βάση ρητών υπέρτατων αρχών του Χάρτη του ΟΗΕ, οι αποφάσεις του ΣΑ αφορούν την διεθνή τάξη, δηλαδή την αποκατάσταση της κρατικής κυριαρχίας της ΚΔ και όχι την επιβολή ενός αντιδημοκρατικού, ανελεύθερου καθεστώτος που θα είναι πηγή διενέξεων και αστάθειας.
      • Μπορεί αυτό να εξυπηρετεί τα ανελέητα στρατηγικά σχέδια της Τουρκίας και της Βρετανίας αλλά όχι την Κύπρο, τους κατοίκους της και την σταθερότητα.
    • Υπογραμμίζουμε ότι όπως όλοι ξέρουμε ότι αν και από θέση αδυναμίας εμείς πάντα ζητούσαμε τερματισμό της εισβολής.
      • Οι θολές και πολύ αδιευκρίνιστες ως προς το περιεχόμενό τους διατυπώσεις περί ΔΔΟ δεν είναι δεσμευτικές επειδή απέτυχαν, επειδή καταψηφίστηκαν το 2004, επειδή ενταχθήκαμε στην ΕΕ και ισχύει η Ευρωπαϊκή έννομη τάξης και επειδή αφορούν την «εσωτερική διαδικασία του κράτους» (άρθρο 2 κεφ. 1) – ενός κράτους που είναι θύμα παράνομης εξωτερικής βίας.
        • Η ένταξη στην ΕΕ κάτι που εάν το εκμεταλλευόμασταν αποτέλεσε νομική και πολιτική κοσμογονία η οποία σε συνδυασμό με τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο θα μπορούσε να αλλάξει τους συσχετισμούς δραστικά και να οδηγήσει σε μια βιώσιμη λύση.
          • Ποτέ δεν είναι αργά εκτός και εάν η Ελβετία αποδειχθεί Βατερλό.
        • Μπορούμε ανά πάσα στιγμή να σταθούμε στην διεθνή και Ευρωπαϊκή νομιμότητα και να αιτιολογήσουμε την αξίωσή μας για βιώσιμο κράτος με μύριους νομικούς και πολιτικούς τρόπους.
• ΘΥΤΕΣ παρανομιών είναι η Τουρκία, η Βρετανία και οι ηθικοί Αμερικανοί αυτουργοί προστάτες της Χούντας επειδή το 1974 όλοι μαζί παραβίασαν βάναυσα, ξεκάθαρα και ολοφάνερα την διεθνή νομιμότητα.
  1. ΘΥΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ τόσο επειδή αντί αυτοδιάθεσης της επιβλήθηκε ένα διχαστικό Σύνταγμα και υπονομεύσεις που οδήγησαν σε διενέξεις και εισβολή το 1974 όσο και επειδή έκτοτε το ΣΑ δεν παίρνει μέτρα ως όφειλε για να αποκαταστήσει την διεθνή τάξη, δηλαδή την εκδίωξη του στρατού κατοχής και την αποκατάσταση του ελέγχου της ΚΔ επί όλων των εδαφών της.
     1. Εάν κάτι πέραν αυτού του ρόλου του ΣΑ μπορεί να σχετίζεται με το κεφάλαιο 7 του Χάρτη, τονίζεται και υπογραμμίζεται, είναι μια συμβουλή να μην επαναληφθούν οι Ζυριχικές παθολογίες του 1960 που οδήγησαν σε διενέξεις.
        1. Βελτίωση της κατάστασης στην Κύπρο και διέξοδος απαιτεί τελεσίδικη κατάργηση των Ζυριχικών διαιρετικών προνοιών και όχι η επανάληψή τους, βάθεμά τους και επικύρωσή τους με την δική μας μάλιστα υπογραφή.
        2. Η ΔΔΟ με όλα τα συμπαρομαρτούντα που ακούγονται επαναλαμβάνει σε πολύ χειρότερη μορφή τις αποικιακές διαιρετικές πρόνοιες που το 1960 την κατέστησαν ακαριαία μη βιώσιμη.
           1. Η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΜΕ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ.
        3. Εάν όμως εμείς δεν αξιώνουμε να ακυρωθούν οι αποικιακές πρόνοιες γιατί να το ζητήσουν κάποιοι άλλοι!

ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΟΗΕ και τις πολιτικές του όψεις:

• Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑ ΚΑΙ Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ ΕΥΝΟΟΥΝ ΕΑΝ ΟΧΙ ΕΠΙΤΑΣΣΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΡΙΖΙΚΗ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ.

Στα πάνω θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ή τονίσουμε και τα εξής::

• Εμείς οι ίδιοι βλάπτουμε τα συμφέροντα του κράτους μας επειδή εδώ και καιρό δεν οριοθετούμε αυστηρά τον ρόλο του ΓΓ του ΟΗΕ και των υπαλλήλων του.
• Ρόλος και παρέμβαση του ΟΗΕ συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων του ΣΑ είναι νοητός και αποδεκτός μόνο όταν γίνεται για την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης στην βάση της διεθνούς νομιμότητας και όχι στην βάση παραβίασής της με την νομιμοποίηση των παράνομων τετελεσμένων.
• Ο ρόλος του ΣΑ έγκειται εάν και όταν συμφωνούν τα μόνιμα μέλη να ενεργήσουν για να στηρίξουν το κράτος που δέχεται μια επίθεση και όχι να επιβάλουν την αποδοχή των παράνομων τετελεσμένων της παράνομης βίας.
  • Όποιος δεν δεχθεί ότι αυτό επιφέρει η ΔΔΟ είναι κακόπιστος ή επικίνδυνα πολιτικά αφελής.
• Ο ΟΗΕ έχει αρμοδιότητα μόνο για την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης και γι’ αυτό υπάρχουν και αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.
• Ο ΓΓ και οι υπάλληλοί του είναι υποχρεωμένοι και εμείς έχουμε δικαίωμα να το ζητήσουμε, να λειτουργούν στην βάση της διεθνούς νομιμότητας.
• 1^Η ΚΑΙ 2^Η ΕΛΒΕΤΙΑ:
  • Είναι επιτηδευμένη επιχείρηση Βρεττανών και Τούρκων με εργαλείο τον ανεξέλεγκτα κινούμενο Άϊντα με σκοπό την κωδικοποίηση και επικύρωση των παράνομων τετελεσμένων της βίας .
  • Είναι παρέμβαση στο εσωτερικό ενός κυρίαρχου κράτους μέλους που υπήρξε θύμα επίθεσης των ίδιων.
  • Παραβλέπετε η από καιρό λοξοδρόμηση των συνομιλιών προς αδιέξοδες καταστάσεις (και αυτό οφείλεται στην πολιτειακά ανυπόστατη ΔΔΟ)
  • παραβλέπουν το γεγονός της ένταξης στην ΕΕ ανεξαρτήτως λύσης κάτι που υποχρεώνει την Κοινότητα για διαπραγματεύσεις σε αυτή την βάση και καμιά άλλη;
    • Το ζητήσαμε;
    • Το αντίθετο κάποιοι Κύπριοι στις Βρυξέλλες λένε μην ανησυχείτε επίκειται λύση και δεν θέλουμε διασύνδεση με την Τουρκία
    • Πολλοί φλερτάρουν, επίσης, με εξαιρέσεις που βασικά θα ακυρώσουν την ένταξή μας
• Παραμένει γεγονός ότι στην Ελληνική πλευρά συντηρήθηκαν αυτοκτονικοί μύθοι από ανθρώπους με θέσεις ευθύνης οι οποίοι δεν γνωρίζουν στοιχειώδη πράγματα για το τι συμβαίνει στην διεθνή πολιτική και ποιος είναι ο ρόλος του ΟΗΕ ή δεν τους νοιάζει.
  • Ο ΟΗΕ δεν είναι εντολέας αλλά εντολοδόχος των κρατών
  • Ο Καταστατικός Χάρτης και οι υψηλές αρχές είναι υπέρτερα οποιουδήποτε άλλου κριτηρίου ή σκοπιμότητας
• Συμπέρασμα:
  • Αγνοούμε τις πολιτικές όψεις του ΟΗΕ που θα μας επέτρεπαν να κατανοήσουμε την αποστολή του, τις λειτουργίες του και τους περιορισμούς του ΣΑ του οποίου ο ρόλος αφορά την διεθνή τάξη και όχι το εσωτερικό ενός κυρίαρχου κράτους.
  • Αγνοούμε τα όρια του ρόλου των υπαλλήλων του ΟΗΕ
  • Επιτρέπουμε σε υπαλλήλους να παραβιάζουν τον Χάρτη και τις Υψηλές Αρχές με προτάσεις που θανατώνουν ένα κυρίαρχο κράτος
    • Δικό μας ζήτημα είναι η εσωτερική δομή και όχι του ΣΑ το οποίο τα τελευταία χρόνια άνευ νοήματος επαναλάμβανε αυτό που και εμείς εξαναγκασμένοι λέγαμε ότι είναι η διζωνική-δικοινοτική
    • Όρισε κανείς ποτέ την ΔΔΟ πέραν του φασιστικού, ρατσιστικού, αντιδημοκρατικού και ανελεύθερου σχεδίου Αναν που έγραψε και πλάσαρε ο Λόρδος Χάνευ και που απέρριψε η κυπριακή κοινωνία!
    • Δικό μας ζήτημα είναι να επανατοποθετήσουμε το Κυπριακό στην σωστή βάση που είναι
      • Η αποκατάσταση της διεθνούς τάξης
      • Η αναίρεση των διαιρέσεων του Συντάγματος του 1960 που είναι και το κύριο αίτιο των διενέξεων
      • Η εφαρμογή του Κοινοτικού κεκτημένου και των διεθνών συμβάσεων στις οποίες είμαστε μέλος.
    • Αντί ριζικής επανατοποθέτησης στην βάση των υψηλών αρχών του διεθνούς δικαίου και της Κοινοτικής έννομης τάξης αφήνουμε ένα ανεξέλεγκτο υπάλληλο, τον κ Άϊντα, να ασελγεί πάνω στο κορμί της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή του κράτους μας που αποτελεί τον θεσμό συλλογικής ελευθερίας και ασφάλειάς των πολιτών.
  • Ο κ Άϊντα παρακάμπτει τον Χάρτη του ΟΗΕ και τις αποφάσεις του ΣΑ για την διεθνή τάξη, κινείται υπόγεια και αφήνεται να σέρνει ένα κράτος και την κοινωνία του στην καταστροφή
  • Μιλά για «Συνθήκη εφαρμογής» για να μας πείσει να δεχθούμε τα παράνομα τετελεσμένα της βίας.
    • Μόνο για αυτό δείχνει τι εκκολάπτεται στα παρασκήνια και λογικά έπρεπε να αρνηθούμε να πάμε στην Ελβετία
  • Μιλά εκβιαστικά για το δικαίωμα της ΚΔ να εκμεταλλευτεί τους υποθαλάσσιους πόρους της
  • Αναπαράγει τις νεοαποικιακές παθολογίες του 1960 επειδή δεν προτείνει ως όφειλε την άμεση κατάργηση των εγγυήσεων και την άμεση αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής.
  • Μιλά για «ενδιάμεση «στρατηγική συμφωνία» που σημαίνει όχι μόνο θάνατο της ΚΔ αλλά κάτι χειρότερο, αργό θάνατο
  • Αυτά παθαίνουμε όταν σπεύδουμε να κατευνάσουμε τον Ερντογάν και τον πραιτοριανό του Ακιντζί με το ψήφισμα στην Βουλή για το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950:
    • Δώσαμε σε όλους την εντύπωση ότι δεχόμαστε να λειτουργούμε, να σκεπτόμαστε και να αισθανόμαστε όπως θέλει η Τουρκία.
      • Δώσαμε εικόνα κοινωνίας έτοιμης να υποδουλωθεί στην Τουρκία

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΚΙΝΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΘΟΛΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΚΟΡΩΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΑΣ ΜΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΑΣ: Οδοιπορώντας στο άγνωστο προς την Ελβετία και περπατώντας μέσα στο ναρκοπέδιο του Άιντα που κατασκεύασε σε συνεργασία με την Βρετανία και την Τουρκία, εισερχόμαστε σε επικίνδυνη τροχιά. Αυτό είναι φρικτό λάθος και ελπίζουμε όχι μοιραίο:

• Ποτέ δεν «παίζεις» με ζητήματα που αφορούν την κυριαρχία του κράτους σου.
• Ποτέ δεν λες «πάμε και βλέποντας».
• Προτάσσεις πάντα τις υψηλές αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ Κεφ. Ι άρθρο 2
  • Κράτος σημαίνει εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία,
  • μη επέμβαση τρίτων στα εσωτερικό και
  • πολιτική αυτοδιάθεση που να διασφαλίζει δημοκρατία στην βάση της αρχής της πλειοψηφίας και της συμμετοχής στην κοινωνία στην διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος και των θεμελιακών νόμων.
    • Αυτά άμα οριστούν έξωθεν και μάλιστα με εκβιασμούς του εισβολέα κράτος δεν υπάρχει.
    • Οδοιπορώντας στο άγνωστο προς την Ελβετία και περπατώντας μέσα στο ναρκοπέδιο του Άιντα εισερχόμαστε σε τροχιά που θα καταστήσει Κύπρο και Ελλάδα ευάλωτες σε κάθε είδους πίεση των ανελέητων συμφερόντων άλλων κρατών.

Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΑΝΑΙΤΙΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΛΟΓΙΚΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ή ΚΟΙΝΩΝΙΑ:

• Απορρίπτεται λύση που δεν διορθώνει το αποικιακό διαίρει και βασίλευε
• Απορρίπτεται δήθεν λύση που το επικυρώνει και ενισχύει το αποικιακό διαίρει και βασίλευε.
• Απορρίπτονται τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής της Τουρκίας.
• Απορρίπτεται οτιδήποτε καταργεί, αποδυναμώνει ή συρρικνώνει την κρατική κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός δηλαδή κυρίαρχου κράτους-μέλους του ΟΗΕ, μέλος της ΕΕ και αναγνωρισμένο από όλα τα κράτη του πλανήτη.
• Απορρίπτεται ο τουρκικός αναθεωρητισμός σε όλο το φάσμα και υποστηρίζεται ότι η αποτροπή εκπλήρωσης των τουρκικών κατακτητικών σκοπών.
• Χάραξη εθνικής στρατηγικής με απαραβίαστες κόκκινες γραμμές.
• Απορρίπτεται το έγκλημα πολέμου του εποικισμού.
• Απορρίπτεται η διατήρηση των εγκληματικών αποικιακών εγγυήσεων και η παραμονή στρατευμάτων κατοχής στην Κύπρο.
• Απορρίπτεται αποδοχή μεταβατικής περιόδου παραμονής στρατευμάτων (και για όσους μιλούν για μακρά περίοδο ξέγνοιαστης αποχώρησης ας ρωτήσουν πόσο χρόνο χρειάστηκε η αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο την δεκαετία του 1960).
• Απορρίπτεται η δημιουργία ενός τερατόμορφου κρατιδίου διαιρεμένου σε εθνική/ρατσιστική βάση όπου οι συμμετέχοντες θα πρέπει να αποφασίζουν ομόφωνα, δηλαδή 82%=18%.
• Απορρίπτεται η λεγόμενη ΔΔΟ ως τερατώδης και ανεφάρμοστη και υπογραμμίζεται το γεγονός πως αποτελεί μεγάλη ασθένεια της νεοελληνικής πολιτικής το γεγονός ότι δεν έχει ήδη απορριφθεί από όλους και ομόφωνα.
• Απορρίπτονται τα εθελόδουλα μουρμουρητά πως δήθεν η ΔΔΟ αποτελεί απόφαση του ΟΗΕ, κάτι στο οποίο θα πρέπει να επιμείνουμε. Πιο συγκεκριμένα, ο ΟΗΕ είναι αρμόδιος μόνο για την διεθνή τάξη [Κεφάλαιο Ι, Άρθρο 2. 7. «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα δίνει το δικαίωμα στα Η.Ε. να επεμβαίνουν επί ζητημάτων που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική διαδικασία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με την τους όρους αυτού του Χάρτη».
  • Το μείζον και μόνο ισχύον των αποφάσεων του ΣΑ είναι η έκκληση για την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης, δηλαδή της κρατικής κυριαρχίας της ΚΔ και όχι οι παραινέσεις για να συνεχίσουμε τις συνομιλίες στο σημείο που διακόπηκαν την τελευταία φορά ενώ πάντα είχαμε και είχαμε το δικαίωμα απαγκίστρωσης από αποτυχημένες διαδικασίες τεσσάρων διαδικασιών και από συζητήσεις που παραβιάζουν τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και την έννομη τάξη της ΕΕ της οποίας η Κύπρος είναι πλήρες μέλος ενώ εντάχθηκε ως de jure κυρίαρχο επί όλου του νησιού.]

Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΔΙΑΣΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΒΑΣΤΑΚΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΟΝΟ ΕΑΝ ΟΛΟΙ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΙΚΟΙ για τους σωστούς λόγους:

• α) ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ ως ακραία παράλογη η θέση πως πρέπει δήθεν να αυτοκτονήσουμε από φόβο μήπως και αρρωστήσουμε και πεθάνουμε στο μέλλον,
• β) ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ η θέση πως πρέπει να αυτοκτονήσουμε από φόβο μήπως και δεν καταφέρουμε σύντομα αυτό που θέλουμε να γίνει (και που πρέπει να γίνει) και
• γ) ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ πως θα πρέπει να αυτοκτονήσουμε εάν παρά το γεγονός ότι θα προσπαθούμε (χωρίς χρονικό περιορισμό) τελικά ενδέχεται να μην επιτύχουμε αυτό που θέλουμε (και που πρέπει να γίνει). ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΙΡΕΙ ΚΑΘΕ ΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ταυτόχρονα και ανεπίστροφη στρατηγική παγίδευση του νεοελληνικού κράτους.

• ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ τα καρότα των Τούρκων περί επιστροφής κάποιων περιοχών που θα διχάσουν την κοινωνία χωρίς λόγο καθότι αν καταργηθεί το κράτος χάνονται τόσο τα κατεχόμενα όσο και το νυν ελεύθερο μέρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων, δηλαδή, και αυτό που θα … «επιστραφούν».
• ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ οποιαδήποτε μεταβατική φάση μιας πορείας προς δήθεν μια λύση που θα καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία γιατί δεν θα είναι μετάβαση σε οποιαδήποτε λύση αλλά προσφορά στην Άγκυρα ελεύθερου πεδίου παιγνίων εκφοβισμού, απειλών και νέων εθνοκαθάρσεων ή και τελικής πλήρους κατάληψης του νησιού.

Τίτλος τιμής είναι για οποιοδήποτε εάν απορρίπτει την καταστροφή του θεσμού ελευθερίας, δηλαδή του κράτους του. Γιατί αυτό σημαίνει:

• απώλεια ελευθερίας,
• αποκλεισμό κάθε ενδεχομένου δημοκρατικής συγκρότησης στην Κύπρο
• αναπόδραστα τελικό θάνατο της κυπριακής κοινωνίας
• καταφυγή όσων δεν σφαχτούν ή υποδουλωθούν στην προσφυγομάνα Ελλάδα.
• Παγίδευση, συρρίκνωση και κατήφορο αυτού που απέμεινε ως νεοελληνικό κράτος.

ΚΛΑΣΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ
Το κεντρικό ερώτημα της πολιτικής εποχής ήταν και είναι «τι συγκροτεί και συγκρατεί τα κράτη και τον κόσμο».
Άλλως πως, τι είναι αυτό που μας ενώνει; Τι είναι αυτό που προκαλεί εθελούσια συμμετοχή σε μια Πολιτειακή ενότητα, τι είναι αυτό που νομιμοποιεί την Πολιτεία και τι είναι αυτό που διασφαλίζει κοινωνική συνοχή και διαιώνιση του κράτους ως ενιαίας πολιτικής και ανθρωπολογικής οντότητας.
Το πιο απλό και ίσως σημαντικότερο ερώτημα πάντως που μπορεί να απαντηθεί άμεσα είναι: «Γιατί υπάρχουν σήμερα δύο εκατοντάδες κράτη;»
Η απάντηση είναι ότι επειδή απαιτείται διαθέτουν κοινωνική συνοχή εμπεδωμένη σε εθνικούς πολιτισμούς και εθνικές πολιτικές παραδόσεις κάθε διακριτή κοινωνική οντότητα αξιώνει διακριτή πολιτική κυριαρχία, δηλαδή εθνική ανεξαρτησία.
Όσα για ποικίλους λόγους και κυρίως λόγω αποικιοκρατικού διαίρει και βασίλευε δεν διαθέτουν μια τέτοια κοινωνική συνοχή ταλαντεύονται ποικιλοτρόπως ενώ δεν θα βρεις κανένα κράτος το οποίο είναι εσωτερικά διαιρεμένο σε εθνική ή φυλετική βάση.
Το ερευνήσαμε και δεν υπάρχει οι περιπτώσεις της Ελβετίας και του Βελγίου καμιά σχέση ή ομοιότητα δεν έχουν με την Κύπρο.
Ενώ η ιστορική διαδρομή, οι προσανατολισμοί και οι διαμορφωτικοί σταθμοί των κρατών και του κόσμου είναι γνωστοί, είναι ανερμήνευτο το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι, ιστορικά και στις μέρες μας, δεν βλέπουν ότι η Πολιτειακή συγκρότηση δεν είναι κατιτί γραμμικό, απλό και πνευματικά στερημένο. Έτσι έχουμε δύο διαφορετικές παραδοχές: Πρώτον, η κοινωνιοκεντρική παραδοχή για την ιδιοσυστασία της Πολιτείας και Δεύτερον, η εταιρική αντίληψη του κράτους ως Gesellschaft. Επειδή δεν γνωρίζω κάποιο κράτος που να μοιάζει με Εταιρεία θα επιμείνω στην Πολιτειακή αντίληψη που θεωρεί το βιώσιμο κράτος είναι αυτό που είναι προικισμένο με συνεκτική και ανθρωπολογικά περιεκτική κοινωνία.
Το αίσθημα του ανήκειν συναρτάται με ύπαρξη συνείδησης κοινής ιστορικής καταγωγής, με κοινό πολιτισμό και κοινές πολιτικές παραδόσεις που αποτελούν τα πνευματικά θεμέλια όλων των μελών της κοινωνίας, με κοινές κοσμοαντιλήψεις και με μεταφυσικά δόγματα, και κυρίως με κοινούς αγώνες για συλλογική ελευθερία που εδραιώνουν αφετηριακά μια καταστατική κοσμοθεωρία η οποία αποτελεί πλαίσιο κοινού στρατηγικού προσανατολισμού.
Η πίστη και η νομιμοφροσύνη στην Πολιτεία είναι πηγαία και κοσμοθεωρητικά εμπεδωμένη τόσο σε πνευματικά όσο και σε υλικά κριτήρια και παράγοντες.
Η Πολιτεία ήταν, είναι και έτσι πάντα θα είναι, ζωντανός οργανισμός βαθύτατης οντολογικής ετερότητας που με μοναδικό, ιδιαίτερο και ιστορικά ενσαρκώνει τον πνευματικό και αισθητό κόσμο των πολιτών της.
Δεν είναι τυχαίο ότι από άποψη πολιτικής ανθρωπολογίας, συλλογικής πολιτικής ηθικής και θεσμών δεν υπάρχει μια πολιτεία που να είναι η ίδια με μια άλλη.
Η Πολιτεία δεν κατασκευάζεται μέσα σε κάποιο δοκιμαστικό σωλήνα ή κάποια αιφνίδια παρθενογένεση.
Οι καταγωγές, οι καταβολές και τα διαμορφωτικά κριτήρια και παράγοντες που ρέουν μέσα στην δίνη του Πολιτειακού γίγνεσθαι κάθε κράτους έχουν τόσο βαθιές ρίζες όσο και η ιστορική μνήμη των μελών ενός έθνούς.
Σκοπός της κρατικής συγκρότησης είναι η Ελευθερία κα η Δημοκρατία.
Η Ελευθερία διακρίνεται στην συλλογική ελευθερία, η οποία στην αρχαιότητα ονομαζόταν το ιδεώδες της ανεξαρτησίας (σήμερα εθνική ανεξαρτησία) και στην πολιτική ελευθερία που κορυφώνει την δημοκρατία.
Η εθνική ανεξαρτησία νοούμενη ως απαλλαγή έξωθεν καταναγκασμών αποτελεί προϋπόθεση για την απερίσπαστη άσκηση της εσωτερικής αυτοδιάθεσης και τον δημοκρατικό προσανατολισμό προς την πολιτική ελευθερία.
Χωρίς εθνική ανεξαρτησία δεν υπάρχει κράτος και πολιτική κυριαρχία.
Κατά συνέπεια η κοινωνία δεν είναι ελεύθερη και ασφαλώς περιττεύει καν να μιλάμε για δημοκρατία γιατί ένα υπόδουλο έθνος δεν μπορεί να έχει κοινωνικοπολιτικό σύστημα το οποίο είναι απαλλαγμένο έξωθεν καταναγκασμών που το υποτάσσουν σε ξένα συμφέροντα.
Ο όρος δημοκρατία τώρα μπορεί να οριστεί μόνο αν παρακάμψουμε εκλογικεύσεις, προπαγάνδες και αξιώσεις ξένων δυνάμεων, εάν και όταν απαιτούν διαίρεση ενός κράτους, υποταγή του σε ξένα συμφέροντα και μετατροπή του σε κρατίδιο-υποχείριο στρατηγικών παιγνίων.
Απαλλαγμένοι από τέτοιες βεβαρημένες προθέσεις η δημοκρατία συμβολίζεται και ενσαρκώνεται από τα εξής:

• Η πολιτική προσανατολίζεται με τρόπο που καθιστά τον πολίτη ολοένα και περισσότερο εντολέα της εκάστοτε (ανακλητής) εξουσίας και την κοινωνία ως πολιτικό σώμα κάτοχο του κράτους.
• Το Πολιτειακό γεγονός συγκροτεί νόμους οι οποίοι προσδιορίζουν τα πολιτικά δικαιώματα τα οποία τόσο περισσότερη δημοκρατία έχουμε όσο περισσότερο καθιστούν τους πολίτες εντολείς της πολιτικής εξουσίας.
• Εντός μιας ελεύθερης και δημοκρατικά προσανατολισμένης Πολιτείας δεν υπάρχουν διακρίσεις και διαιρέσεις σε εθνική ή ρατσιστική βάση καθόσον στον προσδιορισμό ή στην αλλαγή των πολιτικών δικαιωμάτων συμμετέχουν όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως φυλετικών ή εθνικών καταβολών και πεποιθήσεων.
• Κύρια διάκριση και διαφορά μεταξύ της ενδο-Πολιτειακής τάξης και της δια-Πολιτειακής τάξης είναι ότι στην πρώτη είναι καθημερινά εφικτό να αλλάζουν οι νόμοι και οι ηθικές-κανονιστικές δομές.
  • Στην διεθνή τάξη και όταν τα κράτη διαφωνούν για τις οριοθετήσεις της Επικράτειάς του δεν υπάρχει αλλαγή αλλά διατήρηση του status quo με ισορροπία δυνάμεων και αποτρεπτική στρατηγική ή αλλαγή του status quo με πόλεμο.
• Τουτέστιν, η αλλαγή των νόμων εντός ενός κράτους που προσδιορίζουν την τάξη και την διανεμητική δικαιοσύνη εντάσσεται σε ένα διαρκή και απρόσκοπτα διεξαγόμενο συλλογικό πολιτικό βίο.
  • Πολιτικός βίος ο οποίος αναζητεί, προσδιορίζει και αλλάζει την πολιτική ηθική και την νομιμοποιητική διανεμητική δικαιοσύνη.
  • Νομιμοποιεί έτσι και καθιστά αποδεκτό τον ανά πάσα στιγμή συλλογικό τρόπο ζωής.
  • «Τρόπος ζωής» ο οποίος σμιλεύεται μέσα στην Πολιτική, νομιμοποιείται από την διανεμητική δικαιοσύνη και ρυθμίζεται κανονιστικά.
• Διανεμητική δικαιοσύνη, συλλογική αλήθεια, συλλογικός τρόπος ζωής, νόμοι και κανονιστικές διατάξεις είναι όλα ένα άθλημα συλλογικού κατ’ αλήθειαν βίου το οποίο κινείται μέσα στην δίνη του Κοινωνικού και Πολιτικού γεγονότος.
• Τίποτα στατικό και τίποτα γραμμικό δεν υπάρχει γιατί αποτελεί μια δυναμική σύμμειξη και μέθεξη των πνευματικών και των αισθητών των πολιτών που προσδιορίζει τον συλλογικό τρόπο ζωής και που επηρεάζεται από μύρια κριτήρια και παράγοντες που συμπλέκονται δυναμικά και σε άπειρους συνδυασμούς. Αναφέρω μερικούς:
  • Συλλογικές κοσμοεικόνες και κοσμοαντιλήψεις,
  • μεταφυσικά δόγματα,
  • πολιτισμικές ταυτότητες
  • γλώσσα,
  • ιστορικές εμπειρίες κάθε είδους,
  • συλλογικές εικόνες εχθρών-φίλων,
  • ιεραρχίες φίλιων-εχθρικών «άλλων» που αλλάζουν ανάλογα με τις ανάγκες για ασφάλεια και αυτοσυντήρηση,
  • συλλογικοί μύθοι, ήθη, έθιμα
  • πολιτικές παραδόσεις
  • ο αξονικός εθνικός πολιτισμός γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι συχνά ετερογενείς και ετερόκλητες πριν συγκλίνουσες ως προς τα σπουδαία και σημαντικά της συλλογικής οντότητας,
  • οτιδήποτε άλλο που εισρέει μέσα στην κινούμενη δίνη της διαχρονίας κάθε έθνους διαμορφώνοντάς το.
    • Αυτά δεν προσδιορίζονται προγραμματικά και μάλιστα διαιρετικά και διχοτομικά σε εθνική/ρατσιστική όπως οι πολιτικά διαστρεμμένες «ενδοκυπριακές διαπραγματεύσεις» επιχειρούν να κάνουν.
    • «Διαπραγματεύσεις» στις οποίες οι Κύπριοι σύρθηκαν λόγω αδυναμίας και εγκατάλειψής τους από την Αθήνα και από τις οποίες έχουν κάθε δυνατότητα να τερματίσουν όποτε θέλουν αξιώνοντας αδιαπραγμάτευτα την εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.
  • Η συγκρότηση κα συγκράτηση εύτακτου και νομιμοποιημένου συλλογικού βίου στο πλαίσιο αυτού του αθλήματος είναι πάντα κοινωνικοπολιτική σχοινοβασία η οποία σταθεροποιεί και στην συνέχεια αλλάζει κριτήρια πολιτικής ηθικής τα οποία ανά πάσα στιγμή ενσαρκώνουν την συνισταμένη των πολιτικών βουλήσεων των μελών της κοινωνίας.
    • Όσο περισσότερο ισχύει αυτό εντός ενός δημοκρατικά προσανατολισμένου Πολιτειακού βίου τόσο περισσότερη δημοκρατία έχουμε και το αντίστροφο.
  • Τα πολιτικά δικαιώματα συγκεκριμενοποιούν τον ρόλο του εντολέα πολίτη και που διασφαλίζουν σε όλους τους πολίτες την άσκηση του ρόλου αυτού ανεξαρτήτως εθνικών, φυλετικών, θρησκευτικών ή άλλων χαρακτηριστικών.
    • Αυτό διασφαλίζει μια πολιτική ανθρωπολογία η οποία ενώ στηρίζεται στην πλειοψηφούσα κυρίαρχη άποψη επί κάθε πολιτικού ζητήματος δεν διαιρεί εσωτερικά την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα σε ρατσιστική ή εθνική βάση ενώ διασφαλίζει σε όλους τους πολίτες τα ίδια πολιτικά δικαιώματα.
    • Αυτό εξηγεί γιατί παρά το γεγονός ότι εντός των κρατών υπάρχουν εθνικές πλειοψηφίες και μειονότητες δεν υπάρχουν εσωτερικά πολιτικά ή άλλα σύνορα σε εθνική ή ρατσιστική βάση. Αυτό κανείς μπορεί να το παρατηρήσει σε κάθε κράτος ακόμη και στις ομοσπονδίες όπου τέτοιες διαιρέσεις δεν υιοθετούνται.
    • Η συγκρότηση και η συγκράτηση μιας νομιμοποιημένης πολιτικής δομής ποτέ δεν ήταν εύκολη και ποτέ δεν θα είναι.
      • Το κράτος είναι θεσμικό εποικοδόμημα το οποίο θεμελιώνεται πάνω σε εθνικούς πολιτισμούς και εθνικές πολιτικές παραδόσεις οι οποίες το νομιμοποιούν και διαιωνίζουν ενιαίο.
      • Η διαίρεση στην βάση εθνικών πολιτικών παραδόσεων είναι συνταγή πολιτικών διαιρέσεων, συγκρούσεων, διχοτόμησης και ξένων επεμβάσεων.
    • Σε όλα τα κράτη υπάρχουν μειοψηφούσες εθνικές οντότητες και σε όλα ανεξαιρέτως κάθε αντικειμενική παρατήρηση εδραιώνει την θέση ότι οι βαθμίδες συμμετοχής στην πολιτική των μειονοτικών εθνικών οντοτήτων και η διασφάλιση των πολιτικών τους δικαιωμάτων συναρτάται με τις βαθμίδες δημοκρατικής συγκρότησης και όχι με διχοτόμηση της Πολιτειακής δομής εντός της οποίας όλοι οι πολίτες μπορούν να εγκαθίστανται και να ασκούν τα πολιτικά τους δικαιώματα χωρίς περιορισμούς.
    • Στην σύγχρονη εποχή, μάλιστα, αναπτύχθηκαν και συγκεκριμένες συμβάσεις με τις οποίες τα πλείστα κράτη είναι συμβεβλημένα.
      • Εντός ενός δημοκρατικά προσανατολισμένου κράτους αυτές οι Συμβάσεις αποτελούν μια επιπρόσθετη ασφαλιστική δικλείδα που ενισχύεται ακόμη περισσότερο όταν ένα κράτος όπως η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής έννομης τάξης που συγκροτεί την ΕΕ.
      • Η διαίρεση σε εθνική-ρατσιστική βάση, τονίζεται και υπογραμμίζεται ποτέ και πουθενά δεν διασφαλίζει οτιδήποτε παρά μόνο προκαλεί συγκρούσεις και/ή διχοτόμηση του κράτους και/ή την κατάληψή του από ξένες δυνάμεις.
    • Στην συγκεκριμένη περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι εξωφρενικό (αλλά όχι ανερμήνευτο στην διεθνή πολιτική) να ακούει κανείς τουρκικές θέσεις ή κυμαινόμενες θέσεις άλλων ανάλογα με τα συμφέροντά τους στην Ανατολική Μεσόγειο, να μιλούν για ρατσιστική/εθνική διαίρεση της Κύπρου η οποία υπήρξε θύμα αποικιοκρατικού διαίρει και βασίλευε και δύο εξωτερικών επεμβάσεων (της ξενόβαλτης Χούντας των Αθηνών και της Τουρκίας) (την στιγμή που πχ η Τουρκία δεν προηγείται στην εφαρμογή τέτοιων διαιρέσεων όσον αφορά τους Κούρδους που αποτελούν κοντά το ένα τρίτο του πληθυσμού).
    • Πέραν των πιο πάνω και εάν σταθούμε στην Κύπρο υπογραμμίζεται ότι πέραν των αποφάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης, της ιδιότητας πλήρους μέλους της ΕΕ και του γεγονότος ότι οι αποικιακές ρυθμίσεις οδήγησαν σε πόλεμο, η διαίρεση συμπεριλαμβάνει τους εποίκους οι οποίοι σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες, επαναλαμβάνουμε και υπογραμμίζουμε, αποτελούν έγκλημα πολέμου.

Πριν πέντε περίπου χιλιάδες χρόνια περνώντας το νοερό ιστορικό σύνορο βαρβαρότητας και πολιτικού πολιτισμού οι ανθρώπινες ομάδες που στην συνέχεια έγιναν φορείς ονομασιών όπως φυλές ή έθνη, όταν διέθεταν επαρκή κοσμοθεωρητική και ανθρωπολογική συνοχή οργανώνονταν πολιτικά.
Η αφετηρία κάθε συλλογικής οντότητας είναι η αρχική αξίωση εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής κυριαρχίας για να αποχωριστεί από τον προγενέστερο κόσμο στον οποίο ανήκει και να γίνει εθνικά ανεξάρτητη.
Οι συλλογικές οντότητες που η ιστορική διαδρομή αναδεικνύει ως εθνικά ανεξάρτητες για να αρχίσουν ένα αγώνα συλλογικής ελευθερίας σημαίνει ότι μέσα στον συλλογικό τους Είναι υπήρχαν ήδη στερεωμένες και σταθεροποιημένες κοινές κοσμοθεωρητικές παραδοχές που τις διάκριναν από άλλα έθνη και που διασφάλιζαν κοινό στρατηγικό προσανατολισμό και επαρκή συνοχή, τις αναγκαίες δηλαδή προϋποθέσεις κάθε Πολιτειακού γεγονότος.
Για να αξιωθεί και για να στερεωθεί ένα εθνικά ανεξάρτητο Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός εντός ενός κράτους, συντελούνται και προϋπάρχουν, άγνωστο πως, δυναμικές διαμορφωτικές συμμείξεις και μεθέξεις πνεύματος και αισθητών που βρίσκονται μέσα στον υπαρξιακό πυρήνα των μελών μιας κοινωνικής οντότητας.
Από την πρώτη στιγμή διακριτής συλλογικής ύπαρξής της μια συλλογικότητα διαπιστώνει αμέσως ότι ο κόσμος γύρω της είναι ανταγωνιστικός και συχνά θανάσιμα εχθρικός.
Σε όλες τις ιστορικές στιγμές και για όλες τις κοινωνικές οντότητες από την στιγμή που θα υπάρξουν επιδιώκουν συγκεκριμένα πράγματα.
Χωρίς αυτά τα πράγματα δεν είναι ελεύθερες και εάν δεν τα εκπληρώσουν υποδουλώνονται ή και εξαφανίζονται όπως συνέβη με χιλιάδες ελλειμματικά ή άτυχα έθνη της ιστορικής διαχρονίας.
Μεταξύ άλλων πρωταρχικής σημασίας ζητήματα είναι τα εξής:

• Πρώτο και μέγιστο μέλημα είναι η εξωτερική ασφάλεια σε ένα κόσμο όπως είπαμε ανταγωνιστικό και συχνά θανατηφόρα εχθρικό.
  • Η εξωτερική ασφάλεια απαιτεί επαρκή αποτρεπτική ισχύ και διαρκείς εξισορροπητικούς ελιγμούς.
• Συγκροτείται παράλληλα η εσωτερική δομή και οι εσωτερικές λειτουργίες της δικαιοσύνης της ευνομίας και της ευταξίας.
• Το κράτος για να είναι νομιμοποιημένο απαιτείται διανεμητική δικαιοσύνη εδρασμένη πάνω σε κριτήρια συλλογικής πολιτικής ηθικής κοινωνικοπολιτικά σμιλευμένα και προσδιορισμένα.
  • Αυτά δεν μπορεί να τα επιτύχει κάνει οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, πχ διακόσες χιλιάδες Κινέζοι, διακόσες χιλιάδες Σουηδοί, διακόσες χιλιάδες Άραβες, διακόσες χιλιάδες Τούρκοι, διακόσες Χιλιάδες Έλληνες, όπου συγκροτούν ένα ακταρμά διαφορετικών πολιτισμών, γλωσσών, θρησκειών, πολιτικών παραδόσεων και οτιδήποτε άλλο τους προσδιορίζει καταγωγικά.
  • Εάν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό διαχρονικά δεν θα είχαμε τόσα πολλά εθνικά ανεξάρτητα κράτη.
• Η συλλογική πολιτική ηθική και η διανεμητική δικαιοσύνη είναι αναγκαίες προϋποθέσεις συλλογικής πολιτικής ύπαρξης γιατί είναι η βάση πάνω στην οποία σμιλεύονται και προσδιορίζονται και διαρκώς αλλάζουν οι νόμοι και νομιμοποιούνται οι πολιτικοοικονομικές ιεραρχίες.
• Ας μη φανταστούμε τον προσδιορισμό της πολιτικής ηθικής και της νομιμοποιητικής δικαιοσύνης ως κάτι το γραμμικό απλό και απρόσκοπτο.
  • Συνεπάγεται αδιάλειπτη εσωτερική πολιτική πάλη –στην οποία όπως πάντα συνέβαινε συχνά παρεμβαίνουν φανερά ή υπόγεια και εξωγενείς δρώντες της διεθνούς αρένας– και αυτό ακριβώς είναι το Πολιτικό γεγονός.
    • Είναι γελοίο και σίγουρα θανατηφόρα επικίνδυνο εάν κανείς νομίσει ότι το Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός εντός ενός κράτους που συγκροτεί και συγκρατεί μια Πολιτεία είναι του είδους «έλα ρε φίλε Μουσταφά, ή έλα ρε φίλε Σμίθ ή έλα ρε φίλε Μάοτσετούνγκ, ή έλα ρε φίλε Καζάκωφ να πιούμε καφέ, να αγκαλιαστούμε, να αγαπηθούμε και να έχουμε όλοι μαζί κράτος»
  • Το Πολιτικό γεγονός όπου τα μέλη της κοινωνίας παλεύουν για τον προσδιορισμό της πολιτικής ηθικής, της διανεμητικής δικαιοσύνης και των ιεραρχιών, είναι, βασικά, ένα αέναο άθλημα κατ’ αλήθειαν βίου κατά την διάρκεια του οποίου αναζητούνται, προσδιορίζονται και διαρκώς αλλάζουν οι ηθικοκανονιστικές δομές του συλλογικού τρόπου ζωής.

Τα προαναφερθέντα και οτιδήποτε άλλο συγκροτεί και συγκρατεί μια κοινωνική οντότητα ως πολιτική κοινότητα υπάρχουν ήδη σε διάφορες εκδοχές στην αφετηρία γένεσης μιας κοινωνικής οντότητας και η μόνη απτή απόδειξη είναι το γεγονός της αξίωσης πολιτικής κυριαρχίας, δηλαδή συλλογικής ελευθερίας, δηλαδή εθνικής ανεξαρτησίας, εξ ου και σε όλα τα ελεύθερα κράτη οι επέτειοι αυτοί εορτάζονται και θεωρείται ως η καταστατική αφετηρία της εθνικής ανεξαρτησίας.
Από την στιγμή που μια κοινωνική οντότητα συγκροτείται πολιτικά αναζητώντας συλλογικό κατ’ αλήθειαν βίο και συλλογικό τρόπο ζωής αναρίθμητες ορατές και αόρατες σμίλες που διαρκώς διαμορφώνουν-βαθαίνουν την εθνική-κρατική ετερότητα.
Εσωτερικά το κράτος δεν μπορεί να είναι διαιρεμένο σε εθνική βάση σε μια κατάσταση όπου διαφορετικά έθνη θα πρέπει να λαμβάνουν πολιτειακές βάσεις στην βάση ομοφωνίας.
Αυτός είναι ο λόγος που σε όλα τα βιώσιμα ομόσπονδα κράτη, όλα ανεξαιρέτως, τα ομοσπονδιακά σύνορα δεν είναι σε εθνική βάση.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: ΤΥΠΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΟΝΤΟΤΗΤΩΝ
Για να τα συνδέσουμε αυτούς τους συλλογισμούς ως προς τι συγκροτεί και συγκρατεί τα κράτη και τον κόσμο με την ακλόνητη και σιδερένια κοινωνική οντολογία του Παναγιώτη Κονδύλη, κανείς θα πρέπει να κατανοήσει την διαφορά μεταξύ πολιτικών εκλογικεύσεων της καθημερινής πολιτικής πάλης με τις έσχατες κοσμοθεωρητικές λογικές ενός έθνους.
Κάθε κοινωνική οντότητα που γεννήθηκε και κινήθηκε όπως το περιγράψαμε πιο πάνω διαθέτει μια δικής της ιδιαίτερη και ιδιόμορφη τυπική συλλογική ηθική που δεν είναι η ίδια ή όμοια με καμιάς άλλης.
Από την στιγμή που γεννιέται και όπως στην συνέχεια διαμορφώνεται και διαρκώς αλλάζει διαχρονικά, κάθε διακριτή κοινωνική οντότητα συγκροτεί την δική της ιδιόμορφη, ιδιαίτερη και βαθύτατα διαφορετική σε σύγκριση με κάθε άλλη ανθρωπολογική ετερότητα εδρασμένη πάνω στα οικεία κοσμοθεωρητικά θέσφατα και τα συμβατά με αυτά κριτήρια πολιτικής ηθικής και δικαιοσύνης.
Τα εθνοκράτη έχουν μια κοινή εαν όχι ίδια έσχατη κοσμοθεωρητική λογική, την εθνική ανεξαρτησία, δηλαδή την αξίωσή τους για πολιτική κυριαρχία, συλλογική ελευθερία και πολιτική αυτοδιάθεση αλλά τα περιεχόμενά τους διαφέρουν σε όλα τα άλλα. Τα κοσμοθεωρητικά θεμέλια, τις κοσμοαντιλήψεις, τους πολιτισμούς, τις πολιτικές παραδόσεις και τα άλλα που αναφέρθηκαν πιο πάνω και που την διαμορφώνουν και αλλάζουν καθημερινά μέσα στην δίνη της ανεξάρτητης κοινωνικοπολιτικής της συγκρότησης.
Οι θεμελιώδεις κοσμοθεωρητικές έσχατες λογικές μιας κοινωνικής οντότητας που εκλογικεύουν πολιτικά και ιδεολογικά συλλογικές στάσεις απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο βρίσκονται οι ίδιες πέραν κάθε λογικής αιτιολόγησης:
Γι’ αυτό «μονάχα η εκλογίκευση της θεμελιώδους στάσης ή απόφασης μπορεί να πραγματοποιηθεί με «λογική» συνέπεια όχι η ίδια η θεμελιώδης στάση: στα έσχατα ερωτήματα η απάντηση δίνεται με αξιωματικές αποφάνσεις. Υπάρχουν τόσες μορφές λογικής συνέπειας όσες και οι θεμελιώδεις στάσεις. Μολονότι τα τυπικά λογικά μέσα παραμένουν τα ίδια, ωστόσο υπηρετούν κάθε φορά την εκλογίκευση θεμελιωδών αποφάσεων με διαφορετικό περιεχόμενο».
Ένα κράτος είναι προγραμματικά καταδικασμένο να υποστεί τις θανατηφόρες συνέπειες εσωτερικών διαιρέσεων και συγκρούσεων όταν καλούνται να αποφασίζουν πολιτικά ενώ η τυπική λογική των συνιστώντων εθνών είναι κοσμοθεωρητικά διαφορετική.
Οι καθημερινές αποφάσεις του συλλογικού βίου απαιτούν πολιτικές εκλογικεύσεις, κριτήρια πολιτικής ηθικής και κριτήρια διανεμητικής δικαιοσύνης που θα αφορούν δύο διαφορετικές κοσμοθεωρίες και γι’ αυτό η λήψη πολιτικών αποφάσεων θα είναι ανέφικτη.
Αυτή η διαχρονικά καταμαρτυρούμενη απαράβατη πραγματικότητα στέκεται ολόρθη και με κάθετα αντίθετο τρόπο απέναντι στις παιδαριώδεις, ανεύθυνες και πολιτικά ανορθολογικές γνώμες που θέλουν τους ανθρώπους γραμμικά κινούμενα αρνιά ή και γαϊδούρια που αδιαμαρτύρητα θα τρώνε σανό.
Αυτό βασικά λένε όσοι θεωρούν την πολιτική όχι μια αρένα πολιτικού προσδιορισμού των κριτηρίων πολιτικής ηθικής, της δικαιοσύνης και των νόμων σε αναφορά με μια δεδομένη και προϋπάρχουσα κοινωνική συνοχή οι δεσμοί της οποίας εάν διαρραγούν ή αν δεν υπάρχουν η σύγκρουση είναι δεδομένη.
Τουτέστιν, η διαχρονική ανθρωπολογική τους συγκρότηση απέκτησε επαρκή συνοχή και κοσμοθεωρητική δύναμη ούτως ώστε να εδραιώνεται κοινός στρατηγικός προσανατολισμός επιζητείται
*Το πιο κείμενο είναι εισήγηση στην Β Διασκεπτική και θα χρησιμεύσει ως βάση για την προφορική εισήγηση

ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να ‘χω στραβός θα να είμαι» http://wp.me/p3OqMa-1o9
ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ «ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΩΝ ΦΑΣΕΩΝ». Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ (Ανατολική Γερμανία). http://wp.me/p3OqMa-1nH
 ΝΙΚΟ ΚΟΤΖΙΑ: ΕΥΓΕ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ. http://wp.me/p3OlPy-1vt]
 Παναγιώτης Ήφαιστος, ΤΕΛΙΚΑ, ΟΙ ΛΕΒΑΝΤΙΝΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ: ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟΥ ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΑΜΕΣΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΣΕ ΛΕΒΑΝΤΙΝΟΥΣ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΣ http://wp.me/p3OqMa-1ld
 Π. Ήφαιστος, ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ: κράτη, πολιτειακή συγκρότηση και σύνορα με όρους ζεϊμπέκικων, χορών της κοιλιάς και άλλων γλαφυρών και επικίνδυνων ιδεολογημάτων http://wp.me/p3OlPy-1sq
ΠΕΡΙ “ΑΠΟΡΡΙΠΤΙΚΩΝ”: Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΩΣ «ΜΗ ΛΥΣΗ» ΚΑΙ ΩΣ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΧΡΙ, ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΔΟΘΕΙΣΗΣ, ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ http://wp.me/p3OlPy-1sd –  http://wp.me/p3OqMa-1l3 –
Η ΈΝΩΣΗ, Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΚΥΡΙΟΣ ΑΚΙΝΤΖΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΕΡΟΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΟΘΟΥΝ ΜΙΑ ΔΔΟ https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/permalink/1457102464323998/
Panayiotis Ifestos, THE CYPRUS ISSUE: SLIDING ON A KNIFE-EDGE”, European Parliament, conference 31.1.2017 (it includes the report on “International and European law” in four languages) http://wp.me/p3OqMa-1kT
ΚΥΠΡΙΑΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΊΕΣ: ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΠΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ, 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016 http://wp.me/p3OlPy-1ow – http://wp.me/p3OqMa-1hK
Π. Ήφαιστος, Η Κύπρος στην κόψη του ξυραφιού. Ώρα και ευκαιρία για μια νέα βιώσιμη αφετηρία http://wp.me/p3OlPy-1nH Ομιλία στην Διασκεπτική για το Κυπριακό στην Πάφο, Κύπρου, στις 26.11.2016.
Καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης, ΤΟ  «ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ» ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ http://wp.me/p3OlPy-1og
Π. Ήφαιστος, ΚΥΠΡΙΑΚΟ-ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: ΜΙΑ ΦΡΙΚΤΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΠΟΡΕΊΑ ΠΡΟΣ ΦΡΙΚΤΆ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟΦΆΣΕΙΣ ΩΘΟΎΝ ΕΛΛΆΔΑ ΚΑΙ ΚΎΠΡΟ ΣΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΠΕΔΙΑ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΈΡΕΙΆΣ ΜΑΣ http://wp.me/p3OqMa-1hc
«ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, …» http://wp.me/p3OlPy-lc
Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΚΡΗΜΝΟΥ http://wp.me/p3OqMa-1eH
Π. Ήφαιστος, ΚΥΠΡΟΣ: ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΜΙΑΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΊΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΈΛΛΗΝΑ ΥΠΈΞ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΊΑ http://wp.me/p3OqMa-140
ΚΎΠΡΟΣ: “ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ” ΓΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΥ http://wp.me/p3OlPy-12U 
Ελληνική Εθνική Στρατηγική: Η τριπλή στρατηγική. Έννοια σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου http://wp.me/p3OlPy-Ff 
In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. Ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και ο Γιάννος Κρανιδιώτης http://wp.me/p3OlPy-I2 
Ο ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 1955-59 http://wp.me/p3OlPy-120 
Π. Ήφαιστος, ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. http://wp.me/p3OqMa-17D

Στρατηγικά – Ελλάδα αλλά και γενικότερα

 Π. Ήφαιστος, Το αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα και ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων στις περιφέρειες: Ανατολική Μεσόγειος, Μέση και Μείζονα Ανατολή*. http://wp.me/p3OlPy-1CO
 Π. Ήφαιστος, Ο πόλεμος ως διαχρονικό φαινόμενο http://wp.me/p3OqMa-1nr
 Π. Ήφαιστος, ΤΟΥΡΚΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΑΚΡΟΒΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ. Βραχυχρόνιοι, μεσοπρόθεσμοι και μακροχρόνιοι στρατηγικοί σχεδιασμοί και μεταβλητές μεγάλης κύμανσης http://wp.me/p3OlPy-1AE – http://wp.me/p3OqMa-1np
ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ: ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΕΙΛΩΝ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ – ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1rT
http://wp.me/p3OqMa-1l0 Η Τουρκία αναμένει να διαπράξουμε το μοιραίο λάθος – Ανάλυση – http://www.onalert.gr/stories/panagiwths-hfaistos-tourkia-anamenei-diapra3oume-moiraio-la8os/54404
 Π. Ήφαιστος, ΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΗΠΑ. ΡΕΥΣΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ, ΠΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1ug
Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΙΜΕΤΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΑΣΙΑΣ: ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. (Σημειώσεις διάλεξης σε ημερίδα με θέμα την θαλάσσια στρατηγική. ΙΔΙΣ / Σχολή Εθνικής Άμυνας – παράρτημα ορισμών, βασικών πτυχών και σύνδεση με Ελλάδα) http://wp.me/p3OlPy-1iU
Π. Ήφαιστος, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ – Το μεθοδολογικό και φιλοσοφικό σταυροδρόμι και ο θανατηφόρος χαρακτήρας κάθε κατευναστικής στάσης και συμπεριφοράς. http://wp.me/p3OqMa-18d – http://wp.me/p3OlPy-1eZ
Π. Ήφαιστος. ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ http://wp.me/p3OlPy-1A2
Π. Ήφαιστος. ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ http://wp.me/p3OqMa-16D
ENAΛΛΑΚΤIΚΕΣ ΕΠIΛΟΓΕΣ ΚI ΔIΛΗΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝIΚΗΣ ΑΠΟΤΡΕΠΤIΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓIΚΗΣ (1990-1) http://wp.me/p3OlPy-JO 
Π. Ήφαιστος, «Ο ύστερος νέο-οθωμανισμός και η ελληνική αποτρεπτική στρατηγική» http://wp.me/p3OlPy-jt 
Π. Ήφαιστος, ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΣ: ΦΕΡΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ Ή ΗΤΤΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟ. https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/permalink/1704692463103630/
Π. Ήφαιστος, ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ «ΙΣΧΥ», Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ «ΝΟΜΙΣΜΑ» ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ http://wp.me/p3OlPy-AA
Π. Ήφαιστος, Η ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΟΜΙΣΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΥ, ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ http://me/p3OlPy-TO
Π. Ήφαιστος, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚH ΑΝΙΣΟΡΡΟΠIΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΜΕΤΑΨΥΧΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟΙ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΙ–ΚΑΙ ΘEΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛAΔΑΣ http://wp.me/p3OlPy-Td 
Π. Ήφαιστος, ΣΥΡΡΟΗ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, ΤΑ ΔΕΞΙΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-Rw 
Π. Ήφαιστος, Ιδεολογίες και Ελληνική Εθνική Στρατηγική http://wp.me/p3OlPy-Qh 
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr / www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Διεθνής πολιτική 21^ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos