Η 15η Νοεμβρίου είναι ιστορική μέρα για τους Τούρκους, αφού το 1983 τίναξαν στον αέρα τις Συμφωνίες Κορυφής του 77 και του 79 και μετέτρεψαν τη βάση των συνομιλιών για λύση του Κυπριακού από μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, σε μια μορφή συνομοσπονδίας. Ανακήρυξαν την λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», η οποία δεν αναγνωρίζεται από κανένα κράτος πλην της Τουρκίας.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας εξέδωσε δυο καθοριστικά επί του θέματος ψηφίσματα το 541 και το 550, που καθορίζουν ρητώς ότι το ψευδοκράτος και ό,τι αυτό παράγει νομικώς δεν ισχύουν.
Ανάλογη είναι και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου, την οποία πέτυχε η Κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου. Συνιστά απάντηση στην Τουρκία, η οποία προ της έναρξης των ενταξιακών της διαδικασιών, με γραπτή δήλωση ισχυρίστηκε ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Η ΕΕ με δική της αντιδήλωση καθιστά σαφές ότι το μόνο κράτος που αναγνωρίζει στη νήσο είναι αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας και θέτει ως προϋποθέσεις της τουρκικής ενταξιακής διαδικασίας την ομαλοποίηση των σχέσεων της Άγκυρας με την Κυπριακή Δημοκρατία και την αναγνώρισή της από την Τουρκία. Η αντιδήλωση είναι αναπόσπαστο τμήμα του κεκτημένου.
Δυστυχώς ούτε ο ίδιος ο Τάσσος Παπαδόπουλος – ο οποίος προχώρησε στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου επί της οποίας οικοδόμησαν οι Χριστόφιας και Αναστασιάδης τη λογική των δυο ισότιμου καθεστώτος συνιστώντων κρατών – ούτε κάποιος άλλος Πρόεδρος ενεργοποίησαν στο σύνολο της την αντιδήλωση της 21η Σεπτεμβρίου του 2005. Ούτε συνιστά τη βάση των συνομιλιών στα προεκλογικά μανιφέστα των υποψηφίων για την Προεδρία, που κινούνται μεταξύ, όπως λένε οι ίδιοι, της καλής και της κακής ομοσπονδίας. Αποχρώσεις δηλαδή του ίδιου διχοτομικού μοντέλου και της τουρκικής στρατηγικής όπως αυτή καθορίστηκε από το 1956. Το τονίζουμε αυτό διότι, εάν προταχθεί η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου και τεθεί ως αναπόσπαστο τμήμα συγκροτημένης στρατηγικής και ουχί προεκλογικών πυροτεχνημάτων, τότε η βάση της λύσης θα είναι το ενιαίο κράτος και η ενσωμάτωση των κατεχομένων στην Κυπριακή Δημοκρατία, όπως άλλωστε και το Πρωτόκολλο 10 περί της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ καθορίζει. Αυτά είναι νομικά και πολιτικά όπλα, που μας έχει προσφέρει η Ευρώπη για να διατηρήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία στη ζωή και για να επιτύχουμε μια βιώσιμη και δημοκρατική λύση. Εάν οι ηγεσίες μας τα παροπλίζουν δεν ευθύνονται οι εταίροι μας, αλλά εμείς.
Συναφώς, οφείλουμε να επαναλάβουμε και το εξής, για να εμπεδωθεί: Το γεγονός ότι οι Αναστασιάδης και Χριστόφιας έδωσαν τόσα πολλά στις συνομιλίες, κατά τρόπον ώστε η Τουρκία να ζητά χαλαρή συνομοσπονδία, δεν καθαγιάζει ούτε δικαιολογεί τον ισχυρισμό ότι υπάρχει καλή ομοσπονδία με σωστό δήθεν περιχεόμενο. Διότι, είναι ως να λέμε ότι υπάρχει διχοτόμηση με το σωστό περιεχόμενο (sic)! Η όποια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία θα καταργήσει τα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας και την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, νομιμοποιώντας το βορρά, ως χωριστή πολιτεία. Είτε καλή είτε κακή είτε άσχημη είναι η ομοσπονδία θα διχοτομήσει και θα διαλύσει το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα δώσει νομιμοποίηση σε αυτό που σήμερα όλοι καταδικάζουμε: Στην ανακήρυξη του ψευδοκράτους.