Π. Ήφαιστος, Ζητείται ένστικτο αυτοσυντήρησης / επιβίωσης – 114

ΤΟ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟ «ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ» ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΩΝ, «ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ», ΟΙ ΑΝΕΛΕΗΤΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ. 

Εισαγωγή.  Οι νεοέλληνες βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητας. Θηριώδεις και παντελώς ανεξέλεγκτες διεθνικές δυνάμεις τοκογλύφων και κερδοσκόπων χέρι-χέρι με τεχνοκράτες και ηγεμονικούς αξιωματούχους πλήττουν τους πολίτες με τα πυρά ενός ανελέητου μεταμοντέρνου πολέμου [ http://wp.me/p3OqMa-1ij ]. Πρόκειται για έσχατη κατάντια της οποίας προηγήθηκε, μεταξύ άλλων:

• Η μακρόχρονη εξάρτηση, ουσιαστικά δύο αιώνων (http://wp.me/p3OqMa-1p5, http://wp.me/p3OlPy-1FG)
• Οι αποδυναμωτικοί εμφύλιοι στο όνομα ανυπόστατων ιδεολογικών δογμάτων που μεταμφίεζαν τις αξιώσεις ισχύος των μεγάλων δυνάμεων του Ψυχρού Πολέμου
• Δικτατορίες (http://wp.me/p3OqMa-1jx)
• Πελατειακή διαφθορά του κράτους
• Έλλειμμα θεσμών και άλλων προϋποθέσεων που θα διασφάλιζαν κρατική ισχύ και ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας
• Εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα γνωστά και ως “κριτικός κονστρουκτιβισμός” που όπως έχουμε συχνά αναλύσει αποτελούν το κύριο “πνευματικό” εργαλείο “soft power” των ηγεμονικών δυνάμεων (https://wp.me/p3OlPy-M8)
• Το αυτοκτονικό άλμα στην αθέσπιστη νομισματική δομή γνωστή και ως ΟΝΕ (http://wp.me/p3OlPy-CS)
• Το παράλληλο φούσκωμα της οικονομίας και την δεκαετία του 2010 την άνευ όρων παράδοση του κράτους και της κοινωνίας του στους τοκογλύφους, στους κερδοσκόπους και στα ηγεμονικά συμφέροντα

Για να γίνει κατανοητή η αντιστροφή του πολιτικού πολιτισμού και η “πρωτοπορία” των νεοελλήνων στην προ-πολιτική / βαρβαρική εποχή, και απαιτείται να γίνουν κατανοητά κάποια πράγματα. “Κατανοητά” γιατί γνώση και επίγνωση εκ μέρους των πολιτών είναι προϋπόθεση να αξιώσουν δημοκρατικό προσανατολισμό, να διεκδικήσουν τον ρόλο του εντολέα και να αποκαταστήσουν τις προϋποθέσεις εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας, δηλαδή εθνικής ανεξαρτησίας. Για να κατανοηθεί επίσης ότι μεταξύ θυσιών για την αποκατάσταση της πολιτικής μας ελευθερίας και πολιτειακού θανάτου προτιμότερες είναι οι θυσίες. Όπως εξελίχθηκε το νεοελληνικό κράτος χωρίς θυσίες δεν θα υπάρξει πια εθνική ανεξαρτησία. 
Το μείζον λοιπόν ζήτημα είναι η διαφορά μεταξύ πολιτικού πολιτισμού και βαρβαρότητας. Ο πολιτικός πολιτισμός συμβολίζει την πολιτειακή συγκρότηση των ανθρώπων. Μείζον ζήτημα είναι η κοινωνικοπολιτική  θέσπιση των διανεμητικών λειτουργιών της ισχύος στο πλαίσιο ενός δημοκρατικά προσανατολισμένου πολιτεύματος όπου οι πολίτες θα είναι οι εντολείς και η εκάστοτε ανακλητή εξουσία εντολοδόχος. Για να συμβεί αυτό κάθε κοινωνική οντότητα εντός του οικείου πολιτειακού γεγονότος συγκροτεί και διαρκώς αλλάζει τα κριτήρια πολιτικής ηθικής του συλλογικού τρόπου ζωής τα οποία νομιμοποιούν την ανά πάσα στιγμή διανεμητική δικαιοσύνη και τους νόμους. Αυτό είναι βασικά ο πολιτικός πολιτισμός (μας-της Ελληνικότητας) και ότι το ακυρώνει είναι προ-πολιτικό και βάρβαρο. Για να παρακάμψουμε δε την παραφιλολογία περί “δημοκρατίας” η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ορίζεται ως ο ολοένα μεγαλύτερος έλεγχος μιας ανακλητής εξουσίας από τον αυτεξούσιο εντολέα πολίτη. [“Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη” https://wp.me/p3OlPy-1Ku]
Είναι ανέφικτο για ένα κράτος να προσανατολίζεται ορθολογιστικά, να διαθέτει κρατική θεωρία και να στηρίζει το κράτος με μια εθνική στρατηγική εάν δεν κατανοούν όλοι ότι στο κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα οι διανεμητικές λειτουργίες της ισχύος δεν θεσπίζονται. Εξ ου και είναι επιτακτικό να έχουν οι ηγέτες και οι πολίτες ξεκάθαρη εικόνα του γεγονότος πως στην διεθνή πολιτική η ισχύς είναι αθέσπιστη. Πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν απουσιάζει μια παγκόσμια κοινωνία, ένα παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα και μια νομιμοποιημένη παγκόσμια εξουσία; [βλ. μεταξύ άλλων “ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων” ­– http://wp.me/p3OlPy-1bH – p://wp.me/p3OqMa-13c  ]
Υπάρχει βέβαια και μια διάκριση μεταξύ ενδοκρατικής και διακρατικής τάξης στο κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα που βιώνουμε. Δύσκολο να γίνει κατανοητή γιατί ουκ ολίγοι έχουν καταποντιστεί στα βάθη των ανυπόστατων εσχατολογικών ιδεολογικών δογμάτων του μοντερνισμού τα οποία πολλούς έπεισαν πως είναι εφικτό να υπάρξει μια παγκόσμια ανθρωπολογική εξομοίωση και μια παγκόσμια πολιτική εξίσωση. Είναι τα διεθνιστικά ιδεολογικά δόγματα όλων των ειδών και όλων των αποχρώσεων. Αυτός ο καταποντισμός εμποδίζει την θεώρηση της ιστορίας με όρους οντολογίας και πρωτίστως το γεγονός πως η κορύφωση του πολιτισμού συντελέστηκε μέσα σε ένα μετακρατοκεντρικό κοσμοσύστημα της Βυζαντινής Οικουμένης και ότι όταν η Βασιλεύουσα Πόλη κυριεύτηκε από Ανατολικές ορδές ο πολιτικός πολιτισμός οπισθοδρόμησε στην κρατοκεντρική εποχή ή και πολύ πιο πίσω (βλ. μεταξύ άλλων “Οντολογική θεμελίωση του Πολιτικού και ο ρόλος της ισχύος στην αθέσπιστη διεθνή πολιτική: Πολιτικός στοχασμός versus Πολιτική Θεολογία” http://wp.me/p3OlPy-1no – για το Βυζαντινό κοσμοσύστημα αλλά και για την κοσμοσυστημική γνωσιολογία ευρύτερα βλ. τις αναλύσεις και βιβλία του Γιώργου Κοντογιώργη]

Οι επισημάνσεις που μόλις έγιναν για την πολιτειακή ζωή και την θέσπιση των διανεμητικών λειτουργιών της ισχύος εντός ενός κράτους σχετίζονται με κάτι πολύ σημαντικό χωρίς την γνώση του οποίου ένα κράτος δεν είναι βιώσιμο: Είναι ο χαρακτήρας, η δομή και οι λειτουργίες και οι αποφάσεις στα πεδία της διεθνούς πολιτικής.
Ιθάκη είναι η Πολιτική Ελευθερία υπό προϋποθέσεις Εθνικής Ανεξαρτησίας.

• Γνώση και επίγνωση σημαίνει κατανόηση ότι ο εθνικός μας πολιτισμός και οι εθνικές πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας είναι ο διαμορφωτικός άξονας της ιστορίας.
• Γνώση και επίγνωση σημαίνει ο πολίτης να είναι φορέας αυτό των παραδόσεων για να μπορεί να ασκεί τον ρόλο του εντολέας
• Γνώση και επίγνωση σημαίνει Όμηρο, Θουκυδίδη, Αριστοτέλη και επιφοίτηση δεν υπάρχει (μόνο μελέτη τους και πολιτική παιδεία μέσα στον Δήμο των Ελλήνων, κάτι που οι Έλληνες δεν παραμέλησαν επί δύο χιλιετίες ανεξάρτητα υπέρτερων εξουσιών)
• Γνώση και επίγνωση σημαίνει κατανόηση των Θουκυδίδειων αξιωμάτων για την διεθνή πολιτική [Το Θουκυδίδειο «Παράδειγμα» της επιστημονικής μελέτης της διεθνούς πολιτικής και οι «επιστημονικές επαναστάσεις» http://wp.me/p3OlPy-Lb ]
• Γνώση και επίγνωση σημαίνει κατανόηση της Αριστοτελικής πολιτικής θεωρίας η οποία περιγράφοντας και ερμηνεύοντας την κορύφωση του πολιτικού πολιτισμού την κλασική εποχή αποτύπωσε την ανθρωποκεντρική και δημοκρατικά προσανατολισμένη  πολιτειακή ζωή.
• Γνώση και επίγνωση Ομηρική πολιτική θεωρία του διεθνούς συστήματος: Του ανθρώπου, του κράτους και της διεθνούς πολιτικής όπου ο αυτεξούσιος πολίτης επιδίδεται στο άθλημα της εθνικής ανεξαρτησίας: Με όχημα τις κοσμοθεωρίες του δικού του κόσμου είναι είναι σταθερά προσανατολισμένος προς μια Ιθάκη δημοκρατικά συγκροτημένη και εθνικά ελεύθερη.

Αφού λοιπόν γίνει σαφές ότι δική μας εκτίμηση είναι ότι το νεοελληνικό κράτος κατηφορίζει επικίνδυνα και ότι οι πολίτες πλέον είναι θύματα ενός ανελέητου μεταμοντέρνου πολέμου, θα προχωρήσουμε για να αναφέρουμε συντομογραφικά κάποιες παθολογίες, ιδιαίτερα των τελευταίων δεκαετιών.

Μερικές πτυχές της διαδρομής της συμφοράς

Ο νομικισμός ως εσχατολογία που διαδέχθηκε τις εμφύλιες ιδεολογικές εσχατολογίες του Ψυχρού Πολέμου. Το διεθνές δίκαιο, οι διεθνείς θεσμοί και κυρίως ο ΟΗΕ και κάποιες Συμβάσεις υποχρεωτικών για τους συμβαλλόμενους προνοιών (με την έννοια ότι τις ενσωματώνουν στο εσωτερικό δίκαιο) είναι μεγάλη κατάκτηση του πολιτικού πολιτισμού των ανθρώπων. Πόρρω απέχουν βέβαια από την ισχύ ανάλογων και αντίστοιχων προόδων του πολιτικού πολιτισμού του κλασικού διαπολιτειακού συστήματος.
Κάτι που στην Ελλάδα δεν είναι αυτονόητο, είναι το γεγονός ότι το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς θεσμοί δεν αφορούν κάποια παγκόσμια δικαιοσύνη προάγγελο κάποιας παγκόσμιας εξουσίας ή και παγκόσμιου κράτους. Είναι δίκαιο της διεθνούς τάξης η οποία επικάθεται πάνω στις ανελέητες κρατοκεντρικές λογικές των Θουκυδίδειων αξιωμάτων: Σε ένα κόσμο διαφορετικών εθνοκρατών διαφορετικής ισχύος και διαφορετικής πολιτικής ανθρωπολογίας «δίκαιο έχει όποιος έχει ίση δύναμη (δηλαδή ισορροπία δυνάμεων) και όταν αυτό δεν ισχύει ο δυνατός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» ή και εξαφανίζεται. Τους Μήλιους οι δημοκράτες Αθηναίοι τους εξόντωσαν.
Προϋπόθεση η στέρεα κρατική θεωρία και συνοδευτική στρατηγική θεωρία. Διόλου τυχαία όταν επαναπατριστήκαμε στην Ελλάδα κατάπληκτοι από αυτά που ακούγαμε και διαβάζαμε προτείναμε δημόσια το κράτος αντί να στηρίζει μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και να ενθαρρύνει την επιστημονική παρακμή καλά θα έκανε να διαθέσει ένα σχετικά μικρό κονδύλι και να διανέμει τον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» του Θουκυδίδη σε όλους τους Έλληνες.
Εκεί είναι όλα τα αξιώματα και επειδή όπως είπε και ο Περικλής «περισσότερο φοβούμαι τα ιδικά μας σφάλματα παρά τα σχέδια των εχθρών μας» (ΜΑΛΛΟΝ ΓΑΡ ΠΕΦΟΒΗΜΑΙ ΤΑΣ ΟΙΚΕΙΑΣ ΗΜΩΝ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Ή ΤΑΣ ΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΔΙΑΝΟΙΑΣ – Θουκυδίδου Α144) η παραγνώριση των αξιωμάτων οδήγησε σε φρικτά σφάλματα και στην σημερινή φρικτή κατάσταση των νεοελλήνων. Αναπόδραστα πλέον πολλά έπονται. Εξ ου και η διάγνωση των παθολογιών είναι σημαντική υπόθεση.
Οι εξελίξεις στην Συρία αλλά και σε πολλές άλλες δύσμοιρες χώρες της περιφέρειάς μας και στον υπόλοιπο κόσμο καταμαρτυρούν τις ανελέητες κρατοκεντρικές λογικές και την καθημερινή επαλήθευση των Θουκυδίδειων αξιωμάτων. Μόνο έτσι μπορεί να στερεωθεί μια κρατική θεωρία και μια στρατηγική θεωρία που θα διασφαλίζει κρατική ισχύ, ισχυρή εξωτερική πολιτική και την ακεραιότητα της Επικράτειας.
Επειδή ισχύει το scripta manent αυτά που καθημερινά επαληθεύονται και που μπορούν να τα δουν και οι πνευματικά τυφλοί λογικά θα έπρεπε να οδηγήσουν αναρίθμητους φορείς επιστημονικών τίτλων να καταθέσουν τα διπλώματά τους για να κάνουν άλλη δουλειά και αναρίθμητους πολιτικούς να πουν ένα μεγάλο συγνώμη και να πάνε στα σπίτια τους.
Οι αναλύσεις, εκτιμήσεις και παραδοχές για το κράτος και τη διεθνής πολιτική (ή όπως λέμε της «πολιτικής θεωρίας του διεθνούς συστήματος») είναι πολύ σοβαρό ζήτημα και ο πόλεμος η ασθένεια της διεθνούς πολιτικής.
Εσχατολογικά ιδεολογικά δόγματα ως νεοελληνική σημαία της συμφοράς. Αντίστοιχα και ανάλογα με την συμβατική ιατρική λάθος διάγνωση οδηγεί σε λάθος θεραπεία ή κρατικό ύπνο αξύπνητο. Έτσι παρά το γεγονός πως ίαση δεν βλέπουμε να επέρχεται στο εγγύς μέλλον, καλά κάνουμε να αναφέρουμε μερικές πασίδηλες πλέον παθολογίες μαζί και να διατυπώσουμε, ως πολίτες, κάποιες κατά τα άλλα αυτονόητα ορθολογιστικές θέσεις:

• Κυριάρχησαν φαντασιόπληκτα θεωρήματα και ιδεολογήματα περί μιας ανθόσπαρτης παγκοσμιοποιημένης μεταψυχροπολεμικής ζωής η οποία «θα καθιστούσε το κράτος περιττό» καθότι αυξάνεται ο αριθμός των αλτρουιστικών ΜΚΟ, των χορευτών-πολιτικών, των πολιτικών-κουμπάρων, των κοινωνικών συναντήσεων «επιστημόνων», των διεθνικών δρώντων τύπου Σόρος και ασφαλώς της διπλωματίας του ζεϊμπέκικου και των συναισθηματικών φορτίσεων. Αντίστροφα η ορθολογιστική πολιτική σκέψη διώχθηκε. Όσοι έλεγαν τα αυτονόητα έγιναν στόχος βάναυσων επιθέσεων. Πυροβολούσαν όσους προειδοποιούσαν για τις αναπόδραστες αρνητικές συνέπειες όταν σε ένα κράτος οι ηγέτες νεφελοβατούν και οι αναλυτές λένε ότι εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα.
• Ένας μικρός αριθμός αναλυτών κόντρα στο ρέμα απελπισμένα προειδοποιούσαν ότι η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και οι γιγαντιαίες ανακατανομές ισχύος και συμφερόντων θα ενεργοποιούσαν τις στρατηγικές σεισμικές πλάκες με αποτέλεσμα σεισμούς στις περιφέρειες αλλά και στην Ευρώπη καθότι οι αποφάσεις της ΕΕ του 1992 ήταν «άλμα στο κενό». Επέρχονται, γραφόταν: «Κατεδαφίσεις κρατών, αλλαγές συνόρων, εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, προσφυγικά κύματα, στρατηγικές μεταφοράς βαρών και κατατριβής φίλων και εχθρών των ηγεμονικών δυνάμεων, αναθεωρητισμούς κάθε είδους και στρατιωτικές απειλές, η δε “απροετοίμαστη και βασικά άσκοπη ένταξη στην ΟΝΕ αναπόδραστα θα εξελιχθεί σε φυλακή χωρίς απόδραση”» (τα εντός εισαγωγικών 1990, 1991, 1992, 1993 και εντεύθεν το τελευταίο για την ΟΝΕ το 1999 και 2000).
• Τα προβλήματα των νεοελλήνων, βέβαια, έχουν βαθιές ρίζες δύο αιώνες πίσω όταν δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας και όταν έτσι παρά τις προσδοκίες μετά το 1821 ματαιώθηκε η αξίωση να αποκτήσουμε ένα αληθινά εθνικά ανεξάρτητο δημοκρατικό κράτος (http://wp.me/p3OqMa-1p5, http://wp.me/p3OlPy-1FG).
• Μετά το 1945 όμως ο κατήφορος επιταχύνθηκε και ο εμφύλιος ήταν η χαριστική βολή που βασικά οδήγησε στα σημερινά. Αυταρχισμός, δεσποτεία, άκριτη αστικοποίηση, εγκατάλειψη των περιφερειών και έλλειμμα υποδομών. Μετά το «νέο 1922 του κυπριακού 1974» είχαμε το ανάλγητο δόγμα «η Κύπρος είναι μακριά και οι εκατοντάδες χιλιάδες κύπριοι αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν και η Αθήνα … συμπαραστέκεται». Ακόμη, είχαμε τα «νέα τζάκια» και την απόλυτη παρακμή του τέλους της δεκαετίας του 1980.
• Ακολούθησε το φούσκωμα της οικονομίας ταυτόχρονα και η προαναφερθείσα άκριτη απροετοίμαστη ένταξη στην ΟΝΕ, τα συνθήματα «λεφτά υπάρχουν» και η πρόθυμη αριστεροδεξιά προσχώρηση στις λογικές των μνημονίων για να υπάρξει πειθαρχία και συμμόρφωση του «νεοελληνικού ετερόκλητου όχλου».
• Γιατί όχλο θεωρούν τα μέλη της Ελληνικής κοινωνίας όσοι αριστεροδεξιοί καρεκλοκένταυροι πραιτοριανοί ξένων συμφερόντων κυβερνούν τους δύο τελευταίους αιώνες.
• Χειρότεροι όχλου και από τους δουλοπάροικους μιας και οι τελευταίοι έκαναν «επανάσταση» ενώ οι Μακρυγιάννηδες και οι Κολοκοτρωναίοι ήταν αλήτες, αγράμματοι και αχάριστοι επειδή «εξεγέρθηκαν» κατά της μεγαλόψυχης Οθωμανικής δεσποτείας. Κάκιστοι και ακατανόμαστοι ήταν για πολλούς φορείς επιστημονικών τίτλων οι Επαναστάτες της Ελευθερίας του 1821. Έτσι, για την πλειοψηφία της Ελληνικής διανόησης το χείριστο αυτό είδος ιστορικού ανθρώπου κατέληξε σε συνωστισμό και καταποντισμό στο λιμάνι της Σμύρνης. Συνηγορώντας με τους εγχώριους εθνομηδενιστές η μεγάλη αυτή προσωπικότητα και αρχικά πολύ συμπαθής σε πολλούς διανοούμενους και «ευαγή ιδρύματα», ο Ερντογάν, εκτίμησε πρόσφατα ότι έτσι την γλυτώσανε με ένα ωραίο θαλασσινό πνιγμό γιατί οι μεγαλόψυχοι νεότουρκοι θα έκαναν τους Έλληνες της Ανατολής παστούς όπως κάνουν στα ψάρια. Αυτό έχει φαίνεται κατά νου να κάνει στους σημερινούς Έλληνες.
• Έτσι στην ύστερη φάση της συμφοράς μας και αφού τα αριστεροδεξιά κακέκτυπα αστών και αστικοφιλελεύθερων κάνουν πολλές μνημονιακές κωλοτούμπες (και στην συνέχεια οι αριστεροδεξιοί εξ Εξαρχείων ορμώμενοι σχίσουν τα μνημόνια τα έμφια και όλα τα άλλα), αναμενόμενα ο νεοελληνικός «ετερόκλητος όχλος» παρά το ότι ψήφισε όχι στα μνημόνια, εισήλθε σε κατηφορικό μονόδρομο προς την Άβυσσο.
• Εδώ είμαστε σήμερα: Κατηφορίζοντας ένα σύστημα τεχνοκρατών, τοκογλύφων, κερδοσκόπων και εγχώριων καρεκλοκένταυρων πραιτοριανών μαστιγώνουν και εξοντώνουν τους πολίτες. Ούτε ο Δαρβίνος δεν θα έφτανε σε αυτό το σημείο.
• Με άλλα λόγια αργός θάνατος μετά βασανιστηρίων. Πολύ περισσότερο από «αποικία χρέους», για να θυμηθούμε τίτλο βιβλίου συναδέλφου. Ανίσχυρα θύματα διεθνικών και ανεξέλεγκτων τοκογλυφικών βρικολάκων κατάντησαν οι κληρονόμοι των πολιτικών παραδόσεων της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Σόροι, σοράκια και κοράκαι επέπεσαν στα νεοελληνικά πεδία. Ο Μεταμοντέρνος πόλεμος τα εξοντώνει.

Υπάρχει ελπίδα για τον κατά τους κρατούντες “ετερόκλητο όχλο” ή “μάζα” των νεοελλήνων; Κάποια ελπίδα ίσως υπάρχει όταν βλέπουμε ότι ένα εκπληκτικό εκατομμύριο Πολιτών-ηρώων χωρίς βασικά πολιτική ηγεσία παρά μόνο τον μεγάλο Μίκη να εκφωνεί ένα εκπληκτικό λόγο, διαμαρτυρήθηκε στο Σύνταγμα. Και πάλι, όμως, δεν άργησαν οι ύβρεις: Είναι «ετερόκλητος όχλος» και «μάζα» (δουλοπαροίκων;) που πρέπει να καθοδηγείται από πεφωτισμένους εθνομηδενιστές/διαφωτιστές.
Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν ακόμη. Συνοψίζουμε όμως με διάγνωση πασίδηλων ασθενειών των οποίων μόνο μια σωστή θεραπεία θα φέρει ίαση.

• ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ. Επειδή οι ποικιλόχρωμες εθνομηδενιστικές συσπειρώσεις θόλωσαν την αλήθεια για τον άνθρωπο, το κράτος και την διεθνή πολιτική στα πεδία της σχολικής και πανεπιστημιακής μάθησης (αλλά και μέσω των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης ευρύτερα), το αποτέλεσμα ήταν να κυριαρχήσει η αμάθεια και οι ασυνάρτητες γνώμες της εθνομηδενιστικής σπουδαιοφάνειας. Επιπλέον εδώ και δεκαετίες όταν πεις το αυτονόητο γίνεσαι στόχος δολοφονιών χαρακτήρων από «αλήτες» (με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου) που κατέχουν πέννες και όταν πεις αντικειμενικό επιχείρημα επισκιάζεται από κύμα ηλίθιων και γι’ αυτό αήττητων συνθημάτων. Αντίσταση λοιπόν, πνευματική.
• ΘΕΣΜΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ: Εάν υπήρχε κάτι μείζον και ουσιώδες από την ένταξη και την συμμετοχή στους δυτικούς οργανισμούς και ιδιαίτερα στην ΕΕ θα ήταν η ενδυνάμωση του κράτους και των θεσμών του: Βελτίωση των κρατικών δομών και υποδομών, δημιουργία αποτελεσματικών θεσμών, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, συγκρότηση συμμαχιών και η συν-διαμόρφωση αποφάσεων που αφορούν την χώρα. Το απίστευτο δόγμα «ανήκουμε στην Δύση» αντί «συμμετέχουμε ισότιμα και αγωνιζόμαστε για ισόρροπες σχέσεις», είχε ως αποτέλεσμα να ακυρωθεί κάθε πιθανό πλεονέκτημα. Επιπλέον, μεταξύ πολλών άλλων, η θέση πως απαιτείται προσδιορισμός και ιεράρχηση των εθνικών συμφερόντων προκάλεσε ύβρεις του είδους: «κάποιοι μιλούν για το εθνικό συμφέρον της Μαριορής» ή «στον σύγχρονο κόσμο του Χοσπμπάουμ αναφορά στην Ελληνικότητα είναι κατιτί αναχρονιστικό». Στρατηγική; Όχι βέβαια!, γιατί «η αποτρεπτική στρατηγική είναι πολεμοκάπηλη και εθνικιστική προσέγγιση». Που να εξηγήσεις ότι η αποτροπή ενός αμυνόμενου κράτους είναι αυτό που λέει και ορίζει η έννοια «αποτροπή» ή να ορίσεις την τουρκική απειλή με όρους αξιωμάτων της στρατηγικής θεωρίας! Δολοφονίες χαρακτήρα κάθε ορθολογιστικής πολιτικής σκέψης, ζεϊμπέκικα, μυστικές διαπραγματεύσεις κατευνασμού και πολλά άλλα. Χωρίς ισχυρό και θεσμικά οργανωμένο κράτος (από Έλληνες όχι από ξένους που το υποτάσσουν για να το ληστεύουν) διέξοδος δεν υπάρχει.
• ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ: «Βιώσιμο κράτος είναι αυτό που μπορεί να εφαρμόσει αυτό που προνοεί το διεθνές δίκαιο για την Επικράτειά του», έγραψε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές των διεθνών σχέσεων, ο Hans Morgenthau. Εμείς παρά τις αρχικές αποφάσεις όσον αφορά τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου όσον αφορά τα χωρικά ύδατα, υποχωρήσαμε. Συντομογραφικά υπενθυμίζουμε ότι πέραν της απώλειας κυριαρχίας στο Αιγαίο δεν εκμεταλλευτήκαμε τον υποθαλάσσιο πλούτο της χώρας ο οποίος μαζί με αυτό της Κύπρου είναι από τους μεγαλύτερους του πλανήτη. Χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ μπήκαν στο ράφι, ενώ ο συνδυασμός εθιμικών πλέον πρακτικών, του ολοένα και πιο έντονου τουρκικού αναθεωρητισμού και των στρατηγικών παιγνίων των ηγεμονικών δυνάμεων, οδηγούν στην οριστική απώλεια πλουτοπαραγωγικών πόρων και γεωπολιτικού ρόλου και θέσης η οποία θα καθιστούσε το κράτος ισχυρό και θα διασφάλιζε τις μελλοντικές γενιές Ελλήνων. Εφαρμογή λοιπόν του διεθνούς δικαίου, κάτι που απαιτεί, επιτέλους, εθνική στρατηγική.
• ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΧΙΛΛΕΙΟ ΠΤΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ: Τα προαναφερθέντα σχετίζονται και με τα γεγονότα της Ανατολικής Μεσογείου στην Μεγαλόνησο Κύπρο, η οποία υπήρξε θύμα της παρηκμασμένης Αθηναϊκής «μητρόπολης». Εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων και μιας πιθανής μελλοντικής Τουρκίας με άλλο καθεστώς και πολύ πιθανό ξανά συμμάχου των ΗΠΑ, η Κυπριακή Δημοκρατία (που βρίσκεται όπως όλοι ξέρουν στο σημαντικότερο γεωοπολιτικό σημείο του πλανήτη και πλέον όλοι γνωρίζουμε ότι κάθεται πάνω σε μεγάλους πλουτοπαραγωγικούς πόρους) διολισθαίνει προς την Άγκυρα. Με την δολοφονική ΔΔΟ οδηγείται μονίμως στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας. Δεν είναι μόνο ότι πολλά χάνονται συμπεριλαμβανομένων «νόμιμων» πλέον προεκτάσεων των Τουρκικών διεκδικήσεων σε όλο το Αιγαίο (ο ενδιαφερόμενος να δει τουρκικούς χάρτες των θαλάσσιων συνόρων της «Νέας Κύπρου» της ΔΔΟ). Κυρίως παγιδεύεται στρατηγικά η Ελλάδα. Οι δε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Μεγαλονήσου καταδικάζονται σε αργό θάνατο. Κάτι τέτοιο ακυρώνει προγραμματικά κάθε αξίωση Ελληνικής εθνικής στρατηγικής. Τα αίτια μιας τόσο μεγάλης συμφοράς απαιτείται να αντιμετωπιστούν: «Η Κύπρος δεν είναι μακριά». «Οι κύπριοι δεν αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν με συνομοσπονδία με την Τουρκία και εμείς συμπαραστεκόμαστε αλλά εμείς το αποτρέπουμε ρητά και ξεκάθαρα». Τέλος, όταν πρόσφατα κάτι μουρμούρισε η Αθήνα για τα στρατεύματα και τις εγγυήσεις μείναμε στην μια όψη του νομίσματος καθότι στην άλλη διαιωνίστηκε η θέση «για το είδος της λύσης αποφασίζουν μόνοι τους οι Κύπριοι και όχι η Αθήνα». Μια από τα ίδια δηλαδή. Απώλειες σε όλα τα μέτωπα, εκμηδένιση συμφερόντων, απουσία στρατηγικής και ραγδαία μετεξέλιξη των νεοελλήνων σε αναλώσιμο είδος. Άμεση υιοθέτηση αποφάσεων λοιπόν που αποτρέπουν μετατροπή της Κύπρου σε μεγάλη Ελληνική Αχίλλειο πτέρνα και σε ανεπίστροφη στρατηγική παγίδευση των νεοελλήνων.

Υπάρχει δυνατότητα ανοδικού αναπροσανατολισμού; Δύσκολο να απαντηθεί αλλά σίγουρο είναι ότι η απόφαση ανήκει στα εγκαταλειμμένα μέλη της Ελληνικής και Κυπριακής κοινωνίας. Μια ειρηνική μη εμφύλια Επανάσταση για αναπροσανατολισμό και ανασύνταξη δεν είναι απλή ή εύκολη υπόθεση. Αναπροσανατολισμό δημοκρατικό και ανεξαρτήτως θυσιών επανάκτηση σε πρώτη φάση της συλλογικής μας ελευθερίας, δηλαδή της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Ορθολογιστικά μιλώντας, πάντως, οι πολίτες απαιτείται να ξέρουν πως ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας, δηλαδή σε μια κατάσταση όπου το (όποιο) κράτος βρίσκεται υπό καταστολή και έξωθεν εξάρτηση, μόνο αν υπάρχει συλλογικό ένστικτο επιβίωσης μπορούν να σταθούν όρθιοι και να αυτό-οργανωθούν.
Τέλος, ποιος είμαι εγώ που τα λέω αυτά; Ποιος είσαι εσύ που θα μας πεις τι θα κάνουμε, θα διερωτηθεί εύλογα κάποιος. Μα μόνο ένας ταπεινός πολίτης. Ξεχάστε όλα τα άλλα. Κυρίως όχι πολύ εμπιστοσύνη σε επιστημονικούς τίτλους. Λογική και ένστικτο αυτοσυντήρησης χρειάζεται και λογικά τα έχουν όλοι οι πολίτες. Ως πολίτες πρέπει λοιπόν να λειτουργούμε και με όρους ενστίκτου επιβίωσης. «114» λέγαμε παλιά. 
Πηγή: https://slpress.gr/idees/ziteitai-enstikto-aftosynthrhshs/ με τίτλο «Ζητείται ένστικτο αυτοσυντήρησης» (χωρίς την εισαγωγή και μερικοί τίτλοι παραγράφων που προστίθεται στην παρούσα ανάρτηση)
  
Μερικές συναφείς αναλύσεις

• Το Θουκυδίδειο «Παράδειγμα» της επιστημονικής μελέτης της διεθνούς πολιτικής και οι «επιστημονικές επαναστάσεις» http://wp.me/p3OlPy-Lb 
• Οντολογική θεμελίωση του Πολιτικού και ο ρόλος της ισχύος στην αθέσπιστη διεθνή πολιτική: Πολιτικός στοχασμός versus Πολιτική Θεολογία http://wp.me/p3OlPy-1no
• Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΤΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΕΣΧΑΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ. ΘΑ ΑΦΕΘΕΙ Ο ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ; http://wp.me/p3OlPy-zn
• ΗΘΙΚΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ* https://wp.me/p3OlPy-1O2
• Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη https://wp.me/p3OlPy-1Ku
• Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα https://wp.me/p3OqMa-1qL
• Μοντερνισμός-Μεταμοντερνισμός: Διαδρομές του ιδεολογικού φαινομένου και η κατάληξή τους στην κυριαρχία των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων http://wp.me/p3OlPy-1GB
• ΜΕ ΑΦΟΡΜΉ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΊΩΝ: ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΜΟΡΡΑ VERSUS ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1jA
• ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ: Τι είναι οι Θερμοπύλες, εν τέλει; Τι είναι η Ιθάκη; Τι είναι οικογένεια; Τι είναι πατρίδα; http://wp.me/p3OlPy-1pZ – http://wp.me/p3OqMa-1j0
• ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1ij – http://wp.me/p3OlPy-1pn
• Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών»http://wp.me/p3OqMa-1ie
• Οντολογική θεμελίωση του Πολιτικού και ο ρόλος της ισχύος στην αθέσπιστη διεθνή πολιτική: Πολιτικός στοχασμός versus Πολιτική Θεολογία http://wp.me/p3OlPy-1no – http://wp.me/p3OqMa-1hI
• ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων ­– http://wp.me/p3OlPy-1bH – http://wp.me/p3OqMa-13c
• ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝhttp://wp.me/p3OqMa-138
• ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS
• ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OqMa-1n1
• «ΔΕΝΔΡΟ-ΦΟΒΙΑ», «ΦΥΛΛΟ-ΦΟΒΙΑ», «ΦΥΣΗ-ΦΟΒΙΑ» ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-ZS 
• Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ http://wp.me/p3OlPy-ZB 
• ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΎ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-Vv 
• Tο εθνοκρατοκεντρικό διεθνές σύστημα και η διαδρομή της ανθρωποκεντρικής πολιτικής θεμελίωσης http://wp.me/p3OlPy-1id
• Τα κράτη επιδιώκουν να αποκτήσουν «ισχύ», η οποία είναι το κύριο «νόμισμα» στη διεθνή πολιτική (Waltz) https://wp.me/p3OlPy-AA [«Ο ρόλος της κρατικής ισχύος στον μετά-Αποικιακό εθνοκρατοκεντρικό κόσμο του Εικοστού Πρώτου Αιώνα», στο Μάζης Ι. (επιμ.) Εξεγέρσεις στον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο: Ζητήματα Ειρήνης και Σταθερότητας στη Μεσόγειο (Εκδόσεις ΛΕΙΜΩΝ 2013)]
• ΠΕΡΙ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ή ΠΕΡΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ; https://wp.me/p3OqMa-1q9
• ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ, ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑΣ, ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ https://wp.me/p3OqMa-1qA

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr / www.ifestosedu.gr – info@ifestos.edu.gr / info@ifestosedu.gr
 Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
Διεθνής πολιτική 21^ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos