Άχαρες αυτές οι συζητήσεις με τα πολλά «αν» και «εφόσον» και ολίγον αχρείαστες, όταν αναφερόμαστε σε ιστορικά γεγονότα και κάθε είδους τετελεσμένα. Ωστόσο, αυτά τα «αν» και «εφόσον» είναι εξαιρετικά χρήσιμα, όταν αφορούν το παρόν και το μέλλον και τίθενται συντεταγμένα και σε μια λογική βάση. Άλλωστε, μέχρι ενός σημείου υπάρχει και η υποχρέωση να απαντάμε σε εναλλακτικά σενάρια, καθώς αφ’ ενός οι διαμορφωτές της πολιτικής οφείλουν να είναι έτοιμοι για παν ενδεχόμενο και αφ’ ετέρου οι ακαδημαϊκοί εργάζονται ούτως ή άλλως επί τη βάση υποθέσεων εργασίας.
Εντούτοις, επανέρχομαι στα «αν» και «εφόσον». Αν ο Ερντογάν αναγιγνώσκει ορθά τη γεωπολιτική αξία της Τουρκίας σε αντιπαραβολή με τον δισταγμό της Ατλαντικής Δύναμης να επιβάλει αποφασιστικό κόστος; Αν ο Τούρκος πρόεδρος αντιλαμβάνεται ορθά ότι οι ΗΠΑ πλέον ενδιαφέρονται περισσότερο για την Κίνα και αποφεύγουν να εκτεθούν περαιτέρω στην ευρύτερη Μέση Ανατολή; Και αν, τέλος, έχει επενδύσει όλες τις μετοχές του στην πιθανότητα της αμερικανορωσικής σύγκλισης υπό την προοπτική εξισορρόπησης της κινεζικής ισχύος; Μήπως σε αυτή την τελευταία περίπτωση, με τον κατάλληλο συσχετισμό στο εσωτερικό των ΗΠΑ, η Τουρκία θα αναλάβει πλέον έναν ρόλο μεσολαβούσας δύναμης, δηλαδή «κουμπάρου»;
Ας μην υποτιμούμε τον Ερντογάν
Τα ερωτήματα είναι υποθετικά και, όπως έσπευσα να διευκρινίσω, μη πιθανά για τον προφανή λόγο ότι ο έλεγχος της περιμέτρου της Ευρασίας αγγίζει «τα ιερά και τα όσια» της αμερικανικής υψηλής στρατηγικής και δε θα αποτελούσε αντικείμενο αμερικανορωσικής διαπραγμάτευσης, ακόμη και υπό την προοπτική συγκράτησης της Κίνας. Παράλληλα, υφίσταται μια σειρά άλλων δρώντων στην περίμετρο της Κίνας, με βασικότερο την Ινδία, οι οποίοι θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν με σαφώς μικρότερο κόστος για τις ΗΠΑ και προκαλώντας την αναγκαία κατατριβή για το Πεκίνο.
Αν έχει υποπέσει σε στρατηγικά σφάλματα, η Νέμεσις δεν είναι αυτονόητη, καθώς στις διεθνείς σχέσεις αυτή επιβάλλεται από ικανούς περιφερειακούς δρώντες και δεν αποτελεί κάποιου είδους θεόσταλτο μήνυμα. Όσο οι Αμερικανοί βλέπουν ότι δεν μπορούν να βρουν άλλους αξιόπιστους και ισχυρούς διαύλους για την υλοποίηση των σκοπών τους στην περιοχή, τόσο η Τουρκία θα αντιμετωπίζεται με «υπομονή». Ίσως εκεί να «ποντάρει» ο Ερντογάν και γι’ αυτό το λόγο να έχει ορισμένες πιθανότητες εν τέλει να επιτύχει.
Πηγή: https://slpress.gr/diethni/kai-an-echei-dikio-o-erntogan/
