Ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Γιώργος Κοντογιώργης αναλύει τους λόγους για τους οποίους οι Έλληνες είναι δέσμιοι του κράτους που φτιάχτηκε στα πρότυπα ξένων δυνάμεων, μακριά από τη δημοκρατία και την αξιοκρατία.
Η Ελληνική κοινωνία στενάζει δέσμια της φαυλοκρατίας, της κομματοκρατίας και των ολιγαρχών που έστησαν και συντηρούν το σύγχρονο ελλαδικό κράτος, καλλιεργώντας μάλιστα την αντίστοιχη προπαγάνδα για τη δημοκρατία και την υπόσταση του έθνους μας, επισήμανε σε συνέντευξή του στην καθημερινή εφημερίδα της Καβάλας ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Γεώργιος Κοντογιώργης.
Ο ίδιος αναλύει την προσπάθεια αποκοπής των σύγχρονων Ελλήνων από το ιστορικό τους παρελθόν, αλλά και την «επιβολή» συμπεριφορών και τρόπου σκέψης εισηγμένων από πρώην φεουδαρχικά καθεστώτα.
Όλες οι καταστροφές που έχουν συντελεστεί στον Ελληνισμό, προέρχονται από το πολιτικό σύστημα των Αθηνών
Η διαστροφή του κράτους
Υπάρχουν δύο τρόποι να δει κανείς την Ελληνική κοινωνία και την Ελλάδα σήμερα. Ο ένας είναι, να θεωρήσουμε ότι έχει αποκοπεί από το παρελθόν, ήδη από τον 4ο π.χ. αιώνα, όπως μας λένε, περιήλθε στην αφάνεια, έμειναν κάποιοι ελληνόφωνοι, αλλά δεν υπήρχε ελληνική ταυτότητα. Και ότι ήρθε αυτό το κράτος, μας έφτιαξε ανθρώπους, μας έφτιαξε ελεύθερους και μας έφερε σε επαφή με την αρχαιότητα που δεν γνωρίζαμε και μας έφτιαξε και έθνος, δηλαδή μας έδωσε ταυτότητα και δημοκρατία. Αυτό ξέρετε είναι μία διαστροφή, να μας λένε, να την παρομοιάσω με ένα γεγονός, να πάρουν εμένα ή εσάς που έχει φτάσει σε μία ορισμένη ηλικία και να τον εγκαταστήσεις σε ένα βρεφονηπιακό σταθμό. Δεν έχει δηλαδή συνέπειες ως προς το παρελθόν, αλλά και ως προς το παρόν, όταν κάποιον τον εγκαθιστά κανείς μέσα σε ένα θεσμικό περιβάλλον και του λες ότι δεν θα σκέφτεσαι με βάση την ωριμότητα που έχεις, την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι, αλλά με τα μάτια κάποιου, ο οποίος τώρα μόλις γεννήθηκε, όπως ο δυτικός άνθρωπος που εξήλθε από την φεουδαρχία, τότε σημαίνει, ότι ο ίδιος ο Έλληνας θα αναπτύξει δύσμορφες συμπεριφορές και το ίδιο το κράτος θα εκφυλιστεί. Θέλω να πω ότι αυτοί που μας λένε γι’ αυτό το κράτος το λαμπρό και φοβερό, δεν ομολογούν ότι ουσιαστικά σκέφτονται ενεργούν, ως εάν δεν είναι Έλληνες, αλλά ως εάν είναι Γάλλοι, Γερμανοί ή οτιδήποτε. Αλλά αυτό θα είχε πολύ μεγάλη σημασία, αν ο ελληνικός λαός ήταν όπως ο γαλλικός, ο γερμανικός ή οποιοσδήποτε άλλος, δηλαδή, αν είχε βγει από την φεουδαρχία, οπότε αυτό το κράτος απολυταρχίας το ξεχνάμε, ο Όθωνας ήταν ελέω Θεού μονάρχης, αρνιόταν να προσφέρει Σύνταγμα, τη στιγμή που ο ελληνικός λαός δημιούργησε συντάγματα και πριν την Επανάσταση, αλλά και στη διάρκεια της Επανάστασης, δημοκρατικά και όχι απολυταρχικά και θέλουν να μας πουν τώρα ότι ήρθε αυτό το κράτος, για να μας φτιάξει τη δημοκρατία, να μας φτιάξει έθνος.
Ήθελαν να διαμορφώσουν ένα κράτος δημοκρατικό και όχι ένα κράτος απολυταρχίας
Αν δεν ήμασταν έθνος, τότε γιατί επαναστατήσαμε; Έτσι πίναμε καφέ και ευχηθήκαμε κάποια στιγμή ότι καλό είναι να κάνουμε και μία επανάσταση να αμφισβητήσουμε; Χανόμαστε στο υπερπέραν, όταν συζητάμε εάν ήταν έθνος ο ελληνικός κόσμος και ήρθε να δημιουργήσει κράτος με την επανάσταση, διότι οι ίδιες οι πηγές, αν τις διαβάσουμε, δεν σταματούν μία μέρα να μιλάνε για την πατρίδα, για το έθνος, για την ανάγκη της απελευθέρωσης από τον Οθωμανικό ζυγό, για όλα αυτά που συγκροτούν την έννοια του έθνους, το δηλώνουν οι άνθρωποι. Ήθελαν λοιπόν να διαμορφώσουν ένα κράτος δημοκρατικό και όχι ένα κράτος απολυταρχίας, αυτό το κράτος επεβλήθη σε μία κοινωνία που δεν θέλει τη δημοκρατία μέσα στα κοινά. Εάν πούμε πώς δουλεύει το κράτος αυτό η Δύση, θα διαπιστώσουμε ότι έχει αντιστοιχία με την κοινωνία, η κοινωνία δε ζητάει τίποτε, είναι μία αγέλη, η οποία στοιβάζεται κάτω από το κομματικό σύστημα και δίνει τη νομιμοποίηση της εκεί που θα της υποσχεθούν ότι θα κάνουν κάποια πράγματα. Ο δημόσιος χώρος δουλεύει όμως.
Το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι το κράτος είναι ένα ξένο σώμα πάνω στην ελληνική κοινωνία
Η δύναμη των Οθωμανών ήταν η δύναμη των Ελλήνων, όταν κατακτήθηκαν
Στην Ελλάδα, επειδή η συνάντηση της κοινωνίας με την πολιτική, δεν γίνεται με όρους αγέλης, αλλά με όρους πολιτικής ατομικότητας, διότι όταν ο πολίτης είχε πρόβλημα στην τουρκοκρατία, πήγαινε στον Δήμο, στη μάζωξη, όπως τη λέγανε, και αποφάσιζε και έλυνε και τα προβλήματα του και έλυνε και τα προβλήματα του κοινού. Θέλανε να φτιάξουν σχολείο, το αποφάσισαν εκεί, ήθελαν να φτιάξουν ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου, το αποφάσιζαν εκεί. Η τουρκοκρατία ήταν στυγνή και απαίσια σε πολλά άλλα αλλά, όμως επειδή ήταν ένας νομαδικός λαός οι Οθωμανοί που ήρθαν από την Ασία, αποδέχθηκαν το καθεστώς των Ελλήνων που ζούσαν στο Βυζάντιο. Η δύναμη των Οθωμανών ήταν η δύναμη των Ελλήνων, όταν κατακτήθηκαν, δεινοπαθούσαν, αλλά όμως είχαν κρατήσει, γιατί ήταν προς το συμφέρον των Οθωμανών αυτό το καθεστώς. Έχουμε λοιπόν αυτή τη στιγμή κάποιον ο οποίος έχει συνηθίσει να πηγαίνει να παίζει αυτούς τους ρόλους της δημοκρατίας, έχει πολιτική ανάπτυξη δημοκρατίας δηλαδή.
Δεν πηγαίνει ο πολίτης στον Δήμο, αλλά στον πολιτικό, δημιουργώντας έτσι το πελατειακό σύστημα
Όταν εγκαθιδρύεται, επιβάλλεται αυτό το κράτος της απολυταρχίας, το ελλαδικό κράτος, δεν πηγαίνει ο πολίτης στον Δήμο, αλλά πηγαίνει στον πολιτικό για να μπορέσει να λύσει τα προβλήματα του. Ο πολιτικός δεν έχει λόγους να κάνει πολιτικές συλλογικότητας, δηλαδή δημοσίου συμφέροντος, έχει εγκαθιδρύσει ένα σύστημα πελατείας, που του επιτρέπει να κάνει ότι θέλει και να έχει και τους πελάτες του να περνάει τα μηνύματα του. Με άλλα λόγια το πελατειακό σύστημα είναι το σύστημα που εγκαθιδρύθηκε από την επιβολή αυτού του απολυταρχικού κράτους πάνω σε μία δημοκρατική κοινωνία. Συνεχίζουμε σήμερα να ενοχοποιούμε την κοινωνία, διότι δεν μπορεί να εγκλιματιστεί σε ένα κράτος που την θέλει ιδιώτη, να κάθεται να ασχολείται με τα δικά της και αν χρειαστεί κάτι, ένα πιστοποιητικό βεβαίωσης για τον χαρακτήρα του χωραφιού του ή για να βγάλει άδεια, πρέπει να περάσει από τον πολιτικό ή να πάει να χαρτζιλικώσει. Διότι το ήθος της πολιτείας, είναι το ήθος της κομματοκρατίας. Το κόμμα δεν είναι διαμεσολαβητής, το κόμμα έχει ιππεύσει στο πολιτικό σύστημα και λειτουργεί αυτό ως πολιτικό σύστημα, διαλύοντας τον ιστό της κοινωνίας. Δεν έχει επομένως θέση το πολιτικό προσωπικό με την κοινωνική συλλογικότητα για αυτό και βλέπουμε τα εθνικά θέματα πως τα διαχειρίζεται.
Το κόμμα δεν είναι διαμεσολαβητής, το κόμμα έχει ιππεύσει στο πολιτικό σύστημα
Εάν δεν υπήρχε η κατάρρευση με την επανάσταση του 1909 της άθλιας φαυλοκρατίας, σήμερα η Ελλάδα θα ήταν στη Θεσσαλία
Μας λένε ότι το κράτος πήρε τον ελληνισμό από την Πελοπόννησο και τον πήγε μέχρι τον Έβρο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό. Εάν δεν υπήρχε η κατάρρευση με την επανάσταση του 1909 του παλαιού καθεστώτος, αυτής της άθλιας φαυλοκρατίας, σήμερα η Ελλάδα θα ήταν στη Θεσσαλία. Διότι ήρθε ένας εξωγενής, όπως ο Βενιζέλος και κατάφερε μέσα σε μία δεκαετία αυτό το θαύμα και ήρθαν ξανά μετά -γιατί γιορτάζουμε και τα 100 χρόνια- αυτοί οι πανάθλιοι φαυλοκράτες-ολιγάρχες της κομματοκρατίας που δυνάστευαν την Ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό λαό και κατέστρεψαν το εγχείρημα της Μικράς Ασίας. Στην Αθήνα οργανώθηκε η καταστροφή και όλες οι καταστροφές που έχουν επέλθει στον ελληνισμό έχουν οργανωθεί από αυτό το πολιτικό προσωπικό, δηλαδή το πολιτικό σύστημα της Αθήνας. Δεν είναι ενταγμένο μέσα στη λογική της εθνικής συλλογικότητας για να υπηρετούν και το εθνικό συμφέρον. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα, ότι το κράτος αυτό δεν έχει καμία σχέση, διότι είναι ένα ξένο σώμα επάνω στην ελληνική κοινωνία.
Πηγή: kavalapost.gr
Βιβλία του Γιώργου Κοντογιώργη με τις Εκδόσεις Ποιότητα
