Τα κεντρικά συμπεράσματα των κεφαλαίων του βιβλίου Το εθνοκρατοκεντρικό σύστημα τον 21ο αιώνα, Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus έθνος και πολιτισμός, αφορούν ευθέως τόσο τη μεταψυχροπολεμική αστάθεια –στα Βαλκάνια, στο Ιράκ το 2003, στο Αφγανιστάν, τους «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς», τον πόλεμο της Ουκρανίας, τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και πολλές άλλες περιπτώσεις– όσο και το γεγονός πως μετά το 1990 δεν είχαμε έναν νέο προσανατολισμό παρά τα συνεχιζόμενα μεγάλα κοινά προβλήματα, όπως ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου, οι τρομοκράτες, οι λαθρομετανάστες και κάθε άλλο παρόμοιο φαινόμενο που στο τέλος βλάπτει όλα τα κράτη.
Τη μεγάλη ευθύνη την έφεραν οι ΗΠΑ ‒η επί μακρόν ισχυρότερη ηγεμονική δύναμη. Αντί πρόκλησης, αστάθειας, διατήρησης και επέκτασης στην κεντρική Ευρώπη των δυτικών στρατιωτικών συμφώνων, το λογικό και ορθολογιστικό θα μπορούσε να είναι αφενός ένα νέο σύστημα εθνοκρατοκεντρικής ευρωπαϊκής ασφάλειας από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό, όπως επί μακρόν υποστήριζε ο πρόεδρος Ντε Γκολ, και αφετέρου επιδίωξη ενός στρατηγικού modus vivendi ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των ηγεμονικών δυνάμεων εντός του αναδυόμενου πολυπολικού διεθνούς συστήματος ή εκείνων των μεγάλων δυνάμεων που εμμέσως ή ευθέως θα συνηγορούσαν.
Τελικά, επειδή δεν υιοθετήθηκαν τέτοιοι προσανατολισμοί, αναμενόμενα, εάν όχι και αναπόδραστα, πολλές δεκαετίες μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου οξύνθηκαν τα διλήμματα ασφαλείας εντός του πολυπολικού πλέον διεθνούς συστήματος. Συνοπτικά λέμε πως οτιδήποτε περιγράφουμε στο παρόν πόνημα και που αφορά ιστορικές παθογένειες του κρατοκεντρισμού των Νέων Χρόνων ‒συμπεριλαμβανομένων των εθνομηδενιστικών ιδεολογημάτων‒ βρίσκεται στον πυρήνα των ερμηνειών για τις προϋποθέσεις που ισχύουν εντός του πολυπολικού διεθνούς συστήματος, καθώς κινούμαστε βαθύτερα στον 21ο αιώνα.
Κύριο και σημαντικό είναι το γεγονός ότι σε σύγκριση με τον 19ο και τον 20ό αιώνα κοχλάζουν ακόμη περισσότερα αίτια πολέμου που εντείνονται, καθηλώνοντας τη διεθνή πολιτική σε έναν στείρο και παντελώς αδιέξοδο κρατοκεντρισμό. Αυτό το γεγονός ενέχει βαθύτατες προεκτάσεις για την ασφάλεια και την ευημερία όλων των κρατών και για τη διεθνή σταθερότητα. Όπως πάντα ίσχυε σε ανάλογες περιπτώσεις, ευνοούνται οξύτεροι ανταγωνισμοί μεταξύ των ηγεμονικών δυνάμεων, κάτι που επηρεάζει δραστικά τη σταθερότητα στις περιφερειακές ζώνες του πλανήτη και αυξάνει το αδιανόητο ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.
Όλα τα βιβλία του Παναγιώτη Ήφαιστου που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ποιότητα: https://piotita.gr/syggrafeis/ellines-syngrafeis/panagiotis-ifaistos/
