Πρώτο μέρος
Η κυρίαρχη Κυπριακή Δημοκρατία είναι η μόνη πηγή νομιμότητας
Η ελληνική εξωτερική πολιτική και πρωτίστως το Κυπριακό Ζήτημα εισήλθαν σε μια κρίσιμη φάση που απαιτεί ρηξικέλευθες αποφάσεις. Μετά από μια μακρά διαδρομή γεμάτη χονδροειδή και ανεπίτρεπτα λάθη, η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει το μόνο αναγνωρισμένο κράτος, ενώ η ένταξη στην ΕΕ αναβάθμισε την κρατική της υπόσταση. Για μια σειρά λόγους, εν τούτοις, σήμερα βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: Η Κυπριακή Δημοκρατία ή θα διασωθεί με υιοθέτηση νομικά και πολιτικά καθόλα εφικτές ορθολογιστικές στρατηγικές επιλογές, ή, επειδή εκεί οδηγούν όλες οι προτάσεις που βρίσκονται στο διαπραγματευτικό τραπέζι, θα καταργηθεί και θα δημιουργηθεί ένα κρατίδιο-βασανιστήριο υπό τουρκική επικυριαρχία.
Πέραν της αναγκαίας και μη εξαιρετέας προσπάθειας απόκτησης αποτρεπτικής ισχύος (οικείες δυνάμεις και συμμαχικές συγκλίσεις), ακόμη κρισιμότερο ζήτημα είναι η εγκατάλειψη των εξ αντικειμένου αυτοκτονικών διαπραγματευτικών θέσεων που οδηγούν την Κύπρο σε στρατηγική ομηρία. Επίσης, η αξίωση από το Συμβούλιο Ασφαλείας, με βάση τα ίδια τα ψηφίσματά του, να εκπληρώσει τον ρόλο του, δηλαδή την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης.
Για ακόμη ένα λόγο, εάν υιοθετούσαμε μια αξιόπιστη και αποτελεσματική εθνική στρατηγική, μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ευνοϊκή ιστορική συγκυρία. Όχι μόνο δεν θα κινδύνευαν με αφανισμό οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, αλλά επιπλέον θα αναβαθμίζονταν στρατηγικά Κύπρος και Ελλάδα, διανοίγοντας έτσι, ευκαιρίας δοθείσης, τη δυνατότητα του τερματισμού της παράνομης κατοχής και εισβολής.
Όπως ισχύει για όλες τις κοινωνίες, το κράτος είναι ο θεσμός συλλογικής ελευθερίας που της προσφέρει δυνατότητα αυτεξούσιων πολιτικοοικονομικών αποφάσεων. Η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει το μόνο αναγνωρισμένο κράτος. Εάν με τις κυοφορούμενες δήθεν λύσεις νομιμοποιηθούν τα παράνομα τετελεσμένα της εισβολής, η νέα συνθήκη θα εγκαθιδρύει μια νέα διεθνή τάξη, στην οποία, διαμέσου των εποίκων, η Τουρκία θα είναι παντοιοτρόπως παρούσα και ουσιαστικά κυρίαρχη.
Ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να επιτύχει η Τουρκία να κυριαρχήσει επί ολοκλήρου της Κύπρου τελεσίδικα και διαπαντός.
Αυταπάτες δεν μπορούν να υπάρχουν: Εάν κάτι ιδιαίτερο χαρακτηρίζει το τουρκικό κράτος μετά το 1922 μέχρι σήμερα, είναι ότι ανεξαρτήτως ηγεσίας είναι αρπακτικό και ειδικευμένο στην λεηλασία και στην δημιουργία παράνομων τετελεσμένων. Όποιος εμπιστευτεί αυτό το κράτος, ή ακόμη χειρότερα το παντρευτεί πολιτικά, αυτοκτονεί.
Η θέση που υποστηρίζουμε είναι ότι ο κόμπος των λαθών έφθασε στο χτένι. Αυτό ομολογείται ευρέως στην Κύπρο ακόμη και από τον πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη. Η Ελλάδα ως προς τούτο ολοφάνερα κοιμάται τον ύπνο τον αξύπνητο, στον οποίο την έριξε το πολιτικά και στρατηγικά ανάλγητο δόγμα, το οποίο ουσιαστικά υιοθετούν όλοι μετά το 1974: «η Κύπρος είναι μακριά, η Κύπρος αποφασίζει να αυτοκτονήσει και η Ελλάδα ενώ πεθαίνει θα την χαϊδεύει».
Μια νέα νομική, πολιτική και στρατηγική προσέγγιση
Υποστηρίζεται λοιπόν, ότι για μια σειρά λόγους είναι η καταλληλότερη στιγμή μιας νέας προσέγγισης, αφετηρία της οποίας δεν μπορεί παρά να είναι μια ριζική και ριζοσπαστική επανατοποθέτηση των διαπραγματευτικών μας θέσεων στην βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας. Αυτό μπορούμε να το πούμε και διαφορετικά. Ποτέ κανείς δεν αυτοκτονεί από φόβο μήπως αύριο ή μεθαύριο ή του χρόνου ή σε μερικά χρόνια πιθανώς να αρρωστήσει και πεθάνει. Μπορεί να πέρασαν τέσσερις δεκαετίες μετά την παράνομη εισβολή, αλλά τα παράνομα τετελεσμένα ποτέ δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν εάν εμείς δεν συναινέσουμε.
Η δημιουργία ενός μη βιώσιμου κρατιδίου όχι μόνο θα χειροτερεύσει την παρούσα κατάσταση αλλά αναπόδραστα και ίσως πολύ σύντομα να οδηγήσει σε πλήρη τουρκική επικυριαρχία. Σε κάθε περίπτωση, μετά από πολλές δεκαετίες λαθών είναι επιτακτικό να αποσυρθούν άμεσα όλες οι αδιέξοδες προτάσεις που καταργούν την Κυπριακή Δημοκρατία και που την εντάσσουν στα πεδία της τουρκικής επικυριαρχίας. Είναι επιτακτικό, επίσης, παράλληλα με την ενίσχυση της άμυνας και των συμμαχιών, να προταχθεί αδιαπραγμάτευτα η διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα και να αξιωθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας να εκπληρώσει τον ρόλο του στη βάση των αποφάσεων του 1974 και του 1983.
Ακριβώς, ένας από τους λόγους που προκαλεί αναστολές για μια νέα ορθολογιστική διαπραγματευτική στάση είναι οι λανθασμένες θέσεις και απόψεις για το λεγόμενο «διαπραγματευτικό κεκτημένο» που υπερισχύει, δήθεν, της διεθνούς νομιμότητας και του νομικού κεκτημένου της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κυρίαρχου κράτους.
Έτσι, μερικοί λανθασμένα υποστηρίζουν ότι όταν με το πιστόλι της εισβολής στον κρόταφο η Κυπριακή Δημοκρατία δέχθηκε να συζητά στη βάση κάποιων αδιέξοδων και επί δεκαετίες ατελέσφορων όρων που κάποιοι κατέγραψαν, δημιουργούν, δήθεν, νομικά δεσμευτικό «διαπραγματευτικό κεκτημένο». Πρόκειται για φρικτό και αυτοκτονικό λάθος:
- Η μόνη πηγή νομιμότητας είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
- Για την διατάραξη της διεθνούς τάξης και ασφάλειας ευθύνονται άλλοι.
- Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για την διεθνή τάξη αυτό μόνο αποδέχονται. Μάλιστα στο ψήφισμα 353 γίνεται σαφές ότι τυχόν διαπραγματεύσεις «δεν θα επηρεαστούν από τα πλεονεκτήματα που αποκτήθηκαν από τις πολεμικές επιχειρήσεις».
Η ΚΔ δεν έχει «υποχρέωση να αυτοκτονήσει»
Η ΚΔ δεν έχει «υποχρέωση να αυτοκτονήσει» αλλά δικαίωμα να αξιώσει εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΣΑ διεθνή τάξη. Για το εσωτερικό πολιτικό σύστημα υπάρχει η Πράξη προσχώρηση και το Ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο που δεσμεύει τα κράτη-μέλη νομικά και πολιτικά. Η ΚΔ μέχρι σήμερα δεν αξίωσε κάτι τέτοιο επιτακτικά και με σωστή νομική και πολιτική προσέγγιση.
Αποτελεί απόδειξη λανθασμένης κατανόησης των διεθνών θεσμών, του διεθνούς δικαίου και του ρόλου του ΟΗΕ εάν δεν κατανοηθεί ότι ο αμυνόμενος, απειλούμενος και θύμα παράνομης επίθεσης δεν έχει καμιά νομική ή πολιτική υποχρέωση να δεχθεί τα παράνομα τετελεσμένα, λόγω παράνομης άσκησης βίας όπως έγινε το 1974. Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974 και του 1983, αλλά προγενέστερα και του 1964, αυτό ακριβώς λένε. Ο ρόλος του ΟΗΕ έγκειται στη λήψη μέτρων τερματισμού της παράνομης κατοχής (Κεφάλαιο VII του Χάρτη).
Ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπως το 1974, όταν είναι απολύτως ξεκάθαρο ποιος είναι ο δράστης της διατάραξης της διεθνούς τάξης και της διεθνούς ασφάλειας, ο ρόλος του Συμβουλίου Ασφαλείας περιορίζεται αποκλειστικά στην αποκατάσταση της διεθνούς τάξης. Εάν για λόγους που αφορούν τις ηγεμονικές διαφορές δεν προχωρεί στην επιτέλεση αυτού του ρόλου, όπως προβλέπει ο Καταστατικός Χάρτης, δεν έχει την παραμικρή αρμοδιότητα να υποδείξει στο απειλούμενο θύμα παράνομης επίθεσης ποιο θα πρέπει να είναι το εσωτερικό του καθεστώς (Άρθρο 2 του Χάρτη).
Νομικά και πολιτικά μια τέτοια θέση είναι ακλόνητη και αδιαμφισβήτητη. Το γεγονός ότι οι διαπραγματευτές μας άφησαν το Συμβούλιο Ασφαλείας εν μέσω αδιάλειπτων ηγεμονικών παζαριών να εκτρέπεται του ρόλου του και βασικά να τον ακυρώνει, δεν δεσμεύει νομικά την Κυπριακή Δημοκρατία. Κι αυτό, επειδή στη βάση γεγονότων που το ίδιο το Συμβούλιο Ασφαλείας κατέγραψε σε πολλά ψηφίσματα, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί νομικά και πολιτικά ότι την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια δεν την διατάραξε η Κυπριακή Δημοκρατία αλλά η Τουρκία μετά το υποκινούμενο από την CIA πραξικόπημα της αμερικανοκίνητης χούντας, όπως οι ίδιοι οι Αμερικανοί πλέον ομολογούν.
Δεύτερο μέρος
Κυπριακό: Πως η Γραμματεία του ΟΗΕ παραβιάζει τις αρχές του ΟΗΕ
Συνεκτιμώντας τη διαπραγματευτική πρακτική όλων των κρατών στις διαπραγματεύσεις των διακρατικών διενέξεων, εάν και όταν διακοπούν, η νέα συνάντηση γίνεται από μηδενική βάση και όχι από εκεί όπου εξαρχής στέκεται αμετακίνητος ο επιτιθέμενος και δράστης παράνομων τετελεσμένων. Στο Κυπριακό αυτή είναι η Τουρκία. Ο ρόλος του Συμβουλίου Ασφαλείας ορίζεται ρητά στον Χάρτη ότι είναι η αποκατάσταση της διεθνούς τάξης και ασφάλειας. Πάντα βέβαια όταν συμφωνούν οι μεγάλες δυνάμεις που διαθέτουν δικαίωμα βέτο, εξ ου και οι αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση είναι σπάνιες. Κανένα δικαίωμα δεν έχει, λοιπόν, οποιοδήποτε όργανο του ΟΗΕ να παρέμβει ή να υποδείξει το εσωτερικό καθεστώς ενός κυρίαρχου κράτους-μέλους.
Ακόμη πιο τραγικό είναι όταν εμείς οι ίδιοι στις εσωτερικές συζητήσεις μας, τις οποίες όλοι ακούνε, θεωρούμε τις κατά βάση εκβιαστικές και παράνομες καταγραφές σε ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας ως γεγονός που παράγει νέα δεσμευτική νομιμότητα. Απλά το θύμα υπό εκβιασμό δέχθηκε να καταγραφούν θολοί και αποδεδειγμένα ανύπαρκτοι όροι όπως δικοινοτική, μετά διζωνική και μετά μια πρωτοφανής «ομοσπονδία με πολιτική ισότητα» σε εθνική βάση.
Τελευταία ακούμε και χειρότερα, δύο δηλαδή χαλαρά συνδεδεμένα κράτη που δεν αναιρούν φυσικά τα παράνομα τετελεσμένα ή την επικυριαρχία της Τουρκίας διαμέσου των εποίκων.
Είναι περίεργο το γεγονός πως στην Κύπρο και στην Ελλάδα αναρίθμητοι φορείς πολιτικής εξουσίας και φορείς επιστημονικών τίτλων δεν γνωρίζουν τις καταστατικές διατάξεις του ΟΗΕ, τις Υψηλές Αρχές του καθεστώτος κρατικής κυριαρχίας, την αυστηρή οριοθέτηση του ρόλου του Συμβουλίου Ασφαλείας (Κεφάλαιο Ι) και την υποχρεωτικά και ρητά περιορισμένη δικαιοδοσία του να αποκαταστήσει την διεθνή τάξη και ασφάλεια!
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την παραμικρή πολιτική ή νομική υποχρέωση να δεχθεί εκτροπή του ρόλου του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ως κυρίαρχο κράτος και μέλος του ΟΗΕ έχει απόλυτο δικαίωμα να υποδείξει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στον εντολοδόχο Γενικό Γραμματέα ότι ο ίδιος ο ΟΗΕ εξαρχής όρισε ποιος και πως παρανόμησε. Επίσης, ότι για συγκεκριμένους νομικούς και πολιτικούς λόγους απαιτείται να περιοριστεί στην αποκατάσταση της διεθνούς τάξης και της διεθνούς νομιμότητας.
Το μείζον
Το μείζον είναι να γίνει κατανοητό ότι οι Υψηλές Αρχές και ο Χάρτης είναι υπέρτερες χαλαρών και θολών ερμηνειών ή παράνομης αυτονόμησης του Γενικού Γραμματέα και άλλων υπαλλήλων του ΟΗΕ. Το θέσφατο του καθεστώτος των σύγχρονων διεθνών σχέσεων είναι η κρατική κυριαρχία, η διακρατική ισότητα, η μη επέμβαση στα εσωτερικό των κρατών, η μη απειλή χρήσης ή χρήση βίας και η αυστηρή οριοθέτηση των δικαιοδοσιών των οργάνων του ΟΗΕ (συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας) στην διαφύλαξη της διεθνούς τάξης και της ασφάλειας και ακεραιότητας των κρατών.
Στο δε Κεφάλαιο Ι άρθρο 2 παρά. 7 του Χάρτη του ΟΗΕ, όπου αναφέρονται οι υπέρτερες Υψηλές Αρχές του καθεστώτος της κρατικής κυριαρχίας, ξεκαθαρίζεται εξαρχής ότι: «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα δίνει στα Ηνωμένα Έθνη το δικαίωμα να επεμβαίνουν σε ζητήματα που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική δικαιοδοσία οποιουδήποτε κράτους και δε θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με τους όρους αυτού του Χάρτη. Η αρχή όμως αυτή δεν πρέπει να εμποδίζει την εφαρμογή των εξαναγκαστικών μέτρων που προβλέπονται από το Κεφάλαιο 7».
Σημειώνουμε πρώτον, ότι ο ρόλος του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι πολύ σημαντικός. Δεύτερον, ότι σπάνια υπάρχουν τόσο σαφείς και ξεκάθαρες αποφάσεις, όπως αυτές του 1974 και του 1983. Τρίτον, οι αποφάσεις αυτές ισχύουν πλήρως και αποτελούν ισχυρό διαπραγματευτικό, νομικό και πολιτικό έρεισμα για την Κυπριακή Δημοκρατία. Ρητά ζητούν την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης.
Οι αποφάσεις 186 / 1974, 360 / 74 και 541 / 1983 είναι ξεκάθαρες: Αφού καλούν για τον σεβασμό της κυριαρχίας της Κυπριακή Δημοκρατίας ως του μόνου αναγνωρισμένου κράτους, ρητά ζητούν την «αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης», θεωρώντας την εισβολή απειλή για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Εξίσου ρητά ζητούν «την αποχώρηση χωρίς καθυστέρηση όλου του στρατιωτικού προσωπικού» και όπως ήδη αναφέρθηκε γίνεται σαφές ότι στις διαπραγματεύσεις επίλυσης της κρίσης «δεν θα επηρεαστούν» από τα πλεονεκτήματα που αποκτήθηκαν από τις πολεμικές επιχειρήσεις.
Τρίτο μέρος
Θύτης, θύμα, επιτιθέμενος, αμυνόμενος, η διεθνής τάξη, η διεθνής νομιμότητα και ο παράνομος χαρακτήρας των τετελεσμένων
Η κρισιμότερη και πιο σημαντική ίσως είναι η απόφαση του ΣΑ 541 του 1983 μια δεκαετία μετά την παράνομη εισβολή και τα παράνομα τετελεσμένα. Όπως και οι άλλες η απόφαση αυτή που κανονικά έπρεπε να αποτελεί διαπραγματευτική σημαία, κάνει σαφές ότι «Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΜΙΑ “ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ” ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΗ, ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΕΙ» και ξεκαθαρίζει ακόμη μια φορά ότι υπάρχει ένα μόνο κράτος και μια κρατική κυριαρχία, αυτή της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία κανείς δεν μπορεί να καταλύσει.
Βέβαια και εάν εμείς οι ίδιοι δεχόμαστε την κατάλυση της ΚΔ –και θα είναι το πρώτο σύγχρονο κράτος που θα καταλυθεί με παράνομη εξωτερική εισβολή– με μια νέα Συνθήκη, όπως ήδη τονίσαμε, θα δημιουργήσει μια νέα διεθνή τάξη που θα νομιμοποιεί τα παράνομα τετελεσμένα της βίας. Μάλιστα, χωρίς να τερματίζει την παράνομη κατοχή θα επιδεινώνει την κατάσταση του 1974 σε βαθμό που εκπληρώνει πλήρως τον Τουρκικό αναθεωρητισμό. Σε αυτό οδηγεί η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα ή κάποιες άλλες παρόμοιες ονομασίες (αποκεντρωμένη ομοσπονδία) που καταλύουν την ΚΔ και δημιουργούν ένα μη βιώσιμο κρατίδιο υπό Τουρκική επικυριαρχία. Μια τέτοια εξέλιξη ναι μεν σήμερα αντίκειται πλήρως στον Καταστατικό Χάρτη και στις αποφάσεις του ΣΑ που αφορούν την διεθνή τάξη και ασφάλεια πλην με μια νέα Συνθήκη άλλα θα ισχύσουν: Ο θύτης που διατάραξε την διεθνή τάξη και ασφάλεια θα υπερισχύσει και το θύμα η ΚΔ θα αυτοκτονήσει και θα εξαφανιστεί. Εκεί οδηγεί, ακριβώς, μια λανθασμένη ερμηνεία του ρόλου το ΣΑ. Η ΚΔ έχει κάθε συμφέρον και κάθε δικαίωμα να αναιρεθεί οτιδήποτε οδηγεί στην νομιμοποίηση των παράνομων τετελεσμένων της παράνομης βίας.
Νομιμοποιώντας τα παράνομα τετελεσμένα αλλά και το έγκλημα πολέμου των εποίκων, είτε παραμείνουν είτε όχι τα τουρκικά στρατεύματα και οι λεγόμενες εγγυήσεις, η Τουρκία θα είναι πλέον νομικά και πολιτικά παρούσα. Ενώ λοιπόν οι αποφάσεις του ΣΑ και ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ νομιμοποιούν την ΚΔ να ζητήσει να εκτελεστούν οι αποφάσεις του για την αποκατάσταση της διεθνούς τάξης και της διεθνούς νομιμότητας –και χρήζει να υπογραμμιστεί ξανά ότι τέτοιες αποφάσεις είναι σπάνιο γεγονός και για την ΚΔ σημαντικό έρεισμα κα πλεονέκτημα– ευλόγως διερωτάται κανείς πως γίνεται στην Ελληνική πλευρά να βρίσκονται άτομα και μάλιστα με θέση πολιτικής και επιστημονικής ευθύνης τα οποία ισχυρίζονται ότι το ΣΑ αποφάσισε, δήθεν, πως λύση πρέπει να είναι, δήθεν, η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία με ρατσιστική πολιτική ισότητα σε εθνική βάση. Δηλαδή δεχόμαστε την καταγραφή των εκβιαστικά εκμαιευμένων υποχωρήσεων που παραβιάζουν τον Καταστατικό και τις προγενέστερες συναφείς με τον ρόλο του ΣΑ αποφάσεις και προχωράμε να καταργήσουμε την ΚΔ επισφραγίζοντας την παρανομία; Έχει τέτοια αρμοδιότητα ή δικαιοδοσία το ΣΑ ή κάποιο άλλο όργανο του ΟΗΕ; Καλά κάνει όποιος απαντά καταφατικά να διαβάζει τον Καταστατικό Χάρτη που υπερισχύει κάθε άλλου κριτηρίου. Ξανά: Κεφάλαιο Ι άρθρο 2 παράγραφος 7. «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα δίνει στα Ηνωμένα Έθνη το δικαίωμα να επεμβαίνουν σε ζητήματα που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική δικαιοδοσία οποιουδήποτε κράτους και δε θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με τους όρους αυτού του Χάρτη».
Μόνο εάν θεωρηθεί η Κύπρος δράστης διατάραξης της διεθνούς τάξης και ασφάλειας μπορεί να θεωρηθεί η καταγραφή των υποχωρήσεών μας ως νόμιμη. Είναι πολιτική και νομική διαστροφή εάν κανείς ισχυριστεί ότι το υπό εκβιασμό θύμα παράνομης επίθεσης όταν δέχεται μια καταγραφή διαπραγματευτικών θέσεων που δεν προδικάζουν καν μια συγκεκριμένη λύση (και αυτό ενάντια στον Χάρτη του ΟΗΕ) το δεσμεύουν νομικά. Εάν επιπλέον κάτι τέτοιο ειπωθεί λόγω ηγεμονικών συναλλαγών κάτω από το τραπέζι η ΚΔ το απορρίπτει και δηλώνει πως τίποτα δεν την δεσμεύει να αποδεχτεί ερμηνείες που αντιβαίνουν στον Χάρτη. Ταυτόχρονα με σοβαρότητα καλεί το ΣΑ να αποκαταστήσει την διεθνή τάξη σύμφωνα με τις δικές του αποφάσεις και τον Χάρτη του ΟΗΕ.
Κύπρος και Ελλάδα εξ αντικειμένου βρίσκονται σε σταυροδρόμι. Στην μια κατεύθυνση είναι η άρνηση κατάργησης της ΚΔ και η ανένδοτη έκκληση να γίνει σεβαστή η διεθνής τάξη και η διεθνής νομιμότητα συνάμα και η Ευρωπαϊκή νομιμότητα σύμφωνα με την Πράξη Προσχώρησης στην ΕΕ. Η άλλη κατεύθυνση είναι η κρατική αυτοκτονία με βαθύτατες νομικές και πολιτικές προεκτάσεις που θα καταστήσουν τον ρόλο της Τουρκίας προσδιοριστικό, θα οδηγήσουν τα άλλα κράτη να αναπροσαρμόσουν τις σχέσεις με την Τουρκία, θα αλλάξουν εκ βάθρων το κυριαρχικό καθεστώς στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, θα καταστήσουν τους Έλληνες ομήρους. Το Ελληνικό κράτος στρατηγικά θα παγιδευτεί ανεπίστροφα με αναπόδραστη συνέπεια την όξυνση των περιφερειακών διενέξεων.
Πηγή
Πρώτο μέρος: https://slpress.gr/idees/kypriako-i-megali-pagida/.
Δεύτερο μέρος: https://slpress.gr/idees/kypriako-pos-i-grammateia-toy-oie-paraviazei-tis-arches-toy-oie/
Τρίτο μέρος https://slpress.gr/idees/kypriako-pos-afisame-anekmetalleyto-to-quot-oplo-quot-541/
Σημείωση. Ο χάρτης του εξωφύλλου για τα τουρκικά στρατηγικά γυμνάσια αντλείται από το Y, Charalambides, Turkey a naval power on the rise (Eurodialogue, Cyprus Army Officers Association, Erpic)
«Μερικές» συναφείς παρεμβάσεις για τους ενδιαφερόμενους για περαιτέρω συναφή ανάλυση
- «Στρατηγικό κρυφτούλι» ή περί διαδικασίας αντί περί ουσίας https://wp.me/p3OlPy-24Z
- Το μεγάλο έλλειμμα προϋποθέσεων για μια αξιόπιστη Ελληνική Εθνική Στρατηγική https://wp.me/p3OlPy-24J
- «Μακεδονικά μυστήρια»
- https://www.facebook.com/p.ifestos/posts/1847738918654982?__tn__=K-R
- Το Τουρκικό εκκρεμές, οι ΗΠΑ και οι πλανητικές και περιφερειακές ισορροπίες https://wp.me/p3OlPy-22O
- Κράτος πάνω στην άμμο https://wp.me/p3OlPy-22r
- «Πελατειακές σχέσεις» (patron-clientrelations) μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο… http://wp.me/p3OlPy-wB
- Η γονατισμένη Ελλάδα και ο μύθος του ηγετικού ρόλου τηςhttps://wp.me/p3OlPy-228
- Aσύμμετρες απειλές, πυρκαγιές και όχι μόνο https://wp.me/p3OlPy-21u
- Η Συμφωνία των Πρεσπών, φαντασιώσεις και ορθολογισμός. Οι ελαφρότητες με την «κατασκοπεία» στην Ελλάδα σε γεωπολιτικό κάδρο (ηχητικό)
- https://wp.me/p3OlPy-20C
- https://youtu.be/IPIYkluBUvk
- Ελλάδα: Ολοταχώς προς τις ηγεμονικές Συμπληγάδες χωρίς Οδυσσέα στα σπήλαια των Κυκλώπων https://wp.me/p3OlPy-1Zf
- Μεταφυσικές Βαλκανομακεδονικές ηγετικές φαντασιώσεις https://wp.me/p3OlPy-1YH
- Η αξιοπιστία της Ελληνικής εθνικής στρατηγικής στην κόψη του ξυραφιού https://wp.me/p3OlPy-1Yf – https://wp.me/p3OqMa-1u3
- Τα ηγεμονικά κράτη, η Ελλάδα και τα στρατηγικά παίγνια https://wp.me/p3OlPy-1Y0
- Ο Ερντογάν και οι στρατηγικοί προσανατολισμοί του https://wp.me/p3OlPy-1XR
- Η επανεκλογή ως Προέδρου της Τουρκίας του (Νταβουτογλιανών στρατηγικών προσανατολισμών) Ταγίπ Ερντογάν https://wp.me/p3OlPy-1XB
- “Μακεδονικές Συμπληγάδες” και Μεταψυχροπολεμική διεθνής πολιτική https://wp.me/p3OlPy-1Xc
- Η Συμφωνία (με την FYROM) διευρύνει την αστάθεια στα Βαλκάνια (ηχητικό) https://wp.me/p3OlPy-1X4
- Τα κράτη επιδιώκουν να αποκτήσουν «ισχύ», η οποία είναι το κύριο «νόμισμα» στη διεθνή πολιτική (Waltz) https://wp.me/p3OlPy-AA [«Ο ρόλος της κρατικής ισχύος στον μετά-Αποικιακό εθνοκρατοκεντρικό κόσμο του Εικοστού Πρώτου Αιώνα», στο Μάζης Ι. (επιμ.) Εξεγέρσεις στον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο: Ζητήματα Ειρήνης και Σταθερότητας στη Μεσόγειο (Εκδόσεις ΛΕΙΜΩΝ 2013)]
- Το «Μακεδονικό» αναδεικνύει την ελλειμματική γνώση της διεθνούς πολιτικής και τον νομικισμό ως βαρύτατη πολιτική ασθένεια. https://wp.me/p3OqMa-1tW – Π. Ήφαιστος, Ρεσιτάλ εκλογικεύσεων και το “Μακεδονικό άλμα στο κενό” https://wp.me/p3OlPy-1Xj
- ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ https://wp.me/p3OqMa-1tB
- Η «ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ», Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ https://wp.me/p3OlPy-1cH
- ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ https://wp.me/p3OlPy-1WW
- Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική: Μια ιδιόμορφη εύθραυστη και επικίνδυνα έωλη «ενδιάμεση κατάσταση» https://wp.me/p3OlPy-1Va – https://wp.me/p3OqMa-1tx
- ΠΟΛΕΜΟΣ: ΑΝΙΑΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ, ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ, ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
- Αχμέτ Νταβούτογλου, «Το Στρατηγικό Βάθος της Τουρκίας». Αποσπάσματα https://wp.me/p3OlPy-1UQ
- Π. Ήφαιστος, Η αποτυχία της Ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής και “το γκριζάρισμα των νεοελλήνων” https://wp.me/p3OqMa-1t4
- Ένοπλες δυνάμεις και εθνομηδενισμός (οι Ένοπλες Δυνάμεις ως θεσμός συλλογικής ελευθερίας) –https://www.facebook.com/p.ifestos/posts/1616478661781010
https://wp.me/p3OlPy-1Ud - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ Ο ΚΛΑΣΙΚΟΣ – Παναγιώτης Κονδύλης, Πόλεμος και ειρήνη στο Αιγαίο https://wp.me/p3OlPy-1Qe. https://www.facebook.com/p.ifestos/posts/1577501145678762
- https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/permalink/2049129315369100/
- Τουρκική απειλή: Μια νέα στρατηγική αλλά ποια; https://wp.me/p3OlPy-1Qq
- ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ «ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ» ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ https://wp.me/p3OlPy-1Q5
- «Τουρκία-Ελλάδα: Η λογική των ακροβασιών του Ερντογάν και η Κλίνη του Προκρούστη των Στρατηγικών παιγνίων. Βραχυχρόνιοι, μεσοπρόθεσμοι και μακροχρόνιοι στρατηγικοί σχεδιασμοί και μεταβλητές μεγάλης κύμανσης». http://wp.me/p3OlPy-1AE.
- «Τουρκική απειλή: Αποτρεπτική στρατηγική και η σχέση απειλών χαμηλής έντασης – μεγάλης πολεμικής σύρραξης» http://wp.me/p3OlPy-1rT.
- «Η Τουρκία αναμένει να διαπράξουμε το μοιραίο λάθος – Ανάλυση» – http://www.onalert.gr/stories/panagiwths-hfaistos-tourkia-anamenei-diapra3oume-moiraio-la8os/54404.
- Η Τουρκία αναμένει να διαπράξουμε το μοιραίο λάθος https://wp.me/p3OlPy-1Pv
- ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ: ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΕΙΛΩΝ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ – ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ https://wp.me/p3OlPy-1rT [Πηγή. Δημοσιεύτηκε αρχικά στο On Alert http://www.onalert.gr/stories/panagiwths-hfaistos-tourkia-anamenei-diapra3oume-moiraio-la8os/54404με τίτλο Η Τουρκία αναμένει να διαπράξουμε το μοιραίο λάθος – Ανάλυση ]
- «Διαχείριση κρίσεων χαμηλής έντασης, η κλιμάκωση και η αποτρεπτική στρατηγική» https://slpress.gr/idees/i-tourkia-kerdizei-ton-polemo-choris-machi/.
- «Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική: Η Τουρκική απειλή, «μικρές κρίσεις»-σωρευτικά αποτελέσματα, αποτρεπτική αξιοπιστία» https://wp.me/p3OlPy-1OV.
- Δεν υπάρχει συγκροτημένο κράτος στην Ελλάδα; https://wp.me/p3OlPy-1Nf
- Στρατηγική κουλτούρα αποτροπής https://wp.me/p3OlPy-1Na
- Τι κερδίζει η Τουρκία από κρίσεις «χαμηλής έντασης» https://wp.me/p3OlPy-1ML
- Τι κερδίζει η Τουρκία από κρίσεις «χαμηλής έντασης» https://wp.me/p3OlPy-1ML και http://www.onalert.gr/stories/ti-kerdizeih-htourkia-apo-kriseis-xamhlhs-entashs-analysh/63263.
- Τουρκικές ενέργειες στρατηγικού χαρακτήρα και βαθύτατων προεκτάσεων. Οι ύβρεις πάντα φέρνουν Νέμεση https://wp.me/p3OlPy-1M1
- Μακεδονικό και τα στραβοπατήματα του “αγαθού Βαλκανικού γίγαντα”. Εθνική στρατηγική, Μακεδονικό, στρατηγικές εξελίξεις, Γερμανικό / Μακεδονικό και οι αφετηρίες των εθνομηδενιστών της συμφοράς. https://wp.me/p3OqMa-1re
- Μεταψυχροπολεμική Ελληνική διπλωματία, τα Σκόπια και τα αίτια του ελλείμματος εθνικής στρατηγικής https://wp.me/p3OlPy-1Kj
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr / www.ifestosedu.gr – info@ifestos.edu.gr / info@ifestosedu.gr
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos