Ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία της ελπίδας. Απαλλαγμένος από κάθε είδους κοινωνικές μονομέρειες και δεσμεύσεις, δογματικές δουλείες και ιδεοληπτικές ταυτίσεις, παρέχει εκείνο το στέρεο πλαίσιο διαμόρφωσης ενός νέου κοινού πεδίου συναίνεσης. Πάνω σ’ αυτό η Ελληνική κοινωνία θα μπορέσει να αποκαταστήσει την ενότητά της και να βρει τον απαραίτητο βαθμό κοινών στόχων και επιδιώξεων που συνιστούν την αναγκαία προϋπόθεση, για να βγει η χώρα από την κρίση και να πραγματοποιήσει τη μετά την οικονομική κρίση ανόρθωση ανοίγοντας το δρόμο για μια Νέα Μεταπολίτευση.
Με άλλα λόγια στόχος του είναι η προώθηση μέτρων θεσμικής αναζωογόνησης του πολιτικού μας συστήματος και η πραγματοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών στον κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό της χώρας∙ μέτρων τα οποία θα θέσουν τέλος στις δυσλειτουργίες, στις αδυναμίες και στις στρεβλώσεις, οι οποίες αναστέλλουν εδώ και πολλά χρόνια την εξέλιξη του μεταπολιτευτικού μας κοινωνικοπολιτικού πλαισίου∙ μέτρων τα οποία εν τέλει θα εμβαθύνουν και θα ενισχύσουν το μεγάλο Δημοκρατικό και Ευρωπαϊκό κεκτημένο του μεταπολιτευτικού πολιτικού προτάγματος, ενώ, παράλληλα, θα το εμπλουτίσουν με νέους θεσμούς, σύγχρονες δομές και καινούριες αντιλήψεις λειτουργίας και συμπεριφοράς. Θα το καταστήσουν περισσότερο ευέλικτο και αποτελεσματικό στην προσπάθειά του ν’ ανταποκριθεί με επιτυχία στις προκλήσεις που τίθενται ενώπιόν του, αλλά και στις ανάγκες και τα αιτήματα της Ελληνικής κοινωνίας.
Πρόλογος: Αντώνης Σαμαράς
Πρόλογος: Βασίλειος Ι. Μιχαλολιάκος
Πρόλογος
Κεφάλαιο 1
Ο παραδοσιακός φιλελευθερισμός, η νεοκλασική αναμόρφωση και η ηθικοπολιτική του αναθεώρηση
- 1.1. Από την αριστοτελική μεσότητα στην Αναγέννηση
- 1.2. Από τη λοκιανή ανεκτικότητα στη θετική ελευθερία
- 1.3. Η νεοκλασική αναμόρφωση του παραδοσιακού φιλελευθερισμού
- 1.4. Ο φιλελεύθερος ρεφορμισμός και οι απαρχές του κράτους πρόνοιας
Κεφάλαιο 2
Ο κεϋνσιανός παρεμβατισμός και η νεοφιλελεύθερη απορρύθμιση
- 2.1. Από την οικονομία του laissez faire στον κρατικό παρεμβατισμό
- 2.2. Οι νεοφιλελεύθερες σχολές της απορρύθμισης
Κεφάλαιο 3
Η κοινωνική οικονομία της αγοράς και η θεωρητική θεμελίωση του σύγχρονου κοινωνικού φιλελευθερισμού
- 3.1. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού
- 3.2. Η κοινωνική οικονομία της αγοράς
- 3.3. Η ανοικτή κοινωνία και ο εξισωτικός φιλελευθερισμός
- 3.4. Η σύζευξη ατομικής ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης
Κεφάλαιο 4
Η εξέλιξη του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα
- 4.1. Από την αρχαιότητα στον νεοελληνικό διαφωτισμό
- 4.2. Από την Επανάσταση του 1821 στον 20ό αιώνα
- 4.3. Από τον βενιζελικό φιλελευθερισμό στη Γενιά του ’30
- 4.4. Ο ελληνικός φιλελευθερισμός ως αίτημα εκσυγχρονισμού στη μεταπολεμική εποχή
- 4.5. Η ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας και ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός του Κωνσταντίνου Καραμανλή
- 4.6. Οι σύγχρονες φιλελεύθερες αντιλήψεις
Κεφάλαιο 5
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός στην Ελλάδα και στον κόσμο σήμερα
- 5.1. Το αξιακό τρίπτυχο: άνθρωπος, ελευθερία, αλληλεγγύη
- 5.2. Η οικονομική φιλοσοφία του κοινωνικού φιλελευθερισμού
- 5.3. Η πολιτική ατζέντα του κοινωνικού φιλελευθερισμού
- 5.4. Κοινωνικός φιλελευθερισμός και ενδιάμεσοι θεσμοί
- 5.5. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός ως γεωπολιτικό και ευρωπαϊκό όραμα
- 5.6. Κοινωνικός φιλελευθερισμός και παγκοσμιοποίηση
- 5.7. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός ως δυναμικό μοντέλο αειφόρου ανάπτυξης
- 5.8. Ιδεολογικοπολιτικές οριοθετήσεις στον άξονα δεξιά/αριστερά
- 5.9. Ένας εμπλουτισμένος ορισμός του κοινωνικού φιλελευθερισμού για την Ελλάδα του 21ου αιώνα
Επιλεγόμενα
Βιβλιογραφία
Ευρετήριο
Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει από το 1995.
Αποφοίτησε από την Ιωνίδειο Πρότυπο Σχολή το 1977. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο απ΄ όπου αποφοίτησε το 1982. Συνέχισε τις σπουδές του στις ΗΠΑ λαμβάνοντας μεταπτυχιακό (ΜΑ) και διδακτορικό τίτλο (PhD) στις Διεθνείς Σχέσεις από το School of International Service του Πανεπιστημίου American της Washington.
Από το 1987 μέχρι το 1989 ήταν λέκτορας Διεθνών Σχέσεων και Συγκριτικής Πολιτικής στο School of InternationalService του Πανεπιστημίου American στην Washington των ΗΠΑ. Από το 1990 μέχρι το 1992 ήταν επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Harvard. Από το 1992 μέχρι το 1995 ήταν επίκουρος καθηγητής Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο τμήμα Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου GeorgeMason στη Virginia των ΗΠΑ. Από το 2004 μέχρι το 2009 ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας στη σύγκλητο του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας, ενώ υπήρξε εισηγητής σε πολλά διεθνή συνέδρια και έχει δώσει διαλέξεις σε γνωστά πανεπιστήμια του εξωτερικού (Harvard, Princeton, Columbia, Georgetown). Έχει στο ενεργητικό του πλούσιο συγγραφικό έργο στο οποίο περιλαμβάνονται επιστημονικές μονογραφίες, επιμέλεια συλλογικών τόμων καθώς και άρθρα δημοσιευμένα σε εφημερίδες, ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά.
Από τον Ιούλιο του 2000 έως τον Νοέμβριο του 2009 διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου ΔημοκρατίαςΚωνσταντίνος Καραμανλής. Την περίοδο 2005-2007 ήταν εξωκοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Στις εθνικές εκλογές του 2004 συμμετείχε στην 8η τιμητική θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΝΔ, ενώ στις εθνικές εκλογές του 2007 ήταν εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος και συμμετείχε στην 6η τιμητική θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΝΔ. Από τον Δεκέμβριο του 2009 έως τον Νοέμβριο του 2011 υπήρξε Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2011 ορίστηκε Αν. Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Τον Μάιο του 2012 εξελέγη πρώτος βουλευτής της ΝΔ στην εκλογική περιφέρεια Α΄ Πειραιώς και Νήσων και επανεξελέγη στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου. Από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τον Ιούνιο του 2013 διετέλεσε Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού και τον Ιούνιο του 2013 έγινε Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων.
