Ο συγγραφέας δεν αντιμετωπίζει τη μελέτη της φιλοσοφίας της πόλης-κράτους ως ένα ζήτημα ιστορικού ενδιαφέροντος· την αντιμετωπίζει ως τη μελέτη κάποιου πράγματος μέσα στο οποίο εξακολουθούμε να κινούμαστε και να ζούμε. Όπως γράφει ο ίδιος, «η πόλη-κράτος ήταν διαφορετική από το σημερινό έθνος-κράτος, αλλά μόνο υπό την έννοια ότι ήταν μια περισσότερο ζωτική και έντονη μορφή του ίδιου πράγματος. Σ’ αυτήν το άτομο μπορούσε να συνειδητοποιήσει ευκολότερα και πιο ξεκάθαρα τον εαυτό του ως τμήμα του κράτους, επειδή το μέγεθός της επέτρεπε μία τέτοια συνειδητοποίηση και το σύστημα της άμεσης διακυβέρνησης την ενθάρρυνε. Μελετώντας την, μελετούμε το ιδεώδες των σύγχρονων κρατών μας· μελετούμε ένα πράγμα που ανήκει στο σήμερα εξίσου με το χθες, καθώς στα θεμελιώδη του στοιχεία είναι παντοτινό. Έχει ειπωθεί ότι όλη η ιστορία είναι σύγχρονη ιστορία. Όταν μελετούμε ιστορία, προσπαθούμε να καταλάβουμε τους εαυτούς μας και, προκειμένου να επιτύχουμε αυτό τον σκοπό, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τις απαρχές μας. Καμία ιστορία δεν είναι στην πραγματικότητα πιο σύγχρονη από αυτήν των αρχαίων Ελλήνων. Σε έναν μεγάλο βαθμό είμαστε αυτοί που είμαστε, επειδή εκείνοι ήταν αυτοί που ήταν».
Πρόλογος
1. Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
2. ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
- Τα γενικά χαρακτηριστικά του αρχαίου ελληνικού κράτους
- Πόλεις-κράτη και φυλετικά κράτη
- Το αρχαίο ελληνικό κράτος και η δουλεία
- Το αρχαίο ελληνικό κράτος και οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί
- Το αρχαίο ελληνικό κράτος και η εκπαίδευση
3. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΣΟΦΙΣΤΕΣ
- Από τον Όμηρο μέχρι τον Σόλωνα
- Πυθαγόρειοι και Ίωνες
- Η μετάβαση από τους Φυσικούς στους Ανθρωπιστές
4. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ
- Η ανάδυση του ηθικού και πολιτικού διαλογισμού
- Τα γενικά χαρακτηριστικά των Σοφιστών
- Ο Πρωταγόρας και οι πρώιμοι Σοφιστές
- Η αντίθεση μεταξύ φύσεως και νόμου
- Ο σοφιστής Αντιφών
- Η παρουσίαση των σοφιστικών θεωριών από τον Πλάτωνα
- Γενική εικονοκλασία
- Φυλλαδιογράφοι και Ουτοπιστές
Παράρτημα
Δύο αποσπάσματα από την πραγματεία του σοφιστή Αντιφώντα Περί Αληθείας
5. Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΑΣΣΟΝΕΣ ΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ
- Η ζωή του Σωκράτη
- Η μέθοδος και η διδασκαλία του Σωκράτη
- Ο θάνατος του Σωκράτη
- Ξενοφών
- Ισοκράτης
- Οι Κυνικοί και οι Κυρηναϊκοί
6. Ο ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
- Η ζωή του Πλάτωνα
- Η μέθοδος των διαλόγων του Πλάτωνα
7. ΟΙ ΠΡΩΙΜΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
- Η Απολογία και ο Κρίτων
- Χαρμίδης, Ευθύδημος και Λάχης
- Μένων, Πρωταγόρας και Γοργίας
8. H ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
- Το σχέδιο και τα κίνητρα της Πολιτείας
- Οι Prima Facie θεωρίες περί δικαιοσύνης
- Η θεωρία του Κέφαλου: Παραδοσιοκτατία (327 μέχρι 36Α)
- Η θεωρία του Θρασύμαχου: Ριζοσπαστισμός (336Α μέχρι 354C)
- Η θεωρία του Γλαύκωνα: Πραγματισμός (357 μέχρι 67Ε)
- Η κατασκευή του ιδεώδους κράτους
- Ο οικονομικός παράγοντας στο κράτος
- Ο στρατιωτικός παράγοντας στο κράτος
- Ο φιλοσοφικός παράγοντας στο κράτος
- Οι τάξεις του πλατωνικού κράτους
- Πλατωνική δικαιοσύνη
9. Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
- Η θέση της εκπαίδευσης στο κράτος του Πλάτωνα
- Αρχαίες ελληνικές μέθοδοι εκπαίδευσης
- Η φιλοσοφική βάση της θεωρίας του Πλάτωνα περί εκπαίδευσης
- Η εκπαίδευση των φυλάκων ή επίκουρων
- Η θέση της γυμναστικής στην εκπαίδευση
- Η θέση της μουσικής στην εκπαίδευση
- Οι ανώτερες σπουδές των τέλειων φυλάκων
- Η ζωή του θεωριτικού στοχασμού και η ζωή της δράσης
- Η κυβέρνηση του ιδεώδους κράτους
10. Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ
- Κοινότητα ιδιοκτησίας
- Κοινότητα των συζύγων
- Η γενική θεωρία περί κοινοκτημοσύνης στην Πολιτεία
11. O ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
- Η Πολιτεία ως ιδεώδες
- Οι κρίσεις για τα υπαρκτά κράτη υπό το πρίσμα του ιδεώδους
- Η πρώτη αλλοίωση – Τιμοκρατία
- Η δεύτερη αλλοίωση – Ολιγαρχία
- Η τρίτη αλλοίωση – Δημοκρατία
- Η τελευταία διαφθορά – Τυραννία
- Η τελική ετυμηγορία περί δικαιοσύνης και αδικίας
- Ο Πλάτων και η πανελλήνια ιδέα (panellenism)
Ο Τίμαιος και ο Κριτίας
12. O ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ
- Ο ορισμός του πολιτικού ηγέτη ή απόλυτου άρχοντα
- Ο μύθος του Πολιτικού
- Ο τελικός ορισμός του πολιτικού ηγέτη ή απόλυτου άρχοντα
- Η απολυταρχία δικαιολογείται από το επιχείρημα περί πολιτικής ευελιξίας
- Η απολυταρχία δικαιολογείται από το επιχείρημα περί κοινωνικής αρμονίας
- Η απολυταρχία μετριάζεται από την ιδέα της κυριαρχίας του νόμου
- Η πλατωνική ταξινόμηση των κρατών
13. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ Η ΓΕΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
- Η γένεση και ο χαρακτήρας των Νόμων
- Ο αυτοέλεγχος ως η αρχή που διέπει τους Νόμους
- Ειρήνη και πόλεμος
- Η φύση του δικαίου
- Τα διδάγματα της ιστορίας
14. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ
- Γεωγραφία και πληθυσμός
- Η αντιμετώπιση της περιουσίας στους Νόμους
- Το οικονομικό σύστημα στο κράτος των Νόμων
- Η αντιμετώπιση του γάμου και της οικογένειας στους Νόμους
15. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ
- Οι διατάξεις για τις απαρχές του κράτους
- Οι μόνιμοι θεσμοί του κράτους
- Ο γενικός χαρακτήρας της κυβέρνησης στους Νόμους
- Η αλλαγή τόνου στο δωδέκατο βιβλίο των Νόμων
16. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ
- Η άποψη του Πλάτωνα για το έγκλημα και την τιμωρία
- Η θρησκεία και ο θρησκευτικός διωγμός
17. H ΘΕΩΡΙΑ ΠΕΡΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ
- Προλεγόμενα στη θεωρία για την εκπαίδευση
- Ο κρατικός έλεγχος της εκπαίδευσης
- Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση στους Νόμους
- Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στους Νόμους
Το xρέος του Αριστοτέλη στους Νόμους
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
- Η μετέπειτα ιστορία της πολιτικής θεωρίας του Πλάτωνα
- Ο Μεσαίωνας
- Η Αναγέννηση
- Σερ Thomas More
- Ο σύγχρονος κόσμος
- Rousseau, Hegel, Comte
Ο Sir Ernest Barker δίδαξε στο London School of Economics (LSE). Θεωρείται ως ο κυριότερος Βρετανός πολιτικός επιστήμονας, που συνέδεσε την ηθική, τους νόμους, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση και τον πολιτικό στοχασμό της κλασικής εποχής με τη ζωή και την οργάνωση του σύγχρονου κράτους. Τα έργα του αποτελούν κείμενα αναφοράς στην διεθνή βιβλιογραφία. Μεταξύ άλλων, δημοσίευσε τα εξής: The Politics of Aristotle, Political Thought of Plato and Aristotle, Principles of Social & Political Theory, Reflections on Government, The Character of England, Political Thought in England 1848 to 1914, The European Inheritance. (Βικιπαίδεια)
Sir Ernest Barker (September 23, 1874 – February 17, 1960) was an English political scientist who served as Principal of King’s College London from 1920 to 1927.
Barker was educated at Manchester Grammar School and Balliol College, Oxford. He was a don at Oxford, and spent a brief time at the London School of Economics. He was Principal of King’s College London from 1920 to 1927, and subsequently became Professor of Political Science in the University of Cambridge in 1928, being the first holder of the chair endowed by the Rockefeller Foundation. He was knighted in 1944. He was elected a Foreign Honorary Member of the American Academy of Arts and Sciences in 1958.[1] There is a memorial stone to him in St Botolph’s church in Cambridge.
On Barker see the special issue of Polis, vol. 23:2 (2006), Ernest Barker: A Centenary Tribute, ed. J. Stapleton, author of the definitive modern study of Barker, Englishness and the Study of Politics: The Social and Political Thought of Ernest Barker (Cambridge, 1994).
