Το βιβλίο αυτό επικεντρώνεται στις διεργασίες διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, στο εσωτερικό του αμερικανικού πολιτικού συστήματος. Η συγκεκριμένη έκδοση υποδεικνύει τους τομείς της πολυσύνθετης αμερικανικής πολιτειακής δομής και κοινωνικής δυναμικής που διαμορφώνουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική και τους τρόπους –θεσμικούς και διαδικαστικούς– με τους οποίους λαμβάνει χώρα η προβολή αυτή.
Έτσι, εξετάζονται οι παράγοντες που συντελούν στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής, αρχίζοντας από εκείνους που εντάσσονται στο θεσμικό σύστημα διακυβέρνησης των ΗΠΑ, όπως τα σώματα εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, το ομοσπονδιακό δικαστήριο και η κρατική γραφειοκρατική μηχανή. Στη συνέχεια, γίνεται ανασκόπηση του ρόλου των δρώντων που προέρχονται από την ευρύτερη κοινωνία, όπως οι ομάδες πίεσης, οι εξωθεσμικές elite, οι ευρύτερες συλλογικότητες και τα κοινωνικά κινήματα, τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη.
Η ψηλάφηση του μωσαϊκού αυτού στην περίοδο από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά έχει στόχο να συμβάλλει στην κατανόηση και την απομυθοποίηση μίας διαδικασίας που είναι εξορισμού από τις πλέον πολυσυζητημένες –και συχνά παρεξηγημένες– στο χώρο της σπουδής των διεθνών σχέσεων. Η παρούσα ανάλυση καταδεικνύει πως για την επιτυχή κατανόηση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ απαιτείται μία πολυεπίπεδη προσέγγιση, που θα συμπερικλείει τις μεθόδους και τα συμπεράσματα της κλασικής θεωρίας διεθνών σχέσεων από κοινού με τους τομείς και με τη γνώση που κομίζει η εξέταση και καταγραφή της ανατομίας του εσωτερικού πολιτικοκοινωνικού συστήματος.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΜΕΡΟΣ Α. Θεσμικοί παράγοντες στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής
Κεφάλαιο 1. Συνταγματικό πλαίσιο – οριοθετήσεις
Κεφάλαιο 2. Η προεδρία
Κεφάλαιο 3. Προεδρικό εκτελεστικό γραφείο (Executive Office of the President)
- Ομοσπονδιακή εκτελεστική εξουσία
- Υπουργείο εξωτερικών (State Department)
- Υπουργείο άμυνας (Department of Defence)
- Υπουργείο δημόσιας ασφάλειας (Department of Homeland Security)
- Υπουργείο οικονομικών (Treasury Department)
- Υπουργείο εμπορίου (Department of Commerce)
- Υπουργείο γεωργίας (Department of Agriculture)
- Υπουργείο εργασίας (Department of Labor)
- Υπουργείο δικαιοσύνης (Justice Department)
- Ομοσπονδιακή γραφειοκρατία
Κεφάλαιο 4. Κοινότητα πληροφοριών και CIA
Κεφάλαιο 5. Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο (Supreme Court)
Κεφάλαιο 6. Το Κογκρέσο
ΜΕΡΟΣ Β. Κοινωνικοί δρώντες στο σύστημα εξωτερικής πολιτικής
Κεφάλαιο 1. Κοινή γνώμη
Κεφάλαιο 2. Ελίτ
Κεφάλαιο 3. Ομάδες συμφερόντων / πίεσης
Κεφάλαιο 4. Άλλες μορφές κοινωνικής κινητικότητας στην εξωτερική πολιτική – κοινωνικά κινήματα
Κεφάλαιο 5. Κόμματα – εκλογική διαδικασία
Κεφάλαιο 6. Μέσα μαζικής ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.)
Συμπεράσματα Β΄ Μέρους
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει από το 1995.
Αποφοίτησε από την Ιωνίδειο Πρότυπο Σχολή το 1977. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο απ΄ όπου αποφοίτησε το 1982. Συνέχισε τις σπουδές του στις ΗΠΑ λαμβάνοντας μεταπτυχιακό (ΜΑ) και διδακτορικό τίτλο (PhD) στις Διεθνείς Σχέσεις από το School of International Service του Πανεπιστημίου American της Washington.
Από το 1987 μέχρι το 1989 ήταν λέκτορας Διεθνών Σχέσεων και Συγκριτικής Πολιτικής στο School of InternationalService του Πανεπιστημίου American στην Washington των ΗΠΑ. Από το 1990 μέχρι το 1992 ήταν επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Harvard. Από το 1992 μέχρι το 1995 ήταν επίκουρος καθηγητής Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο τμήμα Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου GeorgeMason στη Virginia των ΗΠΑ. Από το 2004 μέχρι το 2009 ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας στη σύγκλητο του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας, ενώ υπήρξε εισηγητής σε πολλά διεθνή συνέδρια και έχει δώσει διαλέξεις σε γνωστά πανεπιστήμια του εξωτερικού (Harvard, Princeton, Columbia, Georgetown). Έχει στο ενεργητικό του πλούσιο συγγραφικό έργο στο οποίο περιλαμβάνονται επιστημονικές μονογραφίες, επιμέλεια συλλογικών τόμων καθώς και άρθρα δημοσιευμένα σε εφημερίδες, ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά.
Από τον Ιούλιο του 2000 έως τον Νοέμβριο του 2009 διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου ΔημοκρατίαςΚωνσταντίνος Καραμανλής. Την περίοδο 2005-2007 ήταν εξωκοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Στις εθνικές εκλογές του 2004 συμμετείχε στην 8η τιμητική θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΝΔ, ενώ στις εθνικές εκλογές του 2007 ήταν εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος και συμμετείχε στην 6η τιμητική θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΝΔ. Από τον Δεκέμβριο του 2009 έως τον Νοέμβριο του 2011 υπήρξε Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2011 ορίστηκε Αν. Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Τον Μάιο του 2012 εξελέγη πρώτος βουλευτής της ΝΔ στην εκλογική περιφέρεια Α΄ Πειραιώς και Νήσων και επανεξελέγη στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου. Από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τον Ιούνιο του 2013 διετέλεσε Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού και τον Ιούνιο του 2013 έγινε Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων.
