Αποσπάσματα από το βιβλίο:

«Ο σιωνισμός είναι ένα από τα ισχυρότερα συλλογικά κινήματα του εικοστού αιώνα- τουλάχιστον σε αυτό θα συμφωνήσουν οι φίλοι και οι εχθροί του Ισραήλ. Όμως, παρότι στρατιωτικά το Ισραήλ είναι ένα από τα ισχυρότερα έθνη του κόσμου σήμερα, εξακολουθεί να επιλέγει να εμφανίζει τον εαυτό του ως αιωνίως αμυνόμενο, ωσάν η αδυναμία να είναι όπλο και ωσάν η τρωτότητα να είναι η μεγαλύτερη του δύναμη»

…

«Στο καθένα από τα κεφάλαια που ακολουθούν εντοπίζω μία πτυχή της αντίληψης που έχει ο σιωνισμός για τον κόσμο και για το δικό του ιστορικό καθήκον και τη δική του ιστορική μοίρα, πτυχή που μου φαίνεται αποκαλυπτική για το πού βρισκόμαστε σήμερα. Γιατί, ή πώς, αυτό το κίνημα -εμπνευσμένο, φλογερό, καθοδηγούμενο από τις καταστροφές που είχαν πλήξει τον λαό του- κατάφερε με τρόπο θαυμαστό, αλλά και τόσο τραγικό, να αυτοεκπληρωθεί; Μήπως τα σπέρματα της καταστροφής ενυπήρχαν κάπου στο κέντρο του οράματός του; Ποιες ήταν οι φωνές που διαφωνούσαν; Μήπως οι ηγέτες του κινήματος προειδοποιημένοι από ανθρώπους που βρίσκοντας ανάμεσά τους, από ανθρώπους που τώρα έχουν ως επί το πλείστον ξεχαστεί, αλλά που θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως τους αληθινούς σιωνιστές αρνήθηκαν να ακούσουν και μήπως ακόμη αρνούνται; Ποια επίδραση είχε στο νεαρό έθνος το γεγονός ότι η γενοκτονία του εβραϊκού λαού στην Ευρώπη θεωρήθηκε ως ντροπή από τόσο πολλούς ιδρυτές του Ισραήλ; Είναι δυνατόν να μιλήσεις ταυτόχρονα για τα δεινά του εβραϊκού λαού και για τη βία του ισραηλινού κράτους; Σε αντίθεση προς τις κυριαρχούσες διχοτομήσεις και τις ψευδείς εναλλακτικές επιλογές της εποχής μας, το στοίχημα του παρόντος βιβλίου είναι ότι μπορείς να μιλήσεις και για τα δύο αυτά μαζί και ότι πρέπει να το κάνεις»